Paulus zegt ergens: Hiertoe heb ik de Heere drie keer gebeden. Kun je hier vanda...

Paulus zegt ergens: Hiertoe heb ik de Heere drie keer gebeden. Kun je hier vandaan ook lijnen trekken naar het lijden in de hof van Getsemane waar de Heere bid of de drinkbeker weggenomen mag worden?

Zowel overeenkomsten als verschillen zijn te vinden wanneer we de indringende gebed van Christus (Mt. 26:36; Mk. 14:32) en dat van Paulus (2Kor.12: 8) vergelijken. Eerst wil ik toch het verschil onderstrepen. Het werk en leven van Christus is volstrekt uniek geweest. Ook Zijn gebedsstrijd in Gethsemane draagt een bijzonder karakter. Hier smeekt immers de eeuwige Zoon tot Zijn Vader in de Hemel. Ik vergelijk het met een buitengewoon intiem ‘gesprek’ dat Die twee samen voeren, waar ook God de Heilige Geest - als de Geest van het gebed - bij betrokken is geweest. Graag wijs ik ook op Hebreeën 5: 7-8 bij het belichten van dit gebed van Christus. Daar staat: ‘Die in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Degene, Die Hem uit den dood kon verlossen, met sterke roeping en tranen geofferd hebbende, en verhoord zijnde uit de vreze. Hoewel Hij de Zoon was, nochtans gehoorzaamheid geleerd heeft, uit hetgeen Hij heeft geleden.’
Christus’ ‘roepen’ en Zijn ‘tranen’ dragen het karakter van een offer, blijkt hieruit. Ook in Zijn bidden was Hij ‘in functie’ als Zaligmaker, Borg, en Middelaar. Zó, in die hoedanigheid van, bidt Paulus niet. En wij ook niet. Christus’ bidden klonk ook op vanuit een veel grotere diepte en nood, dan onze gebeden ooit zullen klinken. Hij ging het volstrekte lijden en sterven tegemoet, de helse benauwdheid van de verlating door Zijn Vader in de Hemel. Paulus niet, en wij ook niet. Hoe diep wij ook zinken in nood en ellende, wij zinken nooit dieper dan Christus. Hij is altijd ‘onder’ ons, en daarom kan en wil Hij ons dan ook altijd dragen in ons lijden.

Toch zijn er ook overeenkomsten - of tenminste verbanden - tussen het bidden van Christus en Paulus. De Heere Jezus heeft, zegt Hebreeën 5, gehoorzaamheid geleerd, uit hetgeen Hij heeft geleden. Christus heeft dus geleerd om Zijn wil volstrekt ondergeschikt te maken aan Vaders wil. Uit Paulus verslag over zijn bidden blijkt dat ook. Paulus heeft geleerd dat God op Zijn manier verhoort en dat dat beter is, omdat hij zich anders zou ‘verheffen’ in hoogmoed (2Kor. 12:7). Dat is de gehoorzaamheid die Paulus geleerd heeft in zijn gebedsleven. Een gave van God is dat, verworven door de gehoorzame Heere Jezus. Christus bidden is op deze manier vruchtbaar voor het gebed van Gods kinderen.

Nog een overeenkomst zou ik willen noemen. Dat is de verhoring. Christus is door Zijn bidden niet verlost van de komende dood, maar wel ‘uit de vrees’ zegt Hebr. 5:7. Christus werd zodanig gesterkt, dat Hij weer verder kon, en Zijn ontzaglijke taak kon vervullen. Paulus gebed is toch ook verhoord. Paulus schrijft over Gods antwoord en zijn eigen reactie: ‘Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone.’ (2Kor. 12:9)

God schenkt op Paulus’ gebed wel genade om, zo zwak als hij is, zijn taak te volbrengen. Paulus ‘roemt’ zelfs in zijn zwakheden, want dat hij toch zijn taak kan uitvoeren, is het beste bewijs dat Christus hem ondersteunt met kracht.

Wij moeten daarom ook niet moedeloos worden als God anders op onze gebeden reageert dan wij graag hadden gezien. Paulus mag biddend op grond van Christus werk en voorbeeld volharden, ook in zwakte. Inderdaad: Gods genade is ons genoeg. Ik hoop dat jij, lezer, biddend zicht krijgt op deze werkelijkheid.

Ds. P.L.D. Visser.

Dit artikel is beantwoord door

drs. ing. P.L.D. Visser

• Geboortedatum:
  29-07-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Ouderkerk a/d Amstel
• Status:
  Inactief

28 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven