Boerderijdag

Afgelopen zomer was ik weer eens op de boerderij. Boeren worden door journo’s, die vrijwel allemaal in de Randstad of Hilversum wonen en een horizon hebben die niet verder reikt dan de overkant van de smerige straat waarin ze wonen en hun leven slijten in een compleet van de buitenwereld afgesloten treurige Hilversumse studio waarin je niet eens weet wat voor weer het buiten is, afgeschilderd als criminelen, dierenbeulen en vervuilers. En net als ik, zijn de boeren dat strontzat. Daarom is er onze veehouders en akkerbouwers veel aan gelegen om de stedelingen te laten zien hoe het er écht gaat op een boerderij. Open boerderijdagen heet dat, geloof ik.

Welnu, afgelopen zomer was ik weer eens op de boerderij, niet die van mijn families op Noord-Beveland of in Vriezenveen, maar eentje tussen Leiden, Zoetermeer en Den Haag in. Hartje Randstad, zeg maar. Ik genoot van de geur van uitstoot van de koeien, het gekakel van gezellig murmelende kippen die op het erf rondstapten, geiten waar Marianne Thieme een sik van krijgt en schapen die al weer ijverig bezig waren met de productie van de grondstof van mijn zoveelste tweedjasje.

De boer zelf paradeerde ook rond op zijn erf. Om vragen te beantwoorden van de stedelingen die ook een keer een frisse neus wilden halen, niet in hun vakantiebestemmingen New York, Sydney, Athene of Dubai (minder frisse neus), maar in de polders rond Zoetermeer. Waarschijnlijk hadden die bleekneusjes last van vliegschaamte en zijn ze daarom bij wijze van aflaat voor hun CO2-vliegreis naar Zoetermeer gepeddeld. Niet op een normale fiets, maar op hun kinderbakfiets of Babboe.

Voor de plattelander die niet weet wat een Babboe is: dat is een fiets met een boedelbak ervoor die grote stadsmensen gebruiken om ’s ochtends kleine stadsmensen duurzaam naar een ballenbak te brengen waar de kleine stadsmensen de hele dag worden opgehokt zodat de grote stadsmensen veel geld kunnen verdienen om de hypotheek te kunnen betalen van het stadshok waar de grote stadsmensen de kleine stadsmensen ’s avonds weer naartoe brengen in dezelfde boedelbak als die waarin ze ’s ochtends naar de ballenbak zijn gebracht. (Lees deze zin nog maar een keer over.) Als een plattelandsmens zijn koeien in zo’n bakfiets naar een andere wei zou verplaatsen, zou hij na klachten van grote stadsmensen, de dierenbescherming, de AIVD en Wakker Dier op zijn dak krijgen, maar dit terzijde.

Hoe nodig zo’n open boerderijdag is, bleek me toen ik een vraag opving van zo’n grote stadsmens aan de nuchtere boer. Hij vroeg: “Meneer, kunt u me zeggen waar het hooi groeit?” De boer rolde even met z’n ogen, zuchtte héél diep, haalde adem, en nog voordat hij iets kon zeggen... brak z’n klomp.