"Het probleem is dat in de gereformeerde traditie de uitleg van de catechismus in de loop der tijd -vooral onder invloed van het Engelse puritanisme- is versmald. De levenswandel is nogal eens sterk gekleurd door de wedergeboortetheologie en de antithese met de ‘boze wereld’. Feitelijk maak je de catechismus daarmee monddood. Als je de tekst onbevangen leest, ontdek je verrassende dingen.
Het denken vanuit de antithese vervreemdt ons van Jan Rap en zijn maat. We zijn geen haar beter dan zij; we worden immers als goddelozen gerechtvaardigd? Wijlen ds. L. Blok had dat goed begrepen, toen hij op zaterdagavond de kroeg in ging om daar aan de bar gesprekken aan te knopen. Op een authentieke manier getuigde hij van Christus.
De Heidelbergse Catechismus is door en door missionair. Op één plek in de catechismus (antwoord 86) gaat het erom dat ik door mijn levenswijze mijn naaste voor Christus win. Maar daarmee is niet het laatste woord gezegd. Het is veeleer zo dat missionair-zijn en discipel-zijn twee met elkaar vervlochten gouden draden zijn in het leerboek... De gedachte dat we als individuele gelovige of als gemeente náást ons gewone leven nog iets missionairs doen, is vreemd aan de catechismus.
Het woord discipelschap kan de angel halen uit vruchteloze discussies over tegenstellingen op het kerkelijk erf. Bijvoorbeeld het debat tussen ‘evangelisch’ en ‘gereformeerd’, of het tegen elkaar uitspelen van de rechtvaardiging en de heiliging. Die heilloze polarisatie kan overstegen worden als we met elkaar spreken over discipelschap. Ik ervaar het als een geschenk, dat het thema nu zo in de belangstelling staat."
Prof. Dr. W. Verboom, emeritus hoogleraar in de geschiedenis van het gereformeerd protestantisme, in: Tijding. Ledenblad van de Interne Zendingsbond (IZB), jrg. 76 (2014), nr. 3, p. 10-11. (Naar aanleiding van een lezing tijdens een bezinningsavond van de IZB op 8 mei 2014)
De catechismus is missionair, dat is waar. Een echt christenleven is missionair. Maar dat is geen tegenstelling tot puriteins. Omdat een echte christen puur wil zijn, zuiver. Zie Jacobus, die deze dingen nauw bij elkaar houdt: 'De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en den Vader is deze: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking, en zichzelven onbesmet bewaren van de wereld.'
