Beste benadering van Jehova’s getuigen

Ik raakte laatst in gesprek met twee jehova’s getuigen. Heb het idee dat er zo vaak verkeerd gereageerd wordt op deze mensen, zo van: “O nee jehova's getuigen... zo snel mogelijk de deur dicht”. Maar het zijn toch ook je naasten? Zij zoeken hun behoud in dezelfde God als wij, lezen dezelfde Bijbel, en volgens mij zoeken ze ook het behoud van hun naaste vanuit een oprechte bewogenheid. Maar als wij nou zo overtuigd zijn van hun ongelijk/dwalingen... zijn wij toch geroepen hen de juiste weg te wijzen?

Niet dat wij hun geloof kunnen veranderen -de uitwerking van ons spreken naar hen ligt bij de Heere- maar wij mogen hen toch niet zonder liefde op straat laten staan en ons eigen geloof voor onszelf houden?! In veel dingen zijn ze ons tot een voorbeeld; ze zijn erg bijbelgetrouw. Naar mijn idee is het verschil tussen hen en ons het niet respectievelijk wèl geloven in de drie-eenheid Gods. Zij zeggen: “Er is één God, dat is Jehova en Jezus Christus is Zijn zoon, “het begin der schepping Gods” (zie Openbaring 3:14 en Kolossenzen 1), Zijn helper, die aan Gods rechterhand zit.. En de Heilige Geest gaat uit van Jehova en werkt in de harten van Zijn kinderen. Wij belijden juist de drie-eenheid: Jezus is ook God.

Hoe kun je hen op de juiste manier uitleggen wat het ware geloof inhoudt? (want ze staan er wel voor open!).

Wij mogen niet hard en liefdeloos met Jehova's getuigen omgaan, maar ik heb niet de indruk dat we verkeerd op hen reageren als we hen binnen de kortste keren de deur wijzen. En wel omdat ze een sekte vertegenwoordigen die er in getraind is om de Bijbel te presenteren als een 'receptenboek'. En dit gaat met zoveel raffinement gepaard dat ze ongeschoolde mensen onder ons onder tafel praten. Een werkelijk theologische discussie is met hen niet mogelijk, omdat ze alleen een aantal recepten in hun hoofd geprent gekregen hebben, die ze als vurige pijlen op ons richten. Een werkelijke bijbelse benadering van deze mensen loopt altijd vast, omdat ze gewoon niet (kunnen) luisteren, maar alleen hùn verhaal houden.

Een korte en krachtige benadering vanuit de Heilige Schrift zijn we hun verplicht te geven, maar treed niet echt in discussie met hen, want dit kan eenvoudig niet. Hier is werkelijk de eerste (evangelische) klap een daalder (of hoeveel euro's dan ook) waard. Daarna de deur dicht! Het evangelie is te heilig om het te laten manipuleren door een dwaalleer, die van begin tot eind wordt gekenmerkt door een (duivelse) dwang. Dwangmatige mensen zijn er het beste mee geholpen als ze 'relaxed' worden benaderd. Zo niet, dan maakt u hen alleen maar dwangmatiger. Hier geldt Titus 3:10: "Verwerp een ketters mens na de eerste en tweede vermaning". En Mattheüs 7:6: “Noch werpt uw parels voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden, en zich omkerende, u verscheuren".

Hen is geleerd dat discussie de invalspoort of 'de voet tussen de deur' is om hun ketterse pijlen op ons af te schieten. Geef hen die kans niet! Nogmaals, daarvoor is het evangelie te heilig. De evangelische aanval is hier voor ons de beste verdediging en voor hen de beste benadering.
 
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs