"Ik heb niemands zilver of goud of kleding verlangd. En u weet zelf dat deze handen dienst hebben gedaan om te voorzien in mijn behoeften, en voor hen die bij mij waren. Ik heb u in alles laten zien dat men, door zo te arbeiden, het moet opnemen voor de zwakken en de woorden van de Heere Jezus in herinnering moet houden, namelijk dat Hij gezegd heeft: Het is zaliger te geven dan te ontvangen." Het zouden de woorden van de nieuwe predikant van de Sionskerk in Zwolle kunnen zijn! Ds. van Putten heeft zijn schaapjes als bankdirekteur op het droge en gaat in deeltijd aan de slag als herder van de Zwolse kudde in de plaatselijke PKN. Gratis. De Bond van Nederlandse predikanten mekkert echter.
Direkteur ds. Verwijs van de vereniging voorziet concurrentievervalsing en tegenstrijdige belangen. De betaalde dominee zal worden ingewisseld voor de goedkopere variant en iemand die zowel een lening verstrekt als een pastoraal advies, dat kan niet goed gaan. Aldus de beloonde Verwijs.
Dat het bovenstaande niet helemaal klopt, heeft de oplettende lezer direct al in de smiezen. Een predikant krijgt een traktement en geen loon, salaris of betaling. Lees deze passage in de Dordtse Kerkorde: "Het traktement van de predikant draagt een ander karakter dan het loon of salaris van werknemers. Arbeidsloon of salaris is betaling van gepresteerde arbeid. De bezoldiging van de predikant is verzorging van levensonderhoud. De arbeid in de dienst van Christus kan niet betaald worden. De kerkorde spreekt dan ook niet van loon in de gewone zin, maar van 'behoorlijk onderhoud': een bezoldiging die recht en billijk is. Het traktement is dus ook geen liefdegave, maar verschuldigd levensonderhoud."
Nou hoef je geen wiskunde of boekhouden te hebben gestudeerd om in te zien dat een bankdirekteur zich doorgaans 'behoorlijk zal kunnen onderhouden'. Zichzelf, en indien gewenst ook zijn zwembad, oldtimer en kunstcollectie. Een traktement is hier dus weinig te billijken.
Terug naar de pijnpunten van de Bond van Nederlandse predikanten. Er zouden mogelijk conflicterende belangen kunnen zijn. Deze gelden al eeuwen voor de andere kerkelijke ambten, de diaken en de ouderling. Een beproefd recept zou je kunnen zeggen. En prijsconcurrentie tussen dominees komt vooral ten goede aan de gemeenteleden. Een herder is er voor zijn schapen en niet andersom. Bovendien klinkt concurrentie tussen dominees wel heel erg KPN en weinig PKN.
Het citaat waarmee ik begon, komt van Paulus die in Efeze aan het bijklussen was. Tot bankdirecteur schopte hij het niet maar als tentenmaker wist hij van wanten. Aquila en Priscilla konden hem in Korinthe goed gebruiken op de zaak. En na zes dagen lang arbeiden voor zijn geld? "En hij sprak iedere sabbat in de synagoge en probeerde Joden en Grieken te overtuigen." Pro Deo!
Het gaat niet om kritiek op instanties en gewoontes, maar wel om het feit dat het helemaal geen kwaad kan om de dingen soms op de hak te nemen, of dingen die gewoon raar of niet goed zijn te benoemen. Dat gebeurt veel te weinig in het eenrichtingsverkeer van kerkelijke bladen als de Saambinder, om er eentje te noemen.
Ik weet niet of het per ongeluk was, maar vond het wel treffend.
