Predikant krijgt nooit beroep

Een misschien niet alledaagse vraag: een predikant staat al geruime tijd in zijn gemeente (10/20/30 jaar of soms nog langer) en krijgt helaas geen beroep. Dit zal ongetwijfeld een beproeving zijn voor de desbetreffende predikant. Ik neem aan dat hij hier ook biddend mee bezig is. Ook voor de gemeente is het m.i. niet gunstig wanneer een predikant zolang in één gemeente staat. De kerkgang wordt minder. Toen dit onlangs bij ons ter sprake kwam, werd door iemand gezegd -waar ik het overigens beslist niet mee eens was/ben- dat de predikant in deze situatie zelf op moet stappen (dus ontslag nemen) en de kerkenraad in de gelegenheid moet stellen om een andere predikant te beroepen. De huidige predikant, die door God geroepen is tot het ambt van predikant zal, wanneer hij werkelijk tot het ambt is geroepen, door de Heere weer van een predikantsplaats worden voorzien, zo werd gesteld. M.i. is deze stelling pertinent onjuist. Ik ben van mening dat de predikant anders wel een beroep had gekregen tijdens zijn ambtsperiode in zijn huidige gemeente en hiervoor geen ontslag behoeft te nemen. Graag uw mening.

Beste vriend, vriendin,

Zeker is jouw vraag niet alledaags. Tegelijk een moeilijke, tere vraag, want het gaat over bekering en roeping van een knecht des Heeren. Geen beroep krijgen in zo’n lange periode kan een beproeving zijn, maar het hoeft natuurlijk niet. De Heere zegt tegen de één gaat en hij gaat, tegen de ander komt, en hij komt. Hij wederbaart harten, Hij roept en zendt Zijn dienstknechten uit. Dat moeten we wel vasthouden.

Of het voor een gemeente wel of niet gunstig is, kan ik op afstand niet beoordelen, maar natuurlijk heb ik wel mijn gedachten. Tegelijkertijd ben ik het van harte met je eens dat dit geen reden is om het ambt neer te leggen. Het ambt is niet gebonden aan sympathie of antipathie van mensen, maar is een Hemelvaartsgeschenk van de Koning van de Kerk. Het losmaken van een gemeente, al dan niet door predikant of kerkenraad gebeurt wel, maar dat is er sprake van een duurzame ontwrichting of van een onthoudbaar conflict tussen predikant, kerkenraad c.q. gemeente. In sommige gemeenten is dat ook wel eens gebeurd.

Maar je ambt ter beschikking stellen zonder dat je een beroep hebt, is nogal wat. En dan zo gemakkelijk zeggen: de HEERE zorgt wel weer voor een nieuwe predikantsplaats is het paard achter de wagen spannen. Kan de HEERE dan nu niet zorgen, dat een gemeente hem beroept? Moet hij daar eerst zijn ambt voor neerleggen? Zo gaan we niet met deze gewichtige zaken om. Mijns inziens is de wens de vader van de gedachte: laat hij zich eerst maar beroepbaar stellen, dan zijn wij tenminste van hem af. Zo ga je toch niet met elkaar, en zeker niet met ambtsdragers om. Laat er veeleer een vurig gebed voor hem zijn aan de troon van Gods genade. Dat is een weg die uitnemender is. Ik hoop dat ik enigszins jouw vraag beantwoord heb.

Sterkte in alle opzichten. En... Heilig zijn o, God Uw wegen, niemand spreek’ Uw hoogheid tegen, Wie, wie is een God als Gij, groot van macht en heerschappij. Verwacht het van Die God, Die wond’ren doet op wond’ren horen! In de prediking en in de bediening van de sacramenten. Hij regeert en zal Zijn almacht tonen. Daar moeten wij zeker niet tussen gaan zitten.

’t Allerbeste en hopend op een goede, Gode welbehaaglijke oplossing voor deze moeilijke kwestie.

Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven