"Naam Jezus verdwenen uit refo-kerken"

"Het valt niet mee om in reformatorisch Nederland iets over de Heere Jezus te vertellen. Je kunt nog beter je schoonmoeder een trap onder haar achterwerk geven, dan dat. Waar is Jezus in onze kerken? De geloofsonzekerheid in onze kringen is zo ontzettend groot, dat je al als gek betiteld wordt zodra je Zijn Naam meer dan drie keer in een gesprek gebruikt. Zo ernstig is het geworden. Ds. Kersten, de oprichter van de SGP, had het elk uur over Jezus. Hij nam zijn kleinkinderen op schoot en zei: kindje, heb je vandaag al met Jezus gesproken? Dat is heel andere taal dan de standaard flauwekul die je nu hoort: het moet je maar gegeven worden."

Met deze indringende woorden van spreker Koos de Jong kwam vrijdagavond 16 november in het Revius-college in Doorn een eind aan een tijdperk: de Levensbronavond. Door gebrek aan belangstelling is Jij daar! gestopt met het organiseren van deze gezinsavonden. De stichting richt zich nu alleen nog maar op jongeren. Die avonden trekken zoveel publiek, dat ze inmiddels in grote delen van het land worden gehouden. Bedoeling is om in nog meer plaatsen het evangelie van vrije genade onder reformatorische jongeren te verspreiden. Sprekers op deze avonden, veelal predikanten en evangelisten, behoren veelal zelf ook tot de reformatorische kerken.
 
In zijn afscheidsrede gaf Koos de Jong een korte schets van het ontstaan van de Levensbronavond, die zijn oorsprong vond in een idee van Refowebmedewerker evangelist Jan van Dooijeweert. Toen nog werkzaam bij de stichting "In de Rechte Straat" en "Geef het Woord Door". Van Dooijeweert wilde dat reformatorisch Nederland in beweging kwam en dat jongeren Bijbels gingen verspreiden en evangeliseren bij houseparty's. De Jong: "We gingen zelfs met de Statenvertaling naar de EO-jongerendag. Doel was om bijbels te verspreiden." Later werd dat stichting "De Levensbron", die op den duur onderdeel werd van de stichting Jij daar!
 
"Zo gingen wij op pad, naïef als we waren. Wisten wij veel van de verdeeldheid in reformatorisch Nederland. De ene klap na de andere kregen we als interkerkelijke organisatie. Er was veel moeite, verdriet en pijn. Daar stond je op een gezinsbeurs of hervormingsdag en we ontdekten al snel dat er weerzin was tegen het Woord."
 
"Dertien jaar geleden ontstond het idee om avonden te gaan organiseren om mensen uit onze kerken op een eenvoudige wijze met Gods Woord in aanraking te brengen en ze handvatten te geven om te kunnen getuigen van hun geloof in hun eigen omgeving. We huurden zaaltje in Langbroek, met dominees als sprekers en hebben al die tijd geprobeerd onszelf weg te cijferen. Wie wil er nu vernederd worden? Het makkelijkst is namelijk om gewoon in je luie stoel te blijven zitten, zondags tweemaal naar de kerk te gaan en een beetje Bijbel te lezen. Dat komt het wel goed... Maar daar word je niet mee behouden! Er moet wat gebeuren in je leven. En hoe durf je nog te zwijgen als je een levend geloof hebt?"
 
"We spraken kerkmensen aan. Mensen die geboren zijn op het erf van het verbond. En dan kreeg je die standaard flauwekul antwoorden: Het moet je maar gegeven worden... We kregen te maken met verzet en ergernis. Vrijwilligers vielen af. Het valt namelijk niet mee om in reformatorisch Nederland iets over de Heere Jezus te vertellen. Je kunt nog beter je schoonmoeder een trap onder haar achterwerk geven dan dat."
 
"Er zijn mensen op onze avonden tot geloof gekomen, die eerst  binnen kwamen met een blik vol haat. Door een wonder van de Heere werden ze tot verandering gebracht. Het waren mensen die precies wisten hoe het in Gods Koninkrijk ging."
 
Volgens de oprichter van de stichting Jij daar! is de reformatorische wereld "snoeihard". Regelmatig sprak hij vrijdagavond rechtstreeks die mensen thuis aan, die meeluisterden via de live-uitzending van de RO. "Luistert u mee thuis? We hebben wel 25 miljoen keer gehoord hoe het gaat in uw kerk. We konden niet bij u komen met het Woord van God, want dan begon u te schelden. Vrijwilligers die tranen met tuiten huilde als ze met u in gesprek gingen. Ze waren niet gewend aan de snoeiharde wereld van reformatorisch Nederland. We werden nog net niet gekruisigd. Ik houd van jullie, maar ik geloof alleen nog maar in Gods Woord, niet meer in mensen. Waar is Jezus in in onze kerken? De geloofsonzekerheid in onze kringen is zo ontzettend groot, dat je al als gek betiteld wordt als je Zijn Naam meer dan drie keer in een gesprek gebruikt. Zo ernstig is het geworden. We hebben een SGP, die ik van harte liefheb, en ik kijk graag naar programma's die gaan over politiek. De SGP komt nogal eens voorbij, maar ik hoor ook bij hen geen woord meer over Jezus. Ds. Kersten had het elk uur over Jezus. Hij nam zijn kleinkinderen op schoot en zei: kindje, heb je vandaag al met Jezus gesproken? Heel andere taal dan dat je vandaag de dag hoort. Broeders, zusters, gaan we eindelijk eens wakker worden? De Heere Jezus zegt: als jullie niet meer spreken over Mij, dan zal Ik het de stenen laten doen. Mag het eens tijd worden dat er iemand op staat en die zegt: het moet afgelopen zijn met die verdeeldheid. Veenendaal: 55 gemeenten en we zijn er nog trots op ook. En Jezus maar zeggen: Vader, ik wil dat ze één zijn. En nu het wonder van alles, ouderen. Jongeren zijn hier niet mee bezig. Ze vragen: Heere wat wilt u dat ik doen zal."
 
"We stoppen met deze avond. Onze organisatie is gericht op jeugd en op bijeenkomsten van 400-500 mensen. Hier zitten er zo'n 150. En nu gaat het niet om te hoeveelheid, maar om het vele werk wat er aan vooraf gaat. En ik ga geen mooie afscheidsspeech houden van: bedankt dat jullie er waren. Dat mag je tegen God vertellen straks. Maar ben je al tot geloof gekomen na al die avonden? We stoppen niet omdat we er geen zin meer in hebben, maar we gaan met jeugd verder. Eigenlijk hebben we ook helemaal geen boodschap voor ouderen. Behalve voor hen die een luisterend oor hebben voor de Heere Jezus."
 
"Ben jij al begonnen met Jezus aan te nemen? En u thuis, bent u al begonnen met Jezus aan te nemen? Want u bent vervloekt als u dat nog niet hebt gedaan. En u hebt het Goddelijke Woord, een eigen krant, een eigen politieke partij en een eigen kerk. Fijn! En de Heere God wil er nog in werken ook. Wij bij Jij daar! laten zien dat je wel met alle kerkelijke richtingen kunt samenwerken. We hebben 300 vrijwilligers uit alle kerken van Nederland. Hebben wij het makkelijk? Nee. Het is vreselijk moeilijk en loodzwaar. Maar wij zijn bereid om te buigen voor Christus."
 
"We stoppen met deze avond. Het is genoeg geweest. Is het een oordeel van God dat kerken leeglopen, of ligt het aan onze voorgangers, ouderlingen, diakenen en aan u? Dat u de naam van Jezus Christus uit uw denken heeft weggebannen en dat u organisaties als Jij daar!, waar die naam met groot verlangen wel centraal staat, verrot scheldt. Is het een oordeel van God of is het uw zwakte en ongeloof? Pas maar op met wat je zegt. Ik hoop dat dit uw hele leven nooit meer zult vergeten en dat u komt tot Hem, Jezus Christus, Die alles gegeven heeft voor zondaren. Voor mij is dit het einde van mijn jarenlange bediening voor de Levensbronavond. Ik hoop bij Jij daar! nog veel te mogen betekenen voor onze jeugd en voor ouderen die afstaan van ongerechtigheid. En dat in de naam van Jezus Christus. Zonder Hem wil ik geen woord spreken. Heere Jezus U bent het!"
 
Als gevolg van deze toespraak zijn er bij de stichting Jij daar! diverse reacties binnengekomen, over het algemeen positief. Op de website van de stichting zijn enkele reacties neergezet van onder andere mensen die de hand in eigen boezem steken en/of de spreker complimenteren met deze gedurfde uitspraken. Zo schrijft ene Cor: "Koos, je 'afscheidsrede' gisteravond was hard, erg hard , maar helaas al te waar. Ik kan niet anders dan mijn excuus maken en om vergeving vragen bij de stichting Jij daar!, speciaal naar jou toe Koos, want ik hoor ook bij een kerk die veel kritiek op jullie roeping en overtuiging hebben. Ook ik heb me misdragen en ben niet opgestaan om een vuist te maken voor God toen Hij dat van mij vroeg. Ik ben dankbaar dat jij dat wel gedaan hebt, en hopelijk blijft doen."
 
Een ander schrijft: "Ik was, toen ik van mijn kinderen hoorde over Jij daar!, erg sceptisch en bij voorbaat tamelijk veroordelend. Dat kan nooit goed zijn en zal wel een soort hopsa heisa Pinkstergedoe zijn. Tot in zelf eens ging kijken naar de uitzendingen. Ik werd getroffen door ds. Simons en de Heere heeft na zes weken van ziekte en opstand, Zijn werk willen zegenen. Ik heb al zoveel mede aan Jij daar!-avonden mogen hebben en gelukkig voel ik geen kloof tussen mijn kerkelijke gemeente en avonden als Jij daar! Sterker nog, de Heere drong me ertoe om er ook nog sponsor van te worden. ... Ik kan je goed begrijpen in de scherpe kritiek die je noemt. Och dat het nog eens mocht komen staan te gebeuren en we gaan achterover zitten in onze luie stoel want God moet het doen. Dit is NIET bijbels. Bekeert U!, zoals ds. B. van Leeuwen het zo helder uiteenzette. Vroeger in mijn jeugd riep ds. Huisman (Ger. Gem. Vlaardingen) al: Ga naar Jezus en zoek hem op. Want dan zal je zien dat Hij het is die in je gewerkt heeft, beide het willen en het werken. Ik snap dat je veel kritiek krijgt op het werk (van de eigen ratten worden we het meest gebeten), maar denk je dat de satan er tegen in zou gaan als het al in zijn klauwen zat? God kastijdt alleen Zijn kinderen, geen bastaarden. ... Ik zet je niet op een voetstuk, maar ik hoop dat je nog jaren kracht en sterkte mag ontvangen om de jeugd te leren wat nodig is tot zaligheid."