In de knoop met de toeëigening van het heil

J.W.N. van Dooijeweert / Geen reacties

16-05-2006, 00:00

Vraag

In mijn omgeving merk ik vaak in gesprekken hoe mensen in de knoop zitten met de toeëigening van het heil en dan met name dat men denkt dat jij niets kan doen! En in zekere zin is dat ook wel zo, maar het bevel is daarmee niet weg! En wij zullen toch zelf het Woord moeten omhelzen als het wordt gepredikt. Vooral valt het mij op dat die personen vooral uit de Ger. Gem. (in Ned)  komen. Als ik met deze mensen praat, merk ik mijn onkunde en onmacht. Ik zou hun ogen wel willen openen, want als ze zo blijven denken en wachten gebeurt er ook niets! Hoe moet ik hier mee omgaan?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Lieve broeder of zuster,

Je zit op het allermoeilijkste terrein van ons Christelijk geloof. Toen de Paus in de 16e eeuw hoorde over “rechtvaardigheid alleen door het geloof”, berstte zijn hart. Dat was in strijd met alle gevoel van zijn religie. “Alleen maar geloven, zomaar geloven dat het goed zit... zonder dat je er iets voor doet? Foei, vervloekt!”

...Mensen die in de knoop zitten en met name dat men denkt dat jij niets kunt doen.... Er is niks meer te doen. Alles is gedaan. Wat wil een mens nog doen?  Romeinen 10:6: ”...Wie zal in de hemel opklimmen? Dat is Jezus van boven afbrengen.” Zijn werk is volmaakt. Hij rust van Zijn arbeid. Hij heeft het volbracht. Of vers 7: “...wie zal in de afgrond neerdalen, dat is Christus uit de doden opbrengen...” Hij heeft geleden en is afgedaald in alle smarten en in de dood zelf.

Bij dit punt van ons geloof gaat het niet om het één of ander kerkverband, maar om de instelling van de menselijke natuur. Christus heeft alles voldaan. Van ons kan er niets meer bij! Maar dat ligt ons niet. In het paradijs waren we “doe-mensen”. Na de val zijn we “genade-mensen.” Maar dat ligt ons niet. We willen ook nu nog “doen”. Je kunt zelf niets en wat nog harder is: Je mag zelf niets meer! Je bent uitgeschakeld voor wat betreft het verwerven van heil. En toch roept de Heere God ons toe om: “ons te bekeren”, om “Hem te zoeken, te omhelzen, de hand te geven, je hart te geven”. Doet God het dan niet verkeerd door dit te vragen?  Hij weet toch dat we het niet kunnen? Ja, dat weet Hij. En toch vraagt Hij.... en Hij wil het Zelf geven! Wij hoeven het niet te doen alleen maar geloven wat Hij zegt. Aannemen wat hij aanbiedt. En daar is de Heilige Geest bij nodig

De toe-eigening van het heil is het meest besproken en meest onbekende en meest gevreesde deel van ons geloof. Ik heb het wel eens uitgelegd op de volgende manier: Op de tafel ligt een mooi horloge.... ik zou het graag willen hebben. Als ik mijn hand ophoud en de eigenaar legt dat horloge er in, dan is het eerlijk van mij. Gekregen, als een geschenk. Ik kan ook mijn hand er op leggen en het in mijn zak stoppen, dan heb ik het gestolen, wederrechtelijk toegeëigend. Zo is het ook met zaligheid. Als ik mijn hand ophoud bij de Heere God dan ontvang ik vergeving en gerechtigheid en heil en zekerheid. Eerlijk gekregen.

Nu zijn er mensen die het zo groot vinden, dat ze het voor zichzelf niet durven geloven... Ze durven niet geloven dat Jezus hun Zaligmaker is of wil zijn. Ze zien zichzelf alleen maar als zondaar. Met deze mensen is het heerlijk spreken. Zij leven afhankelijk van de Heere en opziende tot Hem. Er zijn anderen die het als een “leerstelling” aan de mensen opleggen: “Je kunt niet zomaar Jezus aannemen. Of zomaar geloven dat je een kind van God bent”. Zij kijken met verachting neer op die mensen die met een “gestolen Jezus” naar de eeuwigheid reizen.

Deze mensen komen uit Ger. Gem.(in Ned)? Is dat zo? Ik kom ze ook tegen in andere kerken.
En het is inderdaad heel moeilijk om met deze dingen goed om te gaan. Als jij probeert om hun ogen te openen, worden ze doodsbang dat je probeert hen wat “aan te praten”. Terwijl dat helemaal niet zo is, maar je zou willen dat ze tot geloofszekerheid konden komen. Ik ken dit probleem zo heel, heel goed. Maar het is niet op te lossen dan door deze mensen heel serieus te nemen en ook te luisteren naar wat zij zeggen en daar op in te spelen. Zij wachten op de opening van hun ogen door de Heilige Geest. Ze hebben daarbij allerlei voorbeelden voorhanden.

Ook hebben ze andere voorbeelden:  mensen die zomaar  “geloven” in Jezus en blij zijn. . Nooit waren ze verdrietig. Nooit hadden ze pijn over hun zonden. Nooit waren ze schuldig voor God. Daar tobben zij dan weer over. Begrijp je? Ik heb een heel lieve oude vriendin (85 jaar). Ze vertelde me eens over een vriendin van haar. Zij is Hervormd, haar vriendin is van een Evangelische gemeente. Haar vriendin vroeg naar haar geloofszekerheid. “Je houd je toch wel vast aan Jezus?”, was haar vraag. Waarop de oude zuster zei: “O, dat kan ik niet... maar gelukkig houdt Hij mij vast”. Wat ontroerend is dat dan. Twee totaal  verschillende mensen (85 en 32) Hervormd en Evangelisch. In doctrine totaal anders... Maar beiden hebben Jezus nodig en weten dat ze zonder hem niets zijn. Hier houd ik van! Daar kun je wat mee. De één is tot een voet voor de ander.

Verantwoordelijkheid en afhankelijkheid... Wat liggen ze ineengestrengeld op het terrein van ons geloof.

Wat hebben onze ouden het scherp aangevoeld:”  ...dat er velen door het Evangelie geroepen zijnde, niet komen, niet bekeerd worden.... daarvan is de schuld niet in het Evangelie, noch in Christus, maar in de geroepene zelf. Maar dat anderen komen en bekeerd worden, moet men hen zelf niet schrijven maar het is Gods werk. Tweezijdig werk maar alles van God uit!” Op dit terrein ligt ook het wezenlijk verschil tussen “schijn-geloof” en het echte “ zaligmakende geloof”.

Lieve broeder of zuster. Ik stop er mee, het is een eindeloos terrein om samen over na te denken en samen te genieten van het wonder dat God zondaren opzoekt en aan Zijn hart drukt. Alleen door Zijn opzoekende liefde is er voor ons hoop! Ik hoop dat ik een middel mocht zijn om je wat meer zicht op punt te geven.

Hartelijke groeten en Gods zegen!

J.W.N. van Dooijeweert

J.W.N. van Dooijeweert

  • Geboortedatum:
    23-01-1938
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Waddinxveen
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Bekijk ook:

Geen reacties

Terug in de tijd

Wat is het doel van het geven/krijgen van een belijdenistekst? Is het een tekst die de dominee op een belijdeniscatechisant van toepassing vindt? Is het een tekst van de Heere speciaal ‘apart gezet’ v...
1 reactie
16-05-2018
Ik ben een man van 36 en woon samen met mijn vriendin. In mijn jeugd ben ik christelijk opgevoed en weet dus dat samenwonen tegen Gods wil is. Hoewel ik dat wist heb mijn geweten dichtgeschroeid met g...
14 reacties
16-05-2012
Ds. Pieters heeft vragen beantwoord over de biecht. Ik weet dat de biecht niet verplicht is dus daar heb ik het niet over, maar ik heb wel last van bepaalde zonden van vroeger, maar ook wel van nu. Ik...
Geen reacties
16-05-2022
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering