Teleurgesteld in preken

Ik ben moedeloos. Wij zijn een vacante gemeente en hebben regelmatig predikanten en studenten. Helaas preken de meeste zo ontzettend voorspelbaar en er zit ook geen onderwijs in. Hoe moet ik hier mee omgaan? Natuurlijk kan het gezegend worden, maar is dat niet al te makkelijk gedacht? Studeren deze dominees (nog) wel op hun preken of schudden ze het zo uit hun mouw? Deze vraag komt niet voort uit vijandigheid, maar ik ben wel hierover wel erg teleurgesteld. Een vraag aan C. A. Hoekman.

Beste moedeloze broeder/zuster,

Je bent een moedeloze luisteraar in een vacante gemeente waar regelmatig predikanten en studenten voorgaan. Moedeloos omdat de meeste preken, helaas, zo ontzettend voorspelbaar zijn en er geen onderwijs in zit. Geen vraag die voortkomt uit vijandigheid, maar je bent hierover wel erg teleurgesteld. Hoe moet je hier mee omgaan?

Ik wil beginnen met een persoonlijk ontboezeming. Jouw vraag raakt me, vanwege de inhoud. Maar het raakt me op dit moment nog meer omdat ik, vooral de laatste tijd, keer op keer zulk soort vragen mag beantwoorden en bovendien geregeld mensen ontmoet die met hetzelfde probleem tobben. Begrijp je dat ik daar ook wel eens moedeloos van ben? Niet vanwege jouw eerlijke vraag, die verdient een eerlijk antwoord. Maar veel meer omdat ik me machteloos voel. Eigenlijk raak ik maar op één manier mijn moedeloosheid kwijt, wanneer ik onbekommerd en vrij de Naam van mijn Heere en Zaligmaker mag proclameren. De Heere Jezus is zo’n heerlijke Heiland, Die niet alleen verlossen kan, maar ook verlossen wil. Een Zaligmaker, Die niet op afstand blijft, maar de Aanraakbare wilde worden. Ik begrijp er niets van, maar laten we het maar aanbidden. Wanneer ik zondig en ontrouw ben, mag ik bij Hem schuilen. Bij mijn Redder en Verlosser, Die de zonde haat en de zondaar bemint. De weergaloze liefde van de Heere Jezus breekt je hoogmoed en zondelust, terwijl je in je diepste bestaan hoogmoedig en zondaar blijft. Het is dan toch niet moeilijk om mijn medezondaar/zondares toe te roepen: Komt, want alle dingen zijn gereed. Kom met al je zonden en zorgen tot Deze Zaligmaker. Hij ontvangt zondaren en eet met hen. Ik weet dat is niet het antwoord op je vraag, maar ik hoop dat het jouw en mijn vragen overstijgt. Dat verandert onze tobberij niet direct, maar dan veranderen jij en ik. Dan kun je weer verder, want Jezus gaat voor en jij mag volgen. 

Hoe je hier mee om moet gaan? Ik ben blij dat je beseft dat God toch Zijn Woord kan en wil zegenen, om Jezus’ wil. Concentreer je daarop. Ik begrijp dat je zegt, is dat niet al te gemakkelijk gedacht? Want je vraag is dan verder: studeren deze dominees (nog) wel op hun preken of schudden ze het zo uit hun mouw? Ik denk dat dominees (en studenten) beslist op hun preken studeren, ze schudden ze zeker niet uit hun mouw. Maar ik denk dat het een andere reden heeft. Misschien overheerst wel te veel de gedachte dat in één preek alles over de geloofsleer gezegd moet worden en wel dusdanig dat het niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Mijns inziens ontstaat er dan een bepaalde systematiek die de Bijbelse en pastorale uitleg van de tekst zomaar in de weg kan staan. Dan durf je, denk ik, ook niet alles te zeggen wat je wel zou willen zeggen, omdat het verkeerd opgevat zou kunnen worden.

Omzichtigheid en voorzichtigheid kunnen dan zo leidend zijn, dat de durf om de vrije en onvoorwaardelijke nodiging om tot Christus te komen, ontbreekt of minimaal omfloerst is. Wat denk je? Zou Jezus Christus niet vrijmoedig en blijmoedig aangeboden moeten worden? Dan is het toch geen vraag meer of je het wel kunt of durft. Dan doe je het met heel je hart. Ik geloof wel dat niet durven, voorafgaat aan het niet kunnen. Niet durven laat je alleen, want daar krijg je onze God niet in mee. Niet durven, verlamt je. Maar met God breek je er doorheen en laat je het liefdesbevel horen in navolging van Jezus: bekeert u en gelooft het Evangelie (Markus 1:15). Dan kun je en durf je niet anders dan de Heere Jezus aanwijzen en aanprijzen voor de hele gemeente.  Dat is wat de Puriteinen en ook veel oude theologen ons hebben nagelaten. Dat is bijbels gereformeerd. Er zijn nog andere schapen, die van deze stal niet zijn, die moet Hij ook toebrengen; en zij zullen Zijn stem horen (Johannes 10:16).
 

"Ik begrijp werkelijk niet dat een predikant/student, toch ook een geredde zondaar, niet overloopt op de preekstoel van Gods zoekende en vindende zondaarsliefde"

Hoor je Zijn stem? Geeft gij hen te eten (Mattheüs 14:16). Met innerlijke ontferming bewogen geeft Jezus een vermoeide schare te eten. En zou de Heere Jezus veranderd zijn? Als er Eén is die weet hoe verloren we zijn buiten Hem, is het onze Jezus wel. Onze zonde bracht Hem aan het kruis van Golgotha en in de verlating van Zijn Vader. En zullen wij dan volharden in onze zonde en ongeloof? O, Heilige Geest, breng me met al mijn zonden en zorgen bij de Heere Jezus. Hij alleen is onze vrede.

Alles, echt alles is volbracht door onze Heiland en alleen in Zijn offer vind ik rust en word mijn hunker en honger gestild. Door Hem mag ik tot God gaan en stamelen van Gods onnavolgbare liefde, niet alleen voor anderen, maar ook voor mij. Ik begrijp werkelijk niet dat een predikant/student, toch ook een geredde zondaar, niet overloopt op de preekstoel van Gods zoekende en vindende zondaarsliefde. Dan zie je een grote of kleine gemeente (schare) voor je en roep je met heel je hart uit: Komt, want alle dingen zijn gereed. Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt. Komt, tot de bruiloft! Hoe? Met al je zonden en zorgen, hoe zwaar en menigmaal je ook hebt misdreven. Voor deze heerlijke Zaligmaker ben je nooit te vuil, is je verleden nooit te gruwelijk, is je leven nooit te zondig. Want onze Jezus ontvangt zondaren en eet met hen. Hij, zo vol van oneindige liefde en ontferming, Hij eet met mij. Met mij? Heere Jezus, ik aanbid U met heel mijn hart, dat U wilde omzien naar zo’n dode hond als ik ben. U wilde mij hebben, U zag me gaan en U keerde mij om, naar U toe. Onbegrijpelijke, reddende liefde.

Hoe vind je Hem? Vluchten tot Jezus. Er is een gewillige Zaligmaker voor onwillige zondaren. Wat een vreugde om dat uit te mogen roepen voor een schare verloren zondaren. Hij zoekt u, Hij zoekt jou, zelfs u, zelfs jou die gevangen zit in de slavernij van welke zonde ook of van moedeloosheid en teleurstelling. De kop van de helse vorst is door onze Jezus vermorzelt, hoe de boze ook tekeer kan gaan in je (jonge) leven. Verlies je leven maar aan Zijn voeten en je leeft eeuwig. Kom!

Heer', ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle