Vraag
Ik ben een meisje van 18 jaar en een ontzettende perfectionist. Hierdoor stel ik hoge eisen aan mijzelf. Als ik niet aan deze eisen voldoe of ik het gevoel heb dit niet te kunnen, denk ik negatief over mezelf: "Zie je wel, ik ben niet geschikt voor dit beroep, ik word vast nergens aangenomen", of: "Ik haal mijn rijbewijs toch niet. Alles gaat fout!"
Ik weet al een paar jaar dat dit een valkuil van mij is en ik werk hier ook aan. Meestal kan ik er wel mee om gaan en zie ik in dat ik mijzelf die hoge eisen opleg. Maar op bepaalde (stress)momenten kan ik het met mijn verstand niet meer relativeren en gaat mijn gevoel met me op de loop. Het gaat mij zo beheersen dat ik het gevoel krijg dat ik 'gek' word. Ik kan dan niet slapen omdat ik lig te piekeren. Tijdens het werk kan ik mij niet concentreren.
Ik ga dan ook 'gedachtenlezen', ik denk dan bijv: "Mijn collega zal wel denken, wat is zij weer aan het klungelen vandaag." Daardoor maak ik fouten, en fouten maken "mag niet". Als ik kritiek krijg, weet ik dat het niet persoonlijk bedoeld is, maar het raakt me toch.
Ik krijg allerlei adviezen: Stel je eisen niet te hoog, fouten maken is menselijk, je hoeft niet perfect te zijn. Ik wéét dit allemaal wel, alleen... ik kan hier niks mee. Het probleem is dat ik met mijn verstand weet wat er mis is, maar dat mijn gevoel het hier niet mee eens is.
Waar ik ook tegenaan loop, is dat ik over mijn grenzen ga. Ik weet alleen niet waar mijn grenzen liggen. Ik merk pas dat ik over mijn grenzen ga als het gebeurd is en ik me moet ziekmelden omdat ik erg moe ben en alleen nog maar kan huilen en piekeren. Ik voel me dan erg schuldig omdat ik niet echt ziek ben en omdat ik niet wil dat een ander mij zo overstuur ziet. Ik stel me gewoon aan, denk ik dan. Ik denk dat dit ermee te maken heeft dat ik me erg verantwoordelijk voel voor mijn werk en me ervoor schaam om aan te geven als iets te veel wordt. Vaak voel ik het ook niet dat het teveel van mij vraagt. Ik weet dat als ik zo doorga, ik een grote kans loop om een keer flink overspannen te raken. Dit wil ik graag voorkomen. Ik weet alleen niet hoe ik dat moet doen. Kunt u mij misschien helpen?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Allereerst mijn complimenten voor je zelfinzicht en zelfanalyse. Je weet het inderdaad goed te verwoorden. Het is dus niet het probleem dat je niet weet wat je veranderen wilt maar vooral hoe! Volgens mij is de kern van jouw probleem dat je over je emoties gaat, en dus ook over je grenzen. Herken je dit? Belangrijk is om te onderkennen of je wel negatieve gevoelens ervaart of vooral de positieve gevoelens mist. Ik denk dat je naar de oorzaak moet kijken van jouw perfectie. Niemand wordt als een perfectionist geboren! Wat maakt dat je het zo graag goed wilt doen en voor wie?
Je zorg voor de toekomst is terecht! Ik raad je met klem aan om hulpverlening te zoeken waar je kunt zoeken naar de oorzaak en vervolgens kunt leren om meer autonomie te ontwikkelen zodat je een reëel zelfbeeld hebt en niet zoals nu een falend zelfbeeld. Ik raad je aan om een contextuele hulpverlener te zoeken bij jou in de buurt. Je kunt dit in overleg met je huisarts doen maar ook via de website van een landelijke christelijke aanbod: www.sckonline.nl
Misschien is het een wat korte reactie maar ik kom het zoveel tegen in mijn eigen praktijk dat ik weet dat perfectionisme altijd te maken heeft met identiteitsproblematiek! Ik kan je helaas geen OPLOSSING geven voor jouw problemen, dat vereist een zorgvuldige aanpak waarin je zoekt naar oorzaken en vervolgens de stap kunt zetten naar identiteitsgroei!
Ik wens je heel veel succes en ik wil je vooral een compliment geven voor het feit dat je het onderkent en er wat mee doet; dat getuigd van kracht!
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
