Overboord met die zwarte traditie!

Sinterklaas is weer in het land en daarmee ook de zwartepietdiscussie. Het is al aardig op weg een heuse traditie te worden, net als pepernoten, pakjesavond en Zwarte Piet zelf. In alle hevigheid discussiëren voor- en tegenstanders van Zwarte Piet met elkaar. Vaak lopen de emoties hoog op. Ook christenen discussiëren naar hartelust mee.

Een aanzienlijk deel van de christenen is van mening dat het uiterlijk van Zwarte Piet niet moet worden aangepast. Dat blijkt uit de vieringen. Steden waar relatief weinig christenen wonen, zoals Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, hebben het uiterlijk van Zwarte Piet aangepast. Maar in de christelijke gemeenten blijft Zwarte Piet over het algemeen zwart. Christenen lopen nou niet bepaald voorop om het uiterlijk van Zwarte Piet aan te passen.

Verwonderlijk is dit niet. Christenen hebben wel vaker moeite met het aanpassen van tradities. Op zich zijn tradities niet verkeerd, maar het wordt wel een probleem als de tradities over ons gaan heersen. Als we tradities in stand houden, omdat we het zo moeilijk vinden om afstand te doen van een traditie. En dat we ons dan niet meer afvragen wat God er nou eigenlijk van zou vinden.    

Is Zwarte Piet dan een slechte traditie? We bedoelen het toch niet kwaad? ''Zwarte Piet is niet racistisch, hij is gewoon zwart door de schoorsteen!'' Of Zwarte Piet nou racisme is of niet, feit is dat er een groep mensen is die Zwarte Piet als kwetsend ervaart. Ook al vinden wij Zwarte Piet niet racistisch, toch doen we er mensen pijn mee. Soms zijn deze mensen afstammelingen van slaven die door onze (christelijke!) voorouders in het verleden verschrikkelijk behandeld zijn. Alleen daarom al zouden we hen tegemoet moeten komen. Ook al is het dan niet slecht bedoeld, ook al zouden de tegenstanders het niet bij het rechte eind hebben, toch moeten we als christenen, uit liefde voor onze naaste, stoppen met deze traditie. Het getuigt van weinig liefde als christenen vol plezier een gemeenschapsfeest vieren waarbij een minderheidsgroep zich gekwetst voelt.  

Voor velen zal het moeilijk zijn om afstand te doen van Zwarte Piet. We hebben namelijk goede herinneringen aan hem en we houden niet van verandering. We moeten onszelf echter niet voor de gek houden, alsof we voor onze kinderen Zwarte Piet zwart zouden willen houden. Alsof kinderen het uiterlijk van Zwarte Piet belangrijk vinden. Voor hen wordt het feest er echt niet minder leuk op als er een anders gekleurd hulpje van de Sint komt. Het gaat hen om de cadeautjes, de gezelligheid en de spanning. Die maken het feest zo leuk, niet de kleur van Piet.

Voor onze kinderen hoeven we Zwarte Piet dus niet zwart te houden. Doen we het dan voor onszelf? Dat zou wel egoïstisch zijn, maar daar komt het wel op neer. We willen Zwarte Piet niet veranderen, omdat wij per se vast willen houden aan onze tradities en ons niets willen laten opleggen door anderen, zeker niet door allochtonen. ''Als onze tradities hen niet zinnen, dan moeten ze maar teruggaan naar hun eigen land!'' Dat dit een opmerking is die niet in liefde gemaakt kan worden, moge duidelijk zijn.     

Christenen in Nederland worden vaak gezien als ouderwets, traditioneel en zelfs bekrompen. En dat, terwijl christenen toch bekend zouden moeten staan om hun naastenliefde. Laten we op dit punt dan eens het tegendeel tonen. Laten we tonen dat we goede tradities graag in stand houden, maar dat we ook bereid zijn om tradities te veranderen als dat nodig is. Want als tradities ten koste gaan van onze medemens, dan moeten we er als christenen zeker niet aan vasthouden.