Biseksuele uitdagingen

Er is veel openheid gekomen over homoseksualiteit en dat is heel goed. Ik voel me sinds mijn tienertijd al aangetrokken tot beide geslachten, wat biseksueel genoemd wordt. Ik heb wel eens gedacht homo te zijn, maar word ook aangetrokken tot vrouwen. Toen ik op een seculiere site las over biseksualiteit vielen de puzzelstukjes op z'n plaats. Dit gaf veel helderheid na onzekerheid. Het idee om met een man samen te leven in een relatie trekt me niet zo aan, het lichamelijke en seksuele aspect wel. Soms is het in mijn hoofd een warboel als ik een man zie waar ik me lichamelijk toe aangetrokken voel. Ik voel me soms dan ook alsof ik niet helemaal in orde ben. Bidden maakt het niet minder, negeren ook niet. Ik weet me geliefd door God en geborgen in het bloed van Christus. Is er goede christelijke literatuur online hierover te lezen?

Ik vind het veel te spannend om hierover met iemand te praten en durf dat ook niet. Soms kan ik hier goed mee om gaan, soms ook niet. M’n gedachten kunnen dan op hol slaan. Ik zou vrij willen zijn van die dubbele aandrang. Het is een voor mijn gevoel vaak onbesproken en ingewikkeld thema. Daarom zou ik meer informatie willen lezen. Een vraag aan Herman van Wijngaarden...

Groeten van een jongeman met uitdagingen. 

Beste jongeman met (biseksuele) uitdagingen,

Bedankt voor deze vraag, het is heel goed dat je hem stelt. Want inderdaad, het is een vaak onbesproken thema, zeker in christelijke kringen. Ik moet je dan ook in die zin teleurstellen dat ik je niet kan verwijzen naar goede christelijke online-literatuur hierover, behalve dan naar wat Els van Dijk hierover lang geleden schreef op Refoweb in 'Weinig over biseksualiteit gesproken'. In het algemeen is hierover heel weinig informatie te vinden. Dat bevestigden ook twee deskundigen die ik hierover geraadpleegd heb.

Zelf lijkt het me heel lastig om tot beide geslachten aangetrokken te worden. Want hoe moet je jezelf dan zien? Als homo heb je tenminste duidelijkheid: ik ben homo. Op een bepaalde manier kun je daar rust in vinden, hoewel het daarmee niet per se makkelijk wordt. Als biseksueel ervaar je in jezelf ‘dubbele aandrang’, zoals je het zelf noemt. Ik kan niet helemaal invoelen hoe dat is, maar ik kan me er iets bij voorstellen dat dat verwarrend is. Misschien voelt het wel als gespletenheid.

Ik ken jouw situatie verder niet, maar het valt me op dat je schrijft dat jou bij mannen vooral het lichamelijke en seksuele aspect trekt. Het samenleven in een relatie met een man hoeft voor jou niet. Dat kan, ik kwam ergens tegen dat dat wel heteroromantisch homoseksueel genoemd wordt: je voelt je seksueel aangetrokken tot mannen, maar niet romantisch. Een belangrijke vraag is dan hoe je je tot vrouwen aangetrokken voelt: is dat alleen romantisch of ook seksueel? Daar schrijf je niet over, maar mogelijk is dat een vraag die je voor jezelf moet beantwoorden.

Het wordt extra lastig als je je wel romantisch aangetrokken voelt tot vrouwen, maar niet seksueel. Dan is het de vraag of je je toch niet homoseksueel moet noemen. Daarbij wil ik je nog de overweging meegeven of je homoseksuele gevoelens niet zijn versterkt door seksuele ervaringen in het verleden. Daar hoeft geen sprake van te zijn, maar het zou wel kunnen.

Met bovenstaande wil ik trouwens niet suggereren dat het erg belangrijk is welk label je aan je seksuele geaardheid hangt. Ik wil er maar mee zeggen dat de zoektocht naar je seksuele identiteit ertoe doet. Als je daarover erg in verwarring bent, kan het goed zijn om daar onder deskundige leiding (bijvoorbeeld van een seksuoloog) naar te kijken. Het kan helpen als je hier meer duidelijkheid over krijgt.

"Het zou natuurlijk mooi zijn als je heteroseksuele kant zich zó kan ontwikkelen dat je in staat bent tot een relatie met een vrouw. Er zijn méér van zulke relaties/huwelijken dan je denkt."

Maar belangrijker dan dit is natuurlijk hoe je met je seksuele gevoelens wilt omgaan voor Gods aangezicht. Ik ga er nu even vanuit dat je je homoseksuele gevoelens niet wilt beleven in een seksuele relatie, hoewel dat je wel trekt. Dan blijven er twee opties over: je zoekt een relatie met een vrouw of je kiest ervoor om als single door het leven te gaan. Dat betekent waarschijnlijk niet dat je homoseksuele gevoelens zullen verdwijnen, ook niet als je een heteroseksuele relatie aangaat. De uitdaging is dan om te accepteren dat deze gevoelens er zijn (ze negeren helpt inderdaad niet), en er zo mee proberen om te gaan dat ze niet tot zonde leiden. Wat dat betreft, is je positie dezelfde als die van welke christen-homo dan ook. Het homo-zijn, of het hebben van homoseksuele gevoelens, is op zich niet zondig. Je mag als homo- of biseksuele man een man ‘aanzien’ (zien dat hij aantrekkelijk is), je mag hem niet ‘aanzien om hem te begeren’ (Mattheüs 5:28). Ik weet waarover ik het heb.

Het zou natuurlijk mooi zijn als je heteroseksuele kant zich zó kan ontwikkelen dat je in staat bent tot een (seksuele en/of romantische) relatie met een vrouw. Voorwaarde is dan wel dat je tegenover je vriendin open bent over je homoseksuele gevoelens en je strijd daarmee. Er zijn méér van zulke relaties/huwelijken dan je denkt.

Sleutel tot alles is je overgave aan de Heere. Eén van mijn twee adviseurs over wie ik het hierboven had, schreef: “Wat het meest van belang is, is dat je hem [jou dus – HvW] helpt te groeien in zijn omgang met Jezus en de kerk, in het vertrouwen dat God op Zijn tijd duidelijkheid zal geven.” Direct kan ik je daar niet mee helpen, ik kan je er wel toe oproepen: zorg ervoor dat je groeit in je relatie met God. Dat zal je hopelijk helpen om over je gevoelens te praten met broeders en zusters in de kerk. Juist ook dáárdoor kan God je meer duidelijkheid geven. Je bent misschien wel ‘niet helemaal in orde’ op seksueel gebied (wie is dat wel?), maar je bent wel geliefd door God, inclusief je seksuele geaardheid.

Ga met God en Hij zal met je zijn.

Broedergroet,

Herman van Wijngaarden