Vraag
Vraag aan mevrouw Van Bodegraven. Ik ben 25, ben getrouwd, we hebben een zoontje van 11 maanden. Ik zit met het volgende: ik heb een vriendin waar ik vanaf mijn 15e mee bevriend ben. Nu zijn we beide veranderd (door onze relaties). Sindsdien klikt het niet meer tussen ons. Maar toen we gingen trouwen, zwanger waren, had mijn vriendin veel behoefte dit met me te delen. Terwijl ik dat bij haar niet zo had. Waarom niet? Ik denk doordat de vriendschap toen al minder was, ik andere waardevolle vriendschappen had waar ik meer waarde aan hechtte en omdat ik alles gewoon lekker met mijn man deelde. Nu heb ik het gevoel dat ze daardoor best teleurgesteld was (ik heb dit via via ook gehoord) en toen werd onze vriendschap nog minder doordat zij dit via een andere weg liet blijken (zoals soms niet echt positieve opmerkingen te maken, maar wat negatief uit de hoek te komen naar mij toe). Daardoor werd de vriendschap weer minder... Nu heb ik beslist geen behoefte meer aan onze vriendschap mede doordat ik het gevoel heb dat ze me soms bewust wilde kwetsen. Wat moet ik hiermee? Gewoon niets meer van me laten horen en het zo laten 'doodbloeden'? Praten heb ik al eens geprobeerd maar dat wil gewoon niet.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Allereerst zou ik je willen feliciteren! Wat is het heerlijk om zoals jij beschrijft "alles lekker met je man te kunnen delen"! Jouw probleem is voor veel mensen, en dan vooral voor vrouwen, erg herkenbaar. Soms ontwikkel je vriendschappen die je dierbaar zijn en soms groei je door omstandigheden uit elkaar. Je beschrijft dat dit mede komt door jullie relaties. Soms vinden mensen dat je in een vriendschap je partners erbij moet betrekken, maar dat hoeft natuurlijk niet. Jij kan met jouw vriendin een dierbare vriendschap hebben zonder dat jouw man direct vriend moet worden met haar man. Het kan fijn zijn om een vriendin te hebben die jou al zo lang kent en jouw familie ook. Veel vriendschappen ontstaan later maar met sommige vrienden heb je een geschiedenis.
Toch, in jouw brief is duidelijk te merken dat er twijfel is bij jou of je deze vriendschap "moet laten doodbloeden" of er toch opnieuw in investeren. Zoals jij het beschrijft lijkt het alsof jij en je vriendin andere behoeftes en verlangens hebben ten aanzien van jullie vriendschap. Anderzijds heeft jullie vriendschap dus een lange geschiedenis en dat zet je niet zomaar aan de kant. Dat zijn vaak dierbare vriendschappen. In alle eerlijkheid zul je bij jezelf te rade moeten gaan of deze vriendschap het waard is om er opnieuw over in gesprek te gaan. In een gesprek kun je beiden jullie verwachtingen uiten en bespreken of dat voor de ander haalbaar is. Dit helpt meer dan elkaar verwijten doen, want dan verzand je al snel in "welles en nietes".
Het lijkt alsof jouw vriendin in jou teleurgesteld is en jij kunt jezelf afvragen of zij daar reden toe heeft of haar vragen hoe haar teleurstelling is ontstaan.Tegelijkertijd merk ik een boosheid en teleurstelling bij jou doordat je de indruk hebt dat ze je bewust wilde kwetsen. Maar is dat ook zo?
Je doet jezelf en haar recht door dit aan je vriendin te vragen, zij alleen kan jou hier antwoord op geven. Een tip is om vanuit je zelf te praten en niet aanvallend richting die ander. Dus: "ik voelde me gekwetst door die opmerking, want...". De ander kan dan reageren zonder dat die zich aangevallen voelt. Wanneer het zo is dat je tot een besluit komt om deze vriendschap te stoppen is het toch fijner als je elkaar daarna recht in de ogen kunt zien.
Ik wens je wijsheid en liefde toe in je besluit! Het is goed om een besluit te nemen als iets je zo dwars zit waarbij jouw eigen grenzen er mogen zijn en je het belang van de ander voor ogen houdt. Heel veel succes en ik hoop je vraag zo beantwoord te hebben dat je er mee verder kunt.
Hartelijke groet, Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
