Ongewenst gedrag van broer met Down

Onze jongste broer is gehandicapt (syndroom van Down). Hij is fysiek sterk en groot (volwassen leeftijd, geïnteresseerd in jonge dames; die ontwikkeling ging wel door), waardoor hij intimiderend kan overkomen. Zijn eigen kracht kent hij niet. Mij heeft hij wel eens geslagen, met blauwe plekken tot gevolg. Hij begrijpt heel vaak iets niet en wordt dan boos. Met praten is dan niet tot hem door te dringen en hij uit zich dan fysiek. Nu hadden wij via kennissen gehoord dat hij op vakantie met mijn ouders (70+) zich irritant gedragen heeft naar jonge dames. Voorzichtig heb ik geprobeerd dit te bespreken met mijn ouders. Zij reageren heftig en verontwaardigd, dat anderen mijn broers’ gedragingen verkeerd interpreteren en dat dit niet zo bedoeld was. Helaas kan ik de andere kant ook begrijpen. Hoe moet ik hier mee omgaan?

Ik heb mijn ouders lief en mijn broertje ook (ook al kan hij heel erg vervelend zijn; we kunnen ook lachen met hem). Hij spreekt ook open en goed over God; heel mooi! Ik vind ook dat gehandicapten mee moeten kunnen in de maatschappij. Echter… fatsoensregels gelden ook voor hen. Heel vaak wordt gezegd dat mensen met een Downsyndroom zo lief zijn, maar er zit ook een andere kant aan!

De vraag, met deze achtergrond is wat lang, maar ik denk dat het zo beter te begrijpen is. Mijn vraag is eigenlijk ook, hoe gaan we als broers en zussen hier mee om? Onze ouders lijken een blinde vlek te hebben voor zijn gedrag.  Wij zitten tussen de maatschappij/omgeving en onze broer in. En het voelt niet fijn dat er negatief over hem gesproken wordt.

Beste vraagsteller, Mooi dat jullie als broers en zussen zo bewogen zijn met jullie broer met het syndroom van Down. Maar wat een moeilijke problematiek. Jullie broer is ook een man met alle hormonen die door zijn lichaam gaan. Hij heeft door zijn handicap vanwege het syndroom van Down niet de capaciteit om dat in goede banen te leiden. Trouwens, mensen zonder handicap ook vaak niet. Jullie ouders willen dat niet zien omdat zij eigenlijk alleen maar het goede in jullie broer willen zien en zich waarschijnlijk niet goed kunnen voorstellen dat hij ook seksuele gevoelens heeft. Het irritante gedrag naar jongedames zien zij waarschijnlijk als ‘aardig’  doen. Hoe moeilijk dat voor je broer misschien ook is, hij zal zich toch aan de fatsoensregels moeten houden. Niet alleen voor de jongedames, maar ook voor zichzelf. Die regels moeten dan eenvoudig, helder en duidelijk zijn en met hem besproken worden.
  
Allereerst vind ik dat jullie het nogmaals aan moeten kaarten bij jullie ouders. Jullie hebben een ‘nee’ te horen gekregen van hun kant en dan heb je het gevoel dat je ouders bij dat standpunt zullen blijven. Maar zij zijn misschien toch ook wel gaan nadenken over wat jullie hebben gezegd. En het kan heel goed zijn dat ze langzaam maar zeker toch gaan inzien dat het gedrag van jullie broer niet kan. Dus jullie moeten er echt nogmaals op terugkomen. En er ook bij zeggen dat jullie broer wat betreft zijn hormonen een gezonde man is en dat hij er ook niet echt wat aan kan doen, maar dat hij wel zal moeten leren er op een goede manier mee om te gaan. Nogmaals, niet alleen voor de dames maar ook voor zichzelf. En als dat niet lukt, dan kan het een idee zijn om het via een vertrouwd iemand zoals een predikant of huisarts aan te kaarten. En jullie kunnen misschien zelf ook naar jullie broer er iets over zeggen hoe hij met meisjes moet omgaan.
    
Ik neem aan dat jullie broer ook wel begeleiding zal hebben van mensen die ervaring hebben met het omgaan met het syndroom van Down. Zit hij niet op een dagopvang? Zouden jullie niet bij zijn begeleider kunnen aankaarten hoe je broer met die gevoelens moet omgaan? 

Goed dat jullie als broers en zussen het in ieder geval serieus nemen, want ergens moet er een begin mee worden gemaakt dat jullie broer zijn gedrag richting dames gaat aanpassen. 

Alie Hoek-van Kooten