Zorg over sterke toename aantal avondmaalsgangers (2)

Ik las deze vraag 'Zorg over sterke toename aantal avondmaalsgangers' en heb daarover een vraag. Op grond van Romeinen 8:16 zouden we moeten concluderen dat het Gods gewone weg is om geloofszekerheid te bieden. Als het in een gemeente dan 'bijzonder' is dat iemand aangaat, moet er toch ook geconcludeerd worden dat er maar weinig zegen op de prediking binnen die gemeente ligt? Want God wil mensen niet afhouden van het geloof. Natuurlijk moet het te merken zijn door welke geest mensen zich laten leiden. Maar kijken we ook niet veel te vaak cultuurgebonden? Het lijkt soms wel alsof mensen bepaalde uiterlijkheden belangrijker vinden om te bevragen, dan dat de vraag wordt gesteld om rekenschap af te leggen van de hoop die in je is.

In de viering van het Heilig Avondmaal, zoals ‘bij ons’ gebruikelijk, is er zeker sprake van een mede door onze theologie en kerkelijke cultuur beïnvloede inhoud en vormgeving. Hoezeer ook met stelligheid aan Gods Woord, de Bijbel, gerelateerd. Zo staat de theologie van “de rechtvaardiging van de goddeloze” tegen de achtergrond van het Heilig Avondmaal. Waarbij in meerdere gemeenten in de prediking een zwaar accent wordt gelegd op de notie van schuldbeleving en zondekennis. En ook wordt geattendeerd op bevestiging van de heiligheid van ‘de tafel’ in het dragen van het hoofddeksel en nette kleding. 

Waar het om gaat in het Heilig Avondmaal is het belijdend verheerlijken van Gods genade in Christus en versterking van het geloofsleven. Voor de deelnemer persoonlijk, maar juist ook met elkaar, als gemeente van Christus.
 
Het Heilig Avondmaal is voor de kinderen van God. Is ieder gemeentelid een kind van God? Een God-vrezende? Een in Christus gekende? Ik zou zeggen, zonder te oordelen: was het maar waar! 
Kortom, de tafel is voor de kinderen. Kleine en grote. En wie zal zeggen: ik ben groot!? Maar er is ruimte voor een Kananese vrouw.

Ds. D. J. Budding maakt zich terecht zorgen over een Avondmaalspraktijk die ervan uitgaat dat ieder gemeentelid kind van God is. Ik begrijp dat en deel die vrees. Het gaat om relatie, niet om religie. Het gaat om een levende relatie met de levende God, de levende Borg en Zaligmaker. Door de Geest. Het gaat niet om deelname aan een kerkelijk ritueel. Deelname aan het Heilig Avondmaal is een daad van gehoorzaamheid en liefde. 

Wellicht is de ernst van een leven met God in onze seculiere kerkelijke wereld wat weggeëbd… Zo die ernst er was… Ik vind het echter te ver gaan om in algemene zin (negatief) te spreken over de Avondmaalspraktijk in bepaalde kerkverbanden of denominaties. Dat komt mij niet toe. 

Bid om leiding door de Geest. Voor ons persoonlijk. Voor de dienaren van het Woord. Voor de gemeenten. Opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt wordt en zo onze blijdschap vervuld wordt!

Kand. G. A. van Ginkel