Door spanning geen gemeenschap

Ik ben al jaren getrouwd met een lieve vrouw. Ze is echter vaak moe en heeft hoofdpijn. Dat komt vaak omdat anderen misbruik maken van haar goedheid. Ze help graag andere mensen, ook mannen die getrouwd zijn, waar de relatie niet goed is en biedt ze een luisterend oor. Een van deze man ziet haar als een soort zus en denkt dus recht op haar aandacht te hebben. Hij geeft haar ook aandacht en bewondert haar. Als ik daar wat van zeg tegen mijn vrouw, ontstaat er spanning tussen ons en werkt dat door in onze relatie. Met als onder meer als gevolg dat ze geen gemeenschap wil.

Maar mijn verlangens zijn er wel.  Ik reken erop en dan gaat het weer niet door. 1 Korintiërs 7  staat denk ik niet voor niets in de Bijbel. Bij mij loopt de spanning hoog op en deze moet ontladen worden. Zelf wil ik dat met mijn vrouw doen, maar als het weken of maanden niet lukt… Zij heeft minder behoefte aan gemeenschap, dat speelt ook een rol. Hoe ga je hier mee om?

Beste vraagsteller, wat u schrijft is niet niks. Het lijkt mij dat dat best wel een probleem aan het worden is in uw huwelijk. Mooi dat uw vrouw andere mensen wil helpen, maar het kan niet zo zijn dat daarmee haar eigen huwelijk meer en meer op de tweede plaats komt te staan.
  
Eerlijk gezegd heb ik een beetje het gevoel dat er met die ene man een soort van platonische relatie aan het ontstaan  is met uw vrouw. Zij heeft hem geholpen in zijn relatie en hij is daar nu dankbaar voor en overlaadt haar met aandacht en complimentjes. Het lijkt wel alsof ze voorzien in een behoefte van elkaar. Als je iemand geholpen hebt, is het ook van belang die hulp op een gegeven moment weer af te bouwen en af te hechten. Ik denk dat er niet veel meer hoeft te gebeuren of ze glijden als vanzelf in een echte relatie met elkaar. Dat is vaak een langzaam glijdende schaal waarin zoiets dan gebeurt. Het begint met aandacht en bewondering voor elkaar. Sympathie kan dan heel geleidelijk overgaan in een verliefdheid. En dan raakt men elkaar wat langer aan dan gebruikelijk is, er valt een zoen bij het afscheid en zo gaat dat verder en kan men op een gegeven moment niet meer zonder elkaar.
 

"Mooi dat uw vrouw andere mensen wil helpen, maar het kan niet zo zijn dat daarmee haar eigen huwelijk meer en meer op de tweede plaats komt te staan"
 

Je komt dan als echtgenoot toch langzaam maar zeker op de tweede plaats te staan. Echt wel gevaarlijk. Ik krijg ook de indruk dat uw vrouw niet een professional is, maar dat ze dat meer als vanzelf is gaan doen. Voor een professional is het soms al moeilijk om afstand te bewaren tot een sympathieke cliënt, maar daar heb je wel mee leren omgaan, als het goed is. Ook belangrijk dat je dan een relatie dus weer moet afhechten als de behandeling voorbij is. Een cliënt moet dan immers ook weer op eigen benen kunnen staan. En die man waar uw vrouw zoveel voor betekend heeft, heeft toch ook een vrouw waar hij voor moet gaan.    

Het kan niet zo zijn dat uw vrouw alle energie steekt in haar hulpverleningsactiviteiten en dat  ze dan als ze thuis is alleen nog maar moe is en hoofdpijn heeft en dat er dan zoveel spanning ontstaat dat er ook geen seksuele omgang meer plaatsvindt. Je kunt alleen maar goed andere mensen in hun relatie helpen als je eigen relatie op orde en goed is en anders moet je daar eerst alle energie in steken.
 

"Je kunt alleen maar goed andere mensen in hun relatie helpen als je eigen relatie op orde en goed is en anders moet je daar eerst alle energie in steken"

Uw vrouw vindt het waarschijnlijk echt belangrijk om gezien te worden door anderen. De mensen en ook mannen zijn uw vrouw dankbaar voor wat ze doet, zoals u schrijft. Toch ook even een eerlijke vraag: heeft u hierin misschien steekjes laten vallen in het verleden? Ik denk dat het goed is dat u als het ware opnieuw uw vrouw gaat terugveroveren, dat u als het ware weer een soort van verkering krijgt met haar. En laat dan even de seksualiteit buiten beschouwing anders lijkt het net alsof u het daarom zou doen. Niets is zo vervelend voor een vrouw als een man die aardig doet omdat hij eigenlijk gemeenschap wil. Of dat hij op grond van de Bijbel meent en beweert er recht op te hebben. Zo werkt dat dan niet bij een vrouw. Bij een vrouw moet er eerst wederzijds oprechte liefde zijn voordat er aan seksuele omgang kan worden gedacht, terwijl een man denkt dat als hij gemeenschap wil, hij daarmee zijn liefde aan haar  betuigt. Dat is echt wel een verschil tussen man en vrouw en het is belangrijk dat te zien en daar rekening mee te houden.

U laat ook wel een beetje merken in uw vraag dat uw seksuele spanning zo hoog oploopt dat u uw vrouw nodig hebt om die te ontladen. Maar daar is een vrouw toch niet voor. Het kan toch niet zo zijn dat u uw vrouw daarvoor als het ware ‘gebruikt’? Hoe moet het dan met mannen waarvan bijvoorbeeld de vrouw ernstig ziek is of die weduwnaar zijn? 

Ik zou u nogmaals willen adviseren te proberen weer gewoon verkering met haar te krijgen, leuke dingen samen zoals naar een concert gaan. Uit eten gaan om zo samen weer toe te groeien naar een liefdevolle en ook seksuele relatie. En als dat niet werkt dan kan ik u alleen maar adviseren ook samen eens naar iemand toe te gaan die huwelijkstherapie geeft.  

Alie Hoek-van Kooten