Vraag
Ik heb een probleem in mijn relatie. We zijn allebei negentien jaar en hebben nu negen maanden een relatie. Er doet zich nu al voor de tweede keer een crisis voor met hetzelfde probleem. Mijn vriend heeft moeite met het uiten van zijn gevoelens. Vooral bij boosheid. Als ik boos op hem word dan klapt hij helemaal dicht. Vervolgens heeft hij hier wel heel erg last van, maar dit laat hij niet aan mij merken. Hij kropt alle irritaties over mij op en uiteindelijk barst de bom en zegt hij dat hij niet meer zoveel van mij houdt en dat hij niet weet of hij verder wil.
Ik heb een fel en opvliegend karakter en word nog bozer als hij zich afsluit of ongeïnteresseerd reageert. Ik vraag hem steeds om zich meer open te stellen voor mij, maar hij zegt dat hij dit niet kan. Door boosheid sluit hij zich helemaal af. Nu is mijn vraag of we dan wel bij elkaar passen? Kunnen we uit deze vicieuze cirkel komen? Of matchen onze karakters niet? We kunnen niet zonder elkaar en op alle andere vlakken hebben we super veel lol en denken we hetzelfde. Moeten we voor onze relatie blijven vechten of is het een verloren zaak?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Binnen een relatie is het de kunst om elkaar te leren kennen, erkennen in ieders eigenheid, waarderen, helpen, gelukkig maken, enzovoort. Dat vergt tijd en ruimte binnen een relatie. Wat jij doet is proberen je vriend zó te veranderen dat hij ‘in jouw straatje’ past. Dat is nog niet gelukt binnen de tijd dat jullie een relatie hebben... dat gaat in een leven láng niet lukken. Een relatie is niet bedoeld om één van de partners te laten heersen, waarbij de ander slechts kan gehoorzamen. Beiden hebben inbreng en beiden leren van elkaar: soms geeft de een wat toe, soms de ander, om sámen ergens uit te komen, namelijk een huwelijk. Vanzelf veranderen dingen niet, maar iemand -bij wijze van spreken- naar je hand willen zetten wordt vroeg of laat het einde van de relatie. Als ik jou was zou ik eens een boek lezen over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Daar kun je om te beginnen veel uit leren. Vervolgens ga je je afvragen wat jij verwacht van een relatie in het algemeen en van een relatie specifiek met déze vriend.
Waarbij het dan niet alleen maar gaat om wat voor jóú belangrijk is, maar vooral over wat jij zou willen geven om de relatie te laten opbloeien en voortduren. Vraag je dus af, bijvoorbeeld, hoe het moet met jouw felle reacties en opvliegende karakter: mag dat bestaan en mag zijn reactie niet? Het is binnen een relatie dus niet: “ik wil mijn zin hebben”, maar veel meer “hoe komt het dat dingen gaan zoals ze gaan, wat is daarbij míjn inbreng en wat mag de inbreng van de partner zijn”?
Ga je op deze manier naar jullie relatie kijken, dan hoop ik dat je nieuwe uitdagingen ziet waardoor je zelf je eigen vragen leert beantwoorden.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb ondertussen dit geleerd: hoe meer je trekt aan een man die moeite heeft zijn gevoelens te uiten hoe meer hij dichtklapt en de andere kant uit wil. Rustig zeggen wat je ziet en wat dat met jou doet werkt vaak beter. Dan kan het best eens zijn dat hij wel zich opent. Als hij dat nooit doet... ja dan heb je welllicht een probleem. Maar daar ben je nu nog niet. Ken uzelf is wel heel belangrijk in een relatie.
Ik ben fel, primair in reageren, snel boos en geïrriteerd! Mijn man wist niet wat m overkwam toen we onze eerste ruzie hadden. En bah wat heb ik er een hekel aan. Voor ik het weet zit ik alweer te fitten.
Mijn man wordt stil als ie boos wordt, wat mij dan nog bozer maakt. Denk ik: zeg eens wat je vindt zeg! Maar ja.. het is wel beter dat ik niet teveel reactie krijg. Word het vaak alleen maar erger van. Ik weet dat het geen zin heeft om door te gaan bij hem, hij trekt zich meer terug. Maar o wat vind ik dat moeilijk te accepteren als ik boos ben. Pas wanneer onze ruzie voorbij is, zegt mijn man wat hij er van vond. Wat natuurlijk veel beter is. Direct reageren in boosheid levert wat mij betreft niet zoveel op, eerder verwijdering.
Ik vind dit vooral een probleem van mij. Je moet leren verstandig om te gaan met je boosheid. Ik word snel te boos waardoor ik dingen zeg en doe waar ik spijt van krijg. We hebben dus af gesproken dat ik mezelf even excuseer als ik te boos word. Even wat anders gaan doen. Time-out. Zou jij ook moeten doen. Pas wanneer alles gezakt is, kun je weer praten.
Herkenbaar, een fel karakter en een ingetogen man :)
Een goed boek voor jou om te lezen:
'Leven boven je gevoel' van Joyce Meyer.
Hierin beschrijft ze hoe je om kan gaan met emoties zodat ze jou niet beheersen. Emoties zijn erg sterk maar je kunt leren ze een plaatsje te geven en je verstand te gebruiken. Hierdoor verbeterd je relatie ook sterk kan ik je uit ervaring vertellen!
Groetjes Wilma
