Gebedsgroep zonder leiding van kerkenraad

In onze gemeente is er een gebedsgroep die samenkomt zonder directe leiding van de kerkenraad. Ik heb het verlangen om hieraan deel te nemen, mede vanwege de kracht van gezamenlijk gebed en de Bijbelse oproep om te bidden. Tegelijkertijd kan ik in de Bijbel geen concrete aanwijzingen vinden voor een gebedsgroep in deze vorm. Zou iemand uit de Gereformeerde Gemeente kunnen toelichten of gebedsbijeenkomsten bijbels zijn?

Het is goed dat je deze vraag stelt. Het is een onderwerp waarover veel gesproken is, waarover veel te lezen is en waarover ook nu nog gesproken wordt. Het blijkt dat er heel verschillend over gebedsgroepen gedacht wordt.
 
In de eerste christengemeente zien we dat men gezamenlijk vurig bidt. Als Petrus in de gevangenis zit, wordt er door de gemeente een gedurig gebed tot God voor hem gedaan. En de Heere verhoort dat gebed. Zo zijn er meer voorbeelden te noemen. Men vindt in zulke tekstgedeelten soms aanleiding om samen te gaan bidden en gebedsgroepen op te richten. 

In onze vaderlandse geschiedenis komt het meerdere keren voor, dat de gemeenten opgeroepen worden in bidstonden. Dat gebeurt dan vanwege de nood der tijden. En ook hier zijn voorbeelden te vinden, dat de Heere deze gebeden hoorde en verhoorde. 

In de Bijbel staat veel over bidden te lezen. Een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel, zegt Jakobus. Meestal bidt de rechtvaardige in de eenzaamheid van de binnenkamer. Het is duidelijk, dat de farizeeën wel een heel afkeurenswaardig voorbeeld geven. Zij bidden op de hoeken van de straten om van de mensen gezien te worden. “Ga in uw binnenkamer!”, zegt de Heere Jezus.

Het gaat in het bovenstaande nog steeds niet over de gebedsgroepen zoals we ze nu kennen. Zeker, vanouds was het de gewoonte om in nood als gemeente samen te komen en in een gemeenschappelijk gebed de Heere om uitkomst te bidden. Laat dat wel zo blijven, want het is een wezenlijk onderdeel van de gemeente. 

Hoe moeten we de huidige gebedsgroepen zien? Ze bestaan in kerken, scholen en andere instellingen. Allereerst kan zo’n groep niet het gebed in de binnenkamer en het gemeenschappelijk gebed in de gemeente vervangen. 

In de tweede plaats is het de kerkenraad die over gebedsgroepen in de gemeente een standpunt moet innemen. Wil men wel gebedsgroepen? Of is men beducht voor uitwassen? Volg in gehoorzaamheid de lijn van de kerkenraad. Laten we elkaar niet ergeren en geen aanstoot geven, zoals Paulus dat ook aangeeft. Op zulk handelen rust zeker geen zegen. 

Als de kerkenraad wel een gebedsgroep toelaat, zou ik er zeker voor pleiten om die steeds onder leiding van de kerkenraad te laten plaatsvinden. Het is immers goed om als kerkenraad te weten wat er onder de gemeenteleden leeft? 

En ten slotte: het is mijn wens dat je dagelijks je toevlucht mag zoeken in het persoonlijke gebed tot de grote Voorbidder in de hemel. Denk maar aan Psalm 81 vers 12 (berijmd).

N. J. Teerds