(...) Nadat hij de eerste keer bij mij was geweest en ik met hem meeliep naar de...

Tijdens een vakantie heb ik een jongen ontmoet. Aan het einde van het vakantie merkten we dat er wel klikte tussen ons beiden. Anderen van de groep hadden ook al vrij snel iets van, dat gaat wat worden tussen die twee. We hebben vanaf de vakantie contact met elkaar, beiden zijn we een keer bij elkaar geweest. Maar als we dan bij elkaar zijn weten we niet veel tegen elkaar te zeggen. We zijn beiden rustig van onszelf. Ik ben zelf behoorlijk afwachtend, kijk eerst vaak eventjes de kat uit de boom. En ik denk dat hij ook zo is. We hebben beiden nog nooit eerder verkering gehad. We zijn ook nog redelijk jong: 17 en 19 jaar. Nadat hij de eerste keer bij mij was geweest en ik met hem meeliep naar de deur, stelde hij mij de vraag: zullen we het nu maar voor echt doen? Ik begreep zijn vraag eerst niet. Hij bedoelde ermee om samen verkering te hebben. Ik heb toen gezegd dat ik dat nog veel te snel vond en het mij beter leek om eerst elkaar beter te leen kennen. We weten nog niet veel van elkaar. We zijn een week tijdens de vakantie met elkaar omgegaan. Dit was vaak dan ook in groepsverband. Nadat hij mij die vraag gesteld had, heb ik een paar dagen met een vaag gevoel rondgelopen. Ik was behoorlijk geschokt door zijn vraag. Ik vind het erg moeilijk hoe ik hiermee moet omgaan. Ik hoopte al heel lang op een vriend. Nu weet ik dat er een jongen gek van mij is. Maar nadat hij mij een vraag stelde (die ik nog lang niet had verwacht) keek ik heel anders naar hem. Bij ons in het gezin heeft één verkering. Daardoor zijn er veel zorgen ontstaan in het gezin, wat mij niet erg aantrekt. Daarom vind ik het zelf ook moeilijk. Het contact tussen mij en deze jongen is heel anders ontstaan als bij het andere gezinslid. Het gaat er heel anders aan toe. Maar toch blijf ik er maar tegen aan hikken. Kan u mij misschien helpen? Of tips/advies geven? Alvast bedankt.

Deze jongen heeft de vraag: “Zullen we het nu maar voor het echt doen” veel te snel gesteld, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij ook niet zo goed raad wist met de situatie. En hij heeft waarschijnlijk (gelukkig) nog niet zo veel ervaring en heeft misschien wel gedacht dat het zo moest. Je antwoord om elkaar eerst eens wat beter te leren kennen, is een heel goed antwoord. Het is veel beter om eerst de vriendschap zo wat op gang te laten komen en dat er dan pas over verkering wordt gedacht en gesproken. Nu overrompelde je het een beetje en dat is goed te begrijpen.

Bij jullie in het gezin heeft één al verkering en daardoor zijn er zorgen ontstaan. Dat is natuurlijk vervelend, maar is toch geen reden dat jij dan nog geen verkering zou kunnen nemen? Dat moet je los van elkaar zien. Jij moet wat dit betreft alleen met jouw relatie bezig zijn.

Alie Hoek-van Kooten