(...) Ik wil graag kinderen, maar is het verkeerd om het een jaartje uit te stel...
Ds. E. Gouda / Geen reacties
18-10-2007, 00:00
Vraag
Soms moet je naar mijn idee (tijdelijk) kiezen tussen twee dingen: kinderen krijgen of je talenten ontwikkelen in een baan (waardoor ik eindelijk de mogelijkheid heb mijzelf goed te ontplooien en daardoor ook wat in Gods koninkrijk te kunnen/durven doen). Gezien mijn lichamelijke gesteldheid kan ik deze twee dingen nog even niet combineren. Ik wil graag kinderen, maar is het verkeerd om het een jaartje uit te stellen? Is het één echt Bijbelser dan het ander?
Antwoord
Beste vragensteller,
Het hele leven is kiezen. Welke school kies je? Welke job? Kiezen in het klein en kiezen in het groot. Altijd maar weer afwegingen maken. Niet kiezen zou het allemaal eenvoudiger en overzichtelijker maken, maar het is niet erg reëel. Kiezen maakt je moe, maar het moet. Het kan niet anders. Ook jij staat voor de opgave om een keuze te maken. En wat is wijsheid daarbij? Kinderen ontvangen of zelfontplooiing. Je geeft al aan dat beide niet kan, omdat dit lichamelijk niet mogelijk is. Maar de vraag stellen is hem beantwoorden. Laten we onszelf echter laten leiden door het gereformeerde beginsel. Er is niets op tegen om de gaven die je van God krijgt, om die ten volle te benutten. Maar het is wel verkeerd om je gaven in de plaats te stellen van een hogere roeping: het moederschap. Ons huwelijksformulier stelt namelijk dit: “opdat zij hun kinderen, indien zij die krijgen zullen, in de waarachtige kennis en vrees Gods, Hem tot eer, en tot hun zaligheid opvoeden.”
Je kunt het ontvangen talent van God ook in het moederschap ontplooien. Het een sluit het ander niet uit. Omgekeerd kun je in de weg van de zelfontplooiing het een en het ander niet combineren. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld in Duitsland moeders de eerste drie jaren van hun jongste telg extra ondersteuning krijgen, omdat men daar nog iets verstaat van de kostbaarheid van het kind. Iemand zei onlangs dat de emancipatie te ver is doorgeslagen.
Ik begrijp best dat je je talenten wilt ontwikkelen, daar is op zich niks verkeerd mee, maar te gemakkelijk gaat dit ten koste van hogere doelen in ons leven. Ouders, en met name de moeder, worden geroepen om hun kind voor te gaan in de waarachtige kennis en vreze Gods, Hem tot eer en tot hun zaligheid op te voeden. Weegt hier de zelfontplooiing tegenop? Bovendien wat is een jaartje, zoals je zelf schrijft. Wie zich gaat ontplooien, heeft aan een jaar veel te weinig. Je moet aan een veel langere termijn denken en wie weet dat van uitstel afstel komt.
Biologisch gezien is het krijgen van kinderen op oudere leeftijd om tal van (gezondheids)redenen ook af te raden. Bovendien kan God ons onze begeerte wel eens schenken ten koste van een veel groter doel: de zaligheid van onze ziel. Er liggen tal van -duivelse- verleidingen op de loer om toe te geven aan dingen, waartoe God ons ten diepste niet roept. Als de wens de vader van de gedachte is, dan volg je het natuurlijke verstand. Dat doet ook de wereld. De wereld doet of het moederschap een schande is. Maar het is een omdraaiing van Gods (scheppings)orde. Man en vrouw hebben elk hun plaats in Gods bestel. Laten we terugkeren tot Gods geboden en doen wat Hij van ons vraagt en niet onze eigen wens en ingeving gaan volgen. Dat is ten diepste niet de wil van God. Gods wil is dat we de goede keuze leren maken. Het is de wil van God dat we met Jozua leren bidden: “Maar aangaande mij en mijn huis, wij zullen de Heere dienen.” Wie in die weg gaat, ontvangt zegen. Zegen voor tijd en eeuwigheid. Naar Zijn woord en volmaakte belofte. Laat je gebed maar zijn: “Heere, wat wilt U, dat ik doen zal. En leer mij naar Uw wil te handelen. Neig mijn hart en voeg het saâm.”
De Heere geve je licht op Zijn keuze,
Ds. E. Gouda/Oude Pekela
Het hele leven is kiezen. Welke school kies je? Welke job? Kiezen in het klein en kiezen in het groot. Altijd maar weer afwegingen maken. Niet kiezen zou het allemaal eenvoudiger en overzichtelijker maken, maar het is niet erg reëel. Kiezen maakt je moe, maar het moet. Het kan niet anders. Ook jij staat voor de opgave om een keuze te maken. En wat is wijsheid daarbij? Kinderen ontvangen of zelfontplooiing. Je geeft al aan dat beide niet kan, omdat dit lichamelijk niet mogelijk is. Maar de vraag stellen is hem beantwoorden. Laten we onszelf echter laten leiden door het gereformeerde beginsel. Er is niets op tegen om de gaven die je van God krijgt, om die ten volle te benutten. Maar het is wel verkeerd om je gaven in de plaats te stellen van een hogere roeping: het moederschap. Ons huwelijksformulier stelt namelijk dit: “opdat zij hun kinderen, indien zij die krijgen zullen, in de waarachtige kennis en vrees Gods, Hem tot eer, en tot hun zaligheid opvoeden.”
Je kunt het ontvangen talent van God ook in het moederschap ontplooien. Het een sluit het ander niet uit. Omgekeerd kun je in de weg van de zelfontplooiing het een en het ander niet combineren. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld in Duitsland moeders de eerste drie jaren van hun jongste telg extra ondersteuning krijgen, omdat men daar nog iets verstaat van de kostbaarheid van het kind. Iemand zei onlangs dat de emancipatie te ver is doorgeslagen.
Ik begrijp best dat je je talenten wilt ontwikkelen, daar is op zich niks verkeerd mee, maar te gemakkelijk gaat dit ten koste van hogere doelen in ons leven. Ouders, en met name de moeder, worden geroepen om hun kind voor te gaan in de waarachtige kennis en vreze Gods, Hem tot eer en tot hun zaligheid op te voeden. Weegt hier de zelfontplooiing tegenop? Bovendien wat is een jaartje, zoals je zelf schrijft. Wie zich gaat ontplooien, heeft aan een jaar veel te weinig. Je moet aan een veel langere termijn denken en wie weet dat van uitstel afstel komt.
Biologisch gezien is het krijgen van kinderen op oudere leeftijd om tal van (gezondheids)redenen ook af te raden. Bovendien kan God ons onze begeerte wel eens schenken ten koste van een veel groter doel: de zaligheid van onze ziel. Er liggen tal van -duivelse- verleidingen op de loer om toe te geven aan dingen, waartoe God ons ten diepste niet roept. Als de wens de vader van de gedachte is, dan volg je het natuurlijke verstand. Dat doet ook de wereld. De wereld doet of het moederschap een schande is. Maar het is een omdraaiing van Gods (scheppings)orde. Man en vrouw hebben elk hun plaats in Gods bestel. Laten we terugkeren tot Gods geboden en doen wat Hij van ons vraagt en niet onze eigen wens en ingeving gaan volgen. Dat is ten diepste niet de wil van God. Gods wil is dat we de goede keuze leren maken. Het is de wil van God dat we met Jozua leren bidden: “Maar aangaande mij en mijn huis, wij zullen de Heere dienen.” Wie in die weg gaat, ontvangt zegen. Zegen voor tijd en eeuwigheid. Naar Zijn woord en volmaakte belofte. Laat je gebed maar zijn: “Heere, wat wilt U, dat ik doen zal. En leer mij naar Uw wil te handelen. Neig mijn hart en voeg het saâm.”
De Heere geve je licht op Zijn keuze,
Ds. E. Gouda/Oude Pekela
Dit artikel is beantwoord door
Ds. E. Gouda
- Geboortedatum:25-12-1968
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
100 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
