Onbeweende zonden zijn geen vergeven zonden

Ik heb wel eens een aantal malen de uitspraak gehoord “onbeweende zonden zijn geen vergeven zonden”. Gaarne zou ik horen of ieder kind van God dit zo ervaart. Verder heb ik nog de volgende vraag: Komen er altijd tranen aan te pas of is hiervan minder sprake na de verlichting?

Beste vrager,

Bedankt voor je vraag. Er zijn van die gezegden die een eigen leven kunnen gaan leiden. Zo ook die van jou. Wat betekent het “wenen” over de zonden. Zijn er altijd tranen in de bekering? Ik denk aan de tekst uit 2 Korinthe 7:10, waar staat: “De droefheid naar God, werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt de dood.”

Er wordt hier over tweeërlei droefheid gesproken. De droefheid naar God , is een droefheid zoals God die wil. Er is verdriet over de zonde en verlangen naar God. Het is de echte bekering waar je nooit spijt van krijgt, onberouwelijk. Maar er is ook een droefheid der wereld. Wat is dat? Dan hebben we wel spijt van bepaalde dingen die niet goed waren, maar er is geen verlangen naar God en die dingen worden ook niet als zonde voor God beleden. Het brengt niet echt tot God en we krijgen de Heere Jezus niet nodig als Zaligmaker.

Zijn er altijd tranen? Niet uiterlijk, want de een heeft eerder tranen dan de ander. Sommige mensen kunnen als het wat ernstig wordt zomaar gaan huilen, terwijl het toch erg oppervlakkig blijft, geen echte bekering. Het gaat dus niet om natte ogen, al mag je die best wel eens hebben, maar om zieletranen, om tranen in je hart. De zonde doet je pijn en je voelt dat je de Heere verdriet hebt gedaan. Het doet zo’n pijn omdat je tegen een goede God gezondigd hebt.

Ook als je mag weten dat je van de Heere Jezus geworden bent, blijft er nog vaak het verdriet. Eigenlijk nog teerder, omdat je Hem lief hebt en je toch steeds weer zonde doet. Het gevaar is, als men zegt: onbeweende zonden zijn geen vergeven zonden, dat we de grond van de vergeving gaan zoeken in onze tranen. De grond is alleen gelegen in Gods nodiging en beloften. De echtheid van beweende zonden zal altijd blijken uit het vluchten tot Christus.

Bekender is de uitdrukking: onbeleden zonden zijn geen vergeven zonden. Denk aan David in Ps.32, toen hij zweeg, was er geen vergeving. Maar toen hij zijn zonden bekend maakte, ontving hij vergeving. En let er verder op dat beleden zonden ook bestreden zonden zijn. We gaan er tegen strijden en krijgen in die strijd Christus nodig als Overwinnaar. Het is allemaal heel rijk en het wordt voor je heel rijk als jet er iets van leert kennen.. Ik wens het jou ook toe. Nog is er de Heiland er nog is er raad.

Met hartelijke groeten,
Ds. A. K. Wallet