Hoe kan het dat er zo veel verschil is in de Gereformeerde Gemeenten terwijl all...

Hoe kan het dat er zo veel verschil is in de Gereformeerde Gemeenten terwijl alle studenten en predikanten op dezelfde opleiding hebben gezeten? Hiermee doel ik eigenlijk op Bijbelgetrouwheid en (persoonlijke) ligging. Heeft dit soms niet met de school te maken maar met de persoonlijke beleving van ellende, verlossing en dankbaarheid? En... je ziet ook veel verschil tussen bepaalde gemeenten. Is dit binnen andere kerkverbanden ook zo sterk?

Beste broeder of zuster, je vraag is heel interessant! Hoe is het mogelijk, dat verschil? Je schrijft dan verder over dezelfde opleiding etc. Het gaat nog veel verder: Ieder heeft dezelfde Bijbel en iedereen heeft hetzelfde geloof... Hoe kan dan dat verschil er zijn? Ik denk dat we het in de eerste plaats moeten terug brengen op “gebruiken”. Van oorsprong is Staphorst anders dan Vlissingen in allerlei gebruiken. Dan zeggen de mensen: Staphorst is zwaarder. Mis! Is anders! Verder speelt de opvoeding van de prediker heel sterk mee. Hebben zijn ouders hem wettisch opgevoed of evangelisch? Dat zal je altijd blijven merken in zijn prediking. Hoe was de levensweg  van de prediker, ging het door een diep dal of was zijn weg naar Christus kort en direct?

Binnen andere kerkverbanden is dit verschil vaak nog veel sterker. Den k aan een hervormde gemeente in een moderne stad of de hervormde gemeente in Staphorst. Het verschil in deze gemeente is  vaak veel groter dan bij ons. Ook binnen  de Ger. Kerk synodaal is het verschil heel groot. Ik ken gemeenten waar eigenlijk geen waarheidsgetrouwe prediking meer bekend is en ik ken anderen waar het goed toeven is onder de prediking van het evangelie.

Ook maken onze dominees zich vaak schuldig aan in standhouding van deze verschillen. Zij proberen zich dan aan te passen aan de ‘smaak’ van een gemeente. Dat laat Gods Woord niet toe, maar in de praktijk is het wel verleidelijk. Een ander fenomeen dat we zien in onze tijd is dat er veel jongere mensen in de kerkenraden een plaats krijgen. Mensen die nog geen eigen vaste lijn hebben maar leunen op “tradities” en gebruiken van voorheen.
 
Ook constateer ik een ernstig gevaar in onze kerken: Dat men meer aandacht schenkt aan “wat de mensen  vinden van de preek” dan aan “wat God van ons als prediker eist”. Ieder mens heeft de neiging om ‘goed’ gevonden te worden. Dit geldt ook voor een voorganger. Het is zo strelend als de mensen goed van je spreken.  Het is dringends nodig dat we gaan bidden om eenheid in de kerken, maar ook vooral om Bijbelse eenheid in ons eigen kerkverband.

Ondanks alle verschillen in de kerken en alle dingen die verkeerd zijn en niet mogen, zie ik toch ook heel duidelijk dat de Heere door gaat met Zijn toebrengende werk. Ik was laatst in een hervormde gemeente. Vader, moeder en drie zoons zaten voor mij. Een zoon (17 a 18 jaar) legde een boekje naast zich neer. Toen de dominee begon te preken, begon hij te schrijven. Schreef de hele preek! Onder het dankgebed aan het eind liet hij zijn tranen de vrije loop... Daar komt er weer één aan die wil verkondigen wat de Heere zegt. Wat een wonder! God bouwt Zijn kerk, ook vandaag! Hij gaat door: “Ik heb nog andere schapen die van deze stal niet zijn, die moet Ik ook toebrengen...”

Ik hoop dat ik je vraag een beetje aangevoeld heb en naar tevredenheid beantwoord. Gods zegen toegewenst. Wees getrouw aan het Woord.

Evang. J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven