(...) Nu ik (voor mezelf) bezig ben met het onderwerp huwelijksproblematiek/rela...

Van mij wordt vaak gezegd dat ik betrokken en meelevend ben. Dit klinkt heel positief, maar zelf ervaar ik het dikwijls als een valkuil. Ik lees graag boeken of kijk met interesse naar programma's die nogal emotioneel-beladen zijn of te maken hebben met problematiek/psychisch welzijn. Dit maakt veel indruk op me en ik leer er veel van, maar ik kan soms niet goed met de info omgaan. Nu ik (voor mezelf) bezig ben met het onderwerp huwelijksproblematiek/relatietherapie vind ik het opeens beangstigend om van de zomer te gaan trouwen en zit ik erg in een kramp om problemen en sleur e.d. ooit te gaan voorkomen, terwijl die nu niet eens aan de orde zijn/lijken. Hoe moet ik hiermee omgaan?

Aan medeleven en betrokken zijn op de ander is op zichzelf niets mis mee. Onze Schepper stelt zelf dat we om dienen te zien naar onze naaste. Aan de andere kant heeft betrokkenheid en medeleven wel grenzen. Ieder schepsel wordt gesierd door gaven, doch gebrokenheid door de zondeval laat ook zien wat onze beperkingen zijn. Nu ben jij kennelijk iemand die gemakkelijk contacten maakt en daarbij ook hulpvaardig is. Op zich prima eigenschappen. Maar dat kan ook betekenen dat je zoveel op je bordje krijgt dat het niet goed te verwerken is. Belangrijk is dan ook dat je jezelf beter leert inschatten van wat je aan kan. Ieder mens kan meer evenwicht houden in zijn leven als zijn draagkracht, de draaglast niet overschrijdt.

Uit jou verhaal wordt duidelijk dat het omgekeerde meer het geval is. Anders gezegd betekent het dat je meer op je schouders neemt dan goed voor je is. Dit heeft waarschijnlijk tot gevolg dat je erover blijft piekeren en je er naar over maakt. God maakt in Zijn Woord duidelijk dat jij niet meer op je schouders hoeft te nemen dat je kunt dragen. Dat vraagt om afgrenzing en mogelijk ook soms om een nee te moeten verkopen aan de ander om zelf in balans te blijven. Daarmee hoef je talenten die je hebt niet onder de korenmaat te zetten, maar er wel acht op te geven dat het in evenwicht blijft met wat je zelf aan kan.

Verder geef je aan dat je jezelf over zaken die in de toekomst verborgen liggen al zorgen kunt maken. Eigenlijk wil je overal zekerheid over hebben en controle erover. Dat kan niet en zeker niet wat in de toekomst verborgen ligt. In plaats van meer controle te willen hebben zou je jezelf meer dienen toe te staan de controle los te laten. Ieder mens ontmoet op zijn levensweg en ook binnen zijn huwelijk obstakels. We leven immer in gebrokenheid en onvolmaaktheid. Vanuit dit weten mogen we vertrouwen dat God meegaat op onze levensweg,wat er ook gebeurt.

Ik lees dat  je op de drempel van het aangaan van een huwelijk staat. Als jij en je toekomstige partner je geborgen weten in Gods hand en dat ook met elkaar delen, mag je erop vertrouwen dat Hij je de weg wijst, ook in moeilijke situaties. Mocht het nu echter zo zijn dat zorgen je blijven beheersen, dan zou je kunnen overwegen hiervoor professionele hulp te zoeken in overleg met je huisarts.

Vriendelijke groet,
Kees den Hamer, psychotherapeut/seksuoloog

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven