Prenatale diagnostiek

Prenatale diagnostiek, wat moet ik hiervan denken? Wat is de richtlijn vanuit de Bijbel?

Dit is een heel belangrijke vraag die gelegenheid geeft tot een wat uitvoeriger antwoord.  Prenatale diagnostiek is een gerichte onderzoeksmethode tijdens de zwangerschap naar afwijkingen bij het ongeboren kind. Het  wordt gedaan omdat men aanneemt dat het krijgen van een ernstig gehandicapt kind voor ouders en gezinsleden een zware last is  en moeilijk te accepteren en te verwerken Voor het kind kan het een zeer moeilijk leven betekenen. Wat zal  de ernst van de aandoening zijn en hoe zwaar het mogelijke lijden van een kind, de levensìkansen en zal eventueel langdurige medische behandeling nodig zijn? Al deze vragen  spelen een rol bij de beslissing tot het onderzoek en eveneens de vraag over de verwachte  kwaliìteit van leven? Zal dat leven wel zin hebben?

De belangrijkste reden voor PND is het op sporen van een kind met het Syndroom van Down of een open ruggetje. SvD komt vooral voor bij oudere moeders. Men wil aan alle zwangeren vroeg in de zwangerschap de zogenoemde prenatale screening aanbieden: bepalen of er een verhoogd risico bestaat. Zo ja, dan kan prenatale diagnostiek volgen. Verhoogd risico bestaat ook bij b.v. een stofwisseling- of bloederziekte.

Het onderzoek gebeurt d.m.v. vruchtwaterpunctie (ongeveer 15 weken); vlokkentest (ongeveer 11 weken); bloedonderzoek (moeder); echoscopie nekplooimeting (11 tot 14) weken en ander echoscopisch onderzoek.

De richtlijn van de bijbel: In de bijbel wordt hier niet over gesproken, maar in lijn met het  bijbelse gebod “Gij zult niet doden” en vanuit de Schepping het leven zien als gave en opdracht en geen autonomie of zelfbeschikking van de mens, kunnen we wel een richting vinden. Zelf ga ik er vanuit dat afbreken van de zwangerschap niet in overeenstemming is met deze bijbelse notities.

Dr. A. C. van Beest