Vraag
Dominee, ik zit met een vraag. Zondag zat ik, een 15-jarig meisje, in de kerk en de preek ging over de dood en het eeuwige leven. Het trof me heel erg en ik zag in dat ik nu bekeerd moet worden. Maar ik kan het niet. Daarmee heb ik de hele dienst ook gezeten. Na de dienst kwam er een soort rust in me dat ik het aan de Heere kan overgeven. Is dat normaal zo'n rust? Ik weet niet wat ik er mee aan moet.
Antwoord
Laat ik beginnen te zeggen dat ik blij ben dat 15-jarigen ook zo in de kerk kunnen zitten, betrokken op de prediking. Zo loop je immers de meeste kans om geraakt te worden door pijlen die de Heere God op Zijn boog legt.
Een preek over dood en eeuwig leven. De vraag is wanneer dat eeuwige leven begint. Na de dood of in dit leven. Misschien ken je de uitdrukking “het tijdelijke met het eeuwige verwisselen”. Vaak wordt het gebruikt voor het sterven. Maar wie tot geloof komt en zich tot de Heere bekeert, mag hier reeds het eeuwige leven ontvangen omdat we geloven en belijden dat het sterven van een gelovig mens “alleen nog” een afsterven is van de zonde en een doorgang is tot het eeuwige leven. Sterven is God ontmoeten, en dat is nogal wat! Immers: wie zal God kunnen zien en leven?! Dus dat het je geraakt heeft en je er achter kwam dat je bekeerd moet worden, is wel duidelijk.
Maar jouw vraag is of die rust die er kwam ‘normaal’ is, omdat het naar je toe kwam dat je het aan de Heere kunt overgeven/overlaten. Aan de ene kant zeg ik: ja! want je kunt jezelf niet bekeren. Aan de andere kant ben ik vuurbang voor een valse rust, in de zin van: de Heere moet het doen. Ik zie om me heen veeeeeel te veel die afwachtende houding van: de Heere moet het doen; ik kan me niet bekeren. Dat is dodelijk!!! Met als gevolg dat we de schuld op God kunnen schuiven als we niet bekeerd worden! De bijbel spreekt echter nooit in deze passieve zin over bekering. Het is altijd weer de oproep: bekeert u/bekeer je! Bekeren is vaak zo heel concreet: de zonde haten en nalaten! Bekeren is ook: je naar God toe keren. Dat kun je niet zelf, dat klopt. En toch ligt er de oproep van Gods kant.
En waar werd jij geraakt? In de werkplaats van de Heilige Geest, onder de bediening van het Woord. Daarom mag je er van verzekerd zijn, dat de Heere daar (door)werkt waar je met Zijn Woorden bezig bent. Je weet, dat God zelf over de bijbel spreekt als “het zaad der wedergeboorte”. Wees daar veel mee bezig. Laat dat zaad in jouw leven gestrooid worden en laat je akker bewerken door Gods Geest. En, zegt de Heere: Wendt je naar Mij toe èn.... wordt behouden!! De Heere ontdekt zich om geen andere reden aan jou, dan om zich te laten vinden!! Augustinus zei ooit: Onrustig is mijn hart, totdat het rust vindt in U, o God! Die rust wens ik je toe; en dat is, dunkt mij, een andere rust dan die nu over je is gekomen.
Lees ook maar na, Mattheus 11:28-30.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van het Goor
- Geboortedatum:20-09-1953
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Inactief
