(...) Geef a.u.b. toe dat wij terug moeten naar de mensen van de Ger. Gem. in Ne...

Waarom geeft de synode van de Ger. Gem. niet ruiterlijk toe dat zij het in 1953 niet bij het goede eind hebben gehad? Ik heb veel onderzoek gedaan naar e.e.a., maar moet als Ger. Gem.-jongere toch concluderen dat ons kerkverband hierin zeer grote fouten heeft gemaakt. Ik vind het erg jammer dat wij nog steeds denken dat we de enige ware kerk zijn. Wilt u mij hierop a.u.b. een reactie geven? Geef a.u.b. toe dat wij terug moeten naar de mensen van de Ger. Gem. in Ned. Want hun standpunten zijn echt de standpunten van de synode-uitspraken van 1931. Ik kan na veel onderzoek gewoon niet anders concluderen dat wij echt met onze kerkleer zeer ver zijn afgeweken van deze leeruitspraken. Wanneer je de verschillende (oud)vaders er op naleest (ds. G. H. Kersten e.a.) dan hebben zij ook deze leeruitspraken gehandhaafd. Wilt u hierop een duidelijk antwoord geven. Veel jongeren in onze gemeenten worstelen met deze vraag.

Bedankt voor je vraag. De stappen die je wil nemen zijn wel heel radicaal. De synode van de Gereformeerde Gemeenten zal in de januarivergadering spreken over de situatie van 1953. Uit het verhaal van ds. M. Golverdingen, zaterdag 6 oktober 2007 symposium Dordrecht, blijkt dat er kerkordelijk fouten gemaakt zijn. Als dat erkend wordt, dan zal er gekeken worden op welke manier de
contacten met de Gereformeerde Gemeenten in Nederland weer voortgezet kunnen worden. Je hebt te maken met twee partijen.

Sinds 1953 hebben beide kerkgenootschappen hun weg vervolgd. In De Wachter Sions zijn in de loop van de jaren artikelen verschenen die het verschilpunt over de visie op de reikwijdte van het aanbod van genade aan de orde stellen, verschillen in levensstijl en aandacht voor de verschillende publicaties in de Gereformeerde Gemeenten. In De Wachter Sions van 4 oktober 2007 heeft ds. Mallan de messen behoorlijk geslepen; uit dat artikel blijkt veel zorg over ontwikkelingen, vooral in Gereformeerde Gemeenten, zonder namen te noemen van predikanten.

De sfeer zal wel moeten verbeteren, de zonde van de gescheidenheid zal bevindelijk ingeleefd moeten worden, want anders blijven de gesprekken beperkt tot het uitwisselen van vriendelijkheden, maar de tijd is er nog niet rijp voor!

Je opmerking over de besluiten van 1931, bedoeld ter verduidelijking en geen vierde formulier (!), zijn interessant. In de prediking legt de ene predikant het accent meer op de soevereiniteit van God en de andere meer op de verantwoordelijkheid van de mens, maar zijn het wel eens met de strekking van dat besluit.

De verschillen in ligging zijn er altijd geweest. Dat was onder de discipelen, de reformatoren en andere reformatoren ook zo. Dat zorgt ervoor dat er allerlei aspecten uit de Schrift én in de geloofsbeleving aan de orde komen.

Mijn advies is: blijf in de kerk waar je bij hoort en bidt om de opening naar elkaar, zodat er onder de leiding van de Heilige Geest een goed inhoudelijk gesprek ontstaat zodat de kerkmuren wegvallen.

Een heel persoonlijke vraag: Hoeveel heb je zelf al gebeden voor je eigen dominee of ouderlingen, voor dat je overweegt om van kerk te veranderen. Lijd je echt aan de kerk en aan de breuk tussen de kerken?

Drs. I. A. Kole