Paulus als kerkplanter

Marten Visser | 1 reactie | 29-07-2011| 11:30

‘En hij sprak vrijmoedig in de Naam van de Heere Jezus', Handelingen 9:29. Toen Paulus tot geloof kwam, werd hij in een klap van vervolger tot vervolgde. Hij kon dan ook niet in Damascus blijven. Hij ging naar Jeruzalem, waar het hem moeite kostte geaccepteerd te worden als een broeder in Christus. Ondertussen vergat hij zijn roeping niet. Meteen sprak hij over de Heere Jezus tot de griekssprekende Joden. Dat waren zijn oude vrienden.

Het was de groep die ervoor gezorgd had dat Stefanus gedood werd, en daar had Paulus hard aan meegewerkt. Hen wilde hij over de Heere Jezus vertellen. Daar was hij, opgegroeid in een griekssprekende stad, ook beter geschikt voor dan de apostelen die Aramees als moedertaal hadden.

Er staat in het vervolg van Handelingen heel veel over hoe Paulus te werk ging. Maar het mooie is dat hier, aan het begin van zijn bediening, zo duidelijk staat wat de kern is van zijn werk: spreken over de Heere Jezus. Daar gaat het om in de zending.

Vervolgens staat er ook dat Paulus met de griekssprekende Joden ‘redetwistte’. Dat zal wel niet in zo’n goede sfeer gegaan zijn, want het eindigde ermee dat ze Paulus wilden doden. Maar het laat wel een belangrijk principe zien in het zendingswerk: Paulus preekte niet alleen, hij ging ook in gesprek. Hij aanvaardde ongelovigen als gelijkwaardige gesprekspartners. Hij ging serieus op hun argumenten in.

Als we in de zending spreken over Jezus, moeten we het doen als Paulus: vrijmoedig;  zelfs als het gevaarlijk is; en op zo’n manier dat mensen weten dat ze serieus genomen worden, zodat ze met ons in gesprek willen gaan.

Spreek je vrijmoedig over de Here Jezus? Zo niet, begin dan maar onvrijmoedig en het zal langzamerhand beter worden.

De auteur is kerkplanter in Thailand. (www.vissers.me)