(...)Het is ook al zo vaak geweest dat het leek alsof de predikant wist wat er i...

De laatste tijd is het bij mij (jonge vrouw, 21 jaar) anders geworden. Er is een gemis gekomen naar de Heere. Ik zie nu pas werkelijk in (en dat zijn soms ook maar ogenblikken) dat mijn leven hier maar zo kort is en dat ik voor God moet verschijnen. Ik moet Hem kennen, Die ons leven kan redden van de dood. Nu is het bij mij de grote vraag of ik hem al ken. Ik weet het soms echt niet meer. Soms is er een heel klein beetje hoop, maar die hoop wordt dan weer van alle kanten bestreden. Ik ben van mezelf een gevoelsmens, een mens die ergens erg van onder de indruk kan zijn. Ook hou ik erg veel van muziek. Ik speel graag op mijn keyboard of op mijn orgel. De liederen en psalmen die ik dan speel verwoorden heel vaak zo treffend wat er in mijn hart leeft. Of ze brengen mij juist weer de goede kant op, openen mijn ogen voor de waarheid. Ook lees ik veel in de Bijbel, waar ik ontzettend veel van mezelf in terugvind. Elke keer weer verlang ik er naar om op zondag naar de kerk te gaan, want daar spreekt een knecht van God. Het is ook al zo vaak geweest dat het leek alsof de predikant wist wat er in mij leefde, wist welke woorden ik nodig had. Ik ben elke keer weer zo bang dat ik mezelf bedrieg, omdat ik teveel op mijn gevoel afga. Alvast hartelijk bedankt voor uw antwoord.

Beste mevrouw,

Bedankt voor je vraag. En weet je, ik begrijp het nog volkomen ook. Ik heb dit leven ook geleefd, totdat ik ontdekte dat ik me geheel liet drijven op mijn gevoel. Toen ik dat ontdekte ben ik wel even heel erg geschrokken. Wat is nou wel en wat is niet waar in mijn leven. Ik had eigenlijk niets meer over op dat moment. En toch wist ik een ding zeker: De Heere was in mijn leven gekomen. Ontegenzeggelijk. Mijn leven is toen volkomen op de helling gegaan.

Beste zuster, ons gevoel is een slechte leidsman. Hij is er wel eens (en dan ben je gelukkig. Dan heb je hoop voor de toekomst. Maar vaak is deze ‘leidsman’ niet aanwezig en dan staan we in het donker. Wat heb ik veel van die wisselingen meegemaakt, doorgeworsteld... Maar ik kwam niet verder. Hoe ik me ook overgaf aan mijn gevoel en riep en schreeuwde tot de Heere om hulp... er gebeurde niets.

Nee, vanzelfsprekend!! Waarom? Omdat de Heere wil dat we uit het geloof leven en niet uit het gevoel. Het geloof is eigenlijk helemaal anders dan het gevoel. Het gevoel is een fijn warm gebeuren in je hart en je leven. Als dat er is zou je het vast willen houden tot je dood toe, als een zekerheid voor de hemel. Maar de Heere wil dat niet. Hij wil dat we uit het geloof leven. Uit dat naakte geloof in Jezus.

Ja, maar het geloof is een werk van de Heilige Geest... het moet je gegeven
worden. Ik mag tegen je zeggen dat deze redenering waar is, maar ook dat de Heere je oproept om Hem te geloven op Zijn Woord. En Hij zegt in Zijn Woord: opdat een ieder die in Hem (Jezus) gelooft het eeuwige leven hebbe. Er staat niet krijgen, maar hebbe. In bezit heeft. Hier zie je de weg naar zekerheid en rust voor je ziel beschreven. "Geloven in Jezus als je Zaligmaker!"

Wat zeg je? Je kunt dat zelf niet? Vraag er dan de Heilige Geest om, Hij wil het schenken als een hand om de zaligheid in ontvangst te nemen. Wat was het voor mij een wonder toen ik dat mocht ervaren en me als een amechtige strijder aan Jezus voeten mocht neerwerpen, in het vaste geloof dat Hij alleen mij helpen kon. En.... Hij deed het ook!

Ik sluit voor deze keer af. Ik zit diep in de jungle van Peru, in Tingo Maria, het drugsgebied, etc. Ik kan me goed voorstellen dat dit antwoord je niet helemaal voldoet of misschien zelfs helemaal niet. Schrijf gerust opnieuw. Zet je vragen op papier en we zoeken naar Gods antwoord.

Hartelijke groeten en Gods zegen,
J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven