Ik heb een vraag naar aanleiding van 1 Samuel 6:9 en verder. Hier zegt Jonathan ...

Ik heb een vraag naar aanleiding van 1 Samuel 6:9 en verder. Hier zegt Jonathan tegen zijn wapendrager: “Als hij DIT zegt, dan doen we zus. Maar als ze DAT zeggen doen we zo.” Ik lees dit meerdere malen, net als met de ark op de kar met koeien. Wanneer de priesters zeggen: Als ze rechtstreeks gaan is het onze schuld, enz... (zoiets). Maar hoe kunnen wij tot zo een conclusie komen? Kunnen wij dat nog steeds vragen? Mogen wij nog steeds zo redeneren? Hier heb je toch echt de Geest Gods voor nodig, die heel erg duidelijk zou moeten zijn... en geen gevoelszaak. Toch?

Geachte vraagsteller/stelster,
 
Wij moeten de Heere kennen in al onze wegen. Ook nu mogen wij de Heere vragen of Hij ons de weg wil wijzen. En dan kan de Heere inderdaad weleens een weg afsnijden en een andere weg openen. Wij mogen de Heere in moeilijke beslissingen om een teken vragen. Inderdaad mag het geen gevoelszaak zijn, want daar komt een mens bedrogen mee uit. Ik heb eens ergens gelezen dat gevoel als drijfzand is. En drijfzand dat is levensgevaarlijk. Dan denkt een mens vaste grond onder de voeten te hebben, maar het is slechts schijn. Een mens moet altijd maar bewaard worden voor zichzelf. Wij kunnen onszelf zoveel inbeelden. Ook met het vragen van tekenen moeten wij dacht ik wel voorzichtig zijn. Maar de Heere heeft toch wel een antwoord aan zijn kinderen willen geven door een teken. Dat doet Hij ook nu nog. Dat behoeven wij niet te verachten. Hoewel de Heere toch meestal spreekt door Zijn Woord. Hoe het ook mag zijn wij moeten het meest voor onszelf bewaard worden, want wij hebben een bedrieglijk hart. En als een mens graag iets wil, dan is er vaak ook wel een tekst voor te vinden. De uitkomst zal echter leren of het werkelijk van de Heere is geweest. De Heere vervult Zijn belofte immers dwars door de onmogelijkheid heen, opdat Hij zo de eer zal ontvangen.

Ds. B. Reinders