Vraag
Zes jaar geleden heb ik een relatie gehad. We hebben gemeenschap gehad. De verkering heb ik uitgemaakt na drie jaar. Mijn ex is inmiddels getrouwd, heeft een kind gekregen en lijkt gelukkig. En ik ben vrijgezel. Mijn gevoel zegt: je blijft vrijgezel. Ik weet dat God mijn zonden kan en wil vergeven uit het verleden. Maar ik ben er niet zeker van of deze zonden al vergeven zijn. Maar zou mijn verlangen naar een vriend niet op de proef gesteld worden door God, tot ik schuldbelijdenis heb gedaan? En kan/mag ik, ondanks dit probleem, wel belijdenis van het geloof afleggen?
Antwoord
De kernvraag die je hebt is: Mag je van God een nieuw leven krijgen/beginnen als je voorheen een zonde begaan hebt? Het Bijbelse antwoord op die vraag is een volmondig JA! Dat mogen we opmaken uit wat we, onder andere, vinden in de eerste Korinthebrief. Sommige leden van de christelijke gemeente te Korinthe waren voorheen betrokken bij hoererij, afgodendienst, hadden onzuivere seksuele relaties, ze waren materialisten, alcoholisten, lasteraars en dieven. Maar Paulus zegt van hen: “En dit waart gij sommigen; maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in de Naam van de Heere Jezus, en door de Geest van onze God” (1 Kor. 6:11). En ze zijn volwaardige leden van de christelijke gemeente, voor wie doop, belijdenis en avondmaal openstaan.
Dat wil niet zeggen dat het geen zonde geweest is dat jij en je eerder relatie gemeenschap met elkaar gehad hebben. God had het voor jullie bedoeld, dat je elkaar ongedwongen, zonder dat je aan elkaar verplicht bent geworden doordat je je seksueel al helemaal aan elkaar hebt gegeven, zou leren kennen. Zo is het niet gegaan. Nu zitten jij en hij met de schade dat je in elke volgende relatie het besef zult houden dat je het mooie van de seksuele eenwording ook al met een ander beleefd hebt. Misschien is het zelfs wel één van de redenen geweest waarom jullie relatie stukgelopen is. Vooruitgrijpen op de seksuele gemeenschap in de verkeringstijd versterkt de relatie niet, maar verzwakt ze.
Zelf zie je in dat het zonde was. En dat is goed. Maar wat voor weg moet je ermee gaan? Uit je vraag maak ik op dat je momenteel nog in de fase bent van ‘boete doen’. Je voelt je schuldig; misschien belijd je je schuld wel regelmatig voor God. Je verlangt er ook naar weer een vriend te hebben, maar je gevoel zegt: ik blijf vrijgezel. En dat is (of heb ik dat mis?) omdat je denkt, dat je na je zonde het voorrecht van een huwelijk altijd verbeurd hebt.
Ik mag je vanuit het Woord van God de weg wijzen om te gaan. Welke weg? Allereerst mag ik je de weg wijzen van de schuldbelijdenis van je zonde voor God. Daarmee bedoel ik niet, dat je ermee naar dominee of kerkenraad moet, of desnoods in het openbaar in de gemeente er schuldbelijdenis voor moet doen. Je mag die weg wel gaan, als je denkt dat het je zou helpen, maar het hoeft niet. Het gaat erom dat je het verkeerde van je handelwijze voor God belijdt, dat je met berouw je doen voor God neerlegt. En dat je Hem echt om vergeving vraagt. Dat is het begin. Het vervolg is, dat je God erkent en gelooft in wat Hij in Zijn Woord zegt tot mensen die hun schuld voor Hem belijden. Wat zegt Hij? Dit: “Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen”, Spr. 28:13. En: “Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid”, 1 Joh. 1:9.
Je schrijft, dat je weet dat God je zonden uit het verleden kan vergeven, maar dat je er niet zeker van bent of Hij ze vergeven heeft. Nu, als je Hem vertrouwt op Zijn Woord mag je er zeker van zijn dat Hij ze vergeven heeft. Hij doet dat niet om ons, maar om Christus en Zijn verdienste. God vergeeft ons niet omdat wij Hem ertoe brengen dat te doen, maar omdat Hij vergevingsgezind IS. Daarom zegt Ps. 103 dat God de God is “Die al uw ongerechtigheid vergeeft”. En zo belijden we met de apostolische geloofsbelijdenis zondag aan zondag: “Ik geloof de vergeving der zonden.”
Ik hoop van harte dat je in je worsteling een geestelijke zegen mag ontvangen en dat je na alles wat je hebt meegemaakt een christen zult zijn, die ervan leeft, dat God jou, zondaar, genadig is, en die daarom ook des te dichter bij de Heere mag leven. Belijdenis doen? Jazeker.
En als er iemand op je weg komt die je graag beter wilt leren kennen en het klikt tussen jullie beiden, ga die weg dan ook maar.
Het is bij God gelukkig niet zo, dat het is: “ééns gezondigd, en altijd een gevangene”. Het is bij Hem juist zo, dat we als we onze zonden bij Hem brengen, Hij ze achter Zijn rug in de diepten der zee werpt. En dan zijn ze voorgoed weg. Wij zijn ze misschien niet vergeten, en de gevolgen laten zich soms ook nog voelen in het leven, maar Hij is ze wel vergeten. Ik hoop dat je weer gelukkig kunt zijn!
Oldebroek, ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
