Vraag
Aan ds. Pieters. Uw antwoord op de vraag 'Intieme vragen bij huwelijksgesprek' of een stel ook vertellen moest dat ze vooruit hebben gegrepen op hun huwelijk voor een kerkelijke zegen vond ik apart. Ik biecht zelf regelmatig (om de maand) en mijn biechtvader gaat alleen in op wat ik hem vertel. Zijn taak is om mij dichter bij God te brengen. Niet om te oordelen. Hij is een even grote zondaar als ik. Het is al moeilijk genoeg om uit te spreken wat er niet goed ging in de relatie met mijn medemens en gezin.
Mijn vraag aan u is dan ook: waarom doen (orthodoxe) protestanten alsof ze precies weten hoe het gaat zonder dat ze daar ervaring mee hebben? En doen ze alsof alleen de zonden tegen het zevende gebod opgebiecht hoeven te worden. Er zijn er tien waar wij ons iedere dag schuldig aan maken.
Antwoord
Over het biechten is heel wat geschreven. Ik weet over de biechtpraktijk in de roomse kerk van tegenwoordig niets. Daarom, bedankt voor de informatie over uw persoonlijke biechtervaring.
Bij mijn weten houdt biechten echter officieel nog steeds in niet dat iemand aan zijn biechtvader vertelt wat hij als biechteling wil belijden, maar de verplichting om alles te belijden -ook de meest geheime zonden (zelfs waarvan de Schrift zegt, dat het schandelijk is die te noemen; Efeziërs 5:12).
Nee, niet alleen zonden tegen het zevende gebod, maar omdat de vraagstelling daarover ging richtte ik mij daarop. Alle zonden tegen al Gods geboden moeten/moesten aan de biechtvader worden beleden; en niet alleen die de biechteling wil/wilde belijden. Juist dat verplichtende karakter van de roomse biecht is onbijbels.
En dan heb ik het nog niet over de absolutie of vergeving die de priester uitspreekt, niet verkondigend (zoals in het evangelie beschreven en zoals in de kerken der Reformatie beleden en gepraktiseerd), maar rechterlijk: namens God vergeeft de priester; en zonder priester vergeeft God niet!
Ondertussen erken ik het grote belang van ‘opbiechten’. Ik heb het meer dan eens gedaan aan intimi en God wilde dat genadig voor mij zegenen...
Schuldbelijdenis afleggen voor Gods aangezicht en aan hen tegen wie we hebben gezondigd, kan ook gepaard gaan met het erkennen van die zonden aan een ambtsbroeder of andere vertrouweling, om zich samen te vernederen en samen God voor Zijn vergevende genade te prijzen!
Ds. W. Pieters
Lees ook: 'Biecht kan gezegend middel zijn'
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Pieters
- Geboortedatum:27-06-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Elspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: dspieters.refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Schuldbelijdenis afleggen voor Gods aangezicht en aan hen tegen wie we hebben gezondigd, kan ook gepaard gaan met het erkennen van die zonden aan een ambtsbroeder of andere vertrouweling, om zich samen te vernederen en samen God voor Zijn vergevende genade te prijzen! '
Dit is wat Jacobus praktisch bedoelt als hij schrijft in zijn brief:
Belijdt elkander de misdaden, en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt.
Jacobus 5 vers 16
Door aan God en elkaar de zonden te belijden, en voor (en met) elkaar te bidden, mag je relatie met elkaar weer gezond worden, gereinigd door het bloed van Christus, waardoor Hij de eer zal krijgen!
Laat dit dus niet na! Elkaar de zonden belijden vraagt van jou de eerste stap. Verneder jezelf voor de Heere en voor je naaste. Hij wil dat zegenen!
