Geven en nemen in relatie

Ik heb nu ongeveer twee jaar een relatie met mijn vriendin. In onze relatie zijn wij echt op zoek naar wat God van ons vraagt en delen we op veel vlakken dezelfde meningen over het geloof, de kerk en God. Nu ben ik wat introverter dan zij en ga ik iets minder vaak naar geloofsconferenties. Wel bezoek ik Geloofstoerusting en ik vind dit ook altijd fijn. Mijn vriendin gaat eens per jaar een week op een bepaald soort kamp waar veel gelovigen bij elkaar komen en met elkaar het geloof delen, maar ook activiteiten doen, etcetera. Dit is eigenlijk de 'vakantie' van dat gezin en ze doen dit vanaf dat ze jong zijn. Ik ben hier ook een keer mee geweest, maar ik was aan het eind van de week ‘gesloopt’ en kon er veel minder voldoening uithalen dan dat zij dat doet (ook omdat ik wat minder hou van het groepsgebeuren en daar minder mijn energie uit haal). Daarnaast bezoekt mijn vriendin ook sommige conferenties die ik wat minder snel zou opzoeken. Niet omdat ik het er niet mee eens ben, maar meer omdat die conferenties met worship en zo mij wat minder raken dan een goede preek of Bijbellezing.

De laaste tijd twijfelt ze erg aan onze relatie omdat ze het erg jammer vindt dat ze op een bepaalde manier niet die geloofsbeleving met mij kan delen wat betreft zo'n kamp. Zij haalt daar veel vreugde uit en ik niet, maar het liefst zou ze dit ook voortzetten in ons huwelijk. Ik vind dit ook heel lastig. Aan de ene kant heb ik echt alles voor haar over en wil ik echt heel wat offers brengen... maar sommige dingen die passen gewoon niet bij mij en als ik die toch doe, dan ga ik mezelf voorbij en beleef ik geen vreugde daaraan.

Wij bidden veel dat die twijfels over mogen gaan en dat we weer in rustiger vaarwater mogen komen. Juist omdat we verder over God, de kerk en de Bijbel hetzelfde denken -wat voor mij betreft het belangrijkste is- zie ik die andere dingen als bijzaken. Zij helaas niet. Hoe kan ik haar helpen hierin (ze weet zelf niet hoe) en hoe kan zij hier mee om leren gaan of dit relativeren in plaats van hier zo over te piekeren?

Beste vraagsteller,

Hartelijk dank voor je vraag. Hoewel jullie op veel vlakken dezelfde mening delen als het gaat over geloof, kerk en God, is er toch een terrein waarop jullie van mening verschillen. Je vriendin bezoekt conferenties en kampen waar Bijbelstudie, ontmoeting en gesprek centraal staan. Zij geniet daarvan en beleeft er vreugde aan. Jij voelt je na zulke bijeenkomsten gesloopt.
 
Als ik je vraag goed lees, heeft je moeite met deze conferenties en kampen niet zozeer te maken met de inhoud. Groepsactiviteiten kosten je energie. Dat heeft denk ik alles te maken met verschil in persoonlijkheid. Jij bent introvert, je vriendin is extravert. Daarin vullen jullie elkaar aan en zeker in het begin van jullie relatie zullen jullie dat op deze manier hebben ervaren. Nu de tijd verstrijkt lopen jullie aan tegen dit verschil in persoonlijkheid. 

De vraag is of jullie je van dit verschil in persoonlijkheid voldoende bewust zijn. Schuurt dit op meer momenten in jullie relatie? En hoe gaan jullie er in zulke situaties mee om?

Een relatie is geven en nemen en dat moet van beide kanten komen. Je houdt rekening met elkaar en elkaars behoeften en je zoekt naar een balans die voor jullie beiden werkt. 

In jullie situatie is het denk ik allereerst van belang dat jullie een kerkelijke gemeente vinden waarin je kunt wortelen, waarin je gevoed wordt, waarin je onderwijs krijgt en waarin ruimte is voor ontmoeting met andere gelovigen. Conferenties en kampen, hoe mooi ook, kunnen en moeten slechts aanvulling zijn op dat wat de gemeente biedt. In die zin zijn het bijzaken. De beleving van dergelijke activiteiten is dat denk ik niet. Want die raakt aan de vraag wie je bent en of je elkaar kunt aanvaarden zoals je bent. 

Kortom, ga met elkaar in gesprek over het verschil in persoonlijkheid, verschil in behoeften en over de vraag hoe jullie samen de toekomst zien. En wees daarbij eerlijk naar elkaar. 

Hartelijke groet,
Ds. W. van Blijderveen