Genezen van homogevoelens

Sinds mijn zestiende weet ik dat ik homo ben. Op advies van anderen ben ik met een vrouw getrouwd. Dan zou het vanzelf overgaan, werd er tegen mij gezegd. Dat is dus niet waar. Ik heb haar vooraf eerlijk verteld over mijn gevoelens. Bovendien onderschrijf ik wat de Bijbel zegt over het aangaan van een (seksuele) relatie met een man. Het huwelijk is op een scheiding uitgelopen, omdat mijn vrouw wilde trouwen met een andere man.

Nu is mijn vraag eigenlijk: kun je ook ‘genezen’ van je verkeerde seksuele gevoelens? Ik heb iemand ontmoet die zei dat hij nu geen homo meer was, maar (zoals hij het uitdrukte) door de kracht van Jezus ervan was verlost. Ik vraag iedere dag aan de HEERE of ik heilig en rein mag leven voor Hem en of Hij mij voor zonde wil bewaren. Dat is heel moeilijk, want ik ben, als ieder ander mens tot zonde geneigd. Jezus leert ons bovendien hoe nauw God de zonde neemt en dat zelfs een zondige blik, een overtreding van Gods heilige wet is. Soms word ik er zo moedeloos van, dat ik ‘s avonds denk bij het naar bed gaan: ik hoop dat ik morgenochtend maar niet meer wakker word. Bij de HEERE is niets onmogelijk, daarvan ben ik overtuigd. Hij spreekt en het is er. Kunt u mij helpen?

Beste hulpvrager,

Ik begin maar met het slechte nieuws: het is niet mogelijk om (helemaal) van je homoseksuele gevoelens genezen te worden. Je kunt er wel voor kiezen om er op een bepaalde (bijbelse) manier mee om te gaan. Ik ken inderdaad homo's die voorheen een zondig homo-leven leidden (wat dat dan ook is) en daar door geloof in de Heere Jezus van zijn bevrijd. Sommigen van hen zijn zelfs verliefd geworden op een vrouw en daarmee getrouwd. Maar ik ken geen enkele persoon die durft te zeggen: vroeger was ik homo, maar nu heb ik alleen nog maar heteroseksuele gevoelens. Zelfs degenen die met een vrouw zijn getrouwd erkennen: mijn homogevoelens kunnen mij nog steeds parten spelen. Ik vermoed dat dit ook geldt voor de man die jij hebt ontmoet. Misschien ‘noemt’ hij zichzelf geen homo meer, maar dat hij helemaal geen homogevoelens meer heeft (of niet weer zal krijgen), geloof ik eerlijk gezegd niet.

"Ik ken geen enkele persoon die durft te zeggen: vroeger was ik homo, maar nu heb ik alleen nog maar heteroseksuele gevoelens"

 

Maar misschien is er ook goed nieuws. Wat nou als je zó met je homoseksuele gevoelens kunt omgaan dat je ze niet per se ‘verkeerd’ hoeft te noemen? Ze zijn niet zoals God het bij de schepping bedoeld heeft -in die zin horen ze bij de gebrokenheid van de schepping- maar daarom hoeven ze nog niet zondig of verkeerd te zijn. Het is een beetje zoals bij dyslexie. God heeft bij Zijn oorspronkelijke schepping niet bedoeld dat mensen dyslexie zouden hebben, maar dat betekent niet dat het zondig is om dyslectisch te zijn. Het is een ‘wonde’ als gevolg van de zondeval, niet per se een ‘zonde’.

Homoseksuele gevoelens kúnnen wel zondig zijn. Hier is Mattheüs 5:28 van toepassing, een tekst waar jij in je vraag mogelijk ook aan dacht. Jezus zegt daar inderdaad dat zelfs een zondige blik, een overtreding van Gods heilige wet is: “Wie een vrouw aanziet om haar te begeren, heeft al overspel in zijn hart met haar gedaan.”
 
De woorden “om haar te begeren” zijn hier heel wezenlijk. Een heteroman kan naar een vrouw kijken (haar aanzien) en zeggen dat hij haar aantrekkelijk vindt. Dat is een legitiem seksueel gevoel. Als het goed is, stopt het daarbij en fantaseert hij niet over seks met haar. Want dan zou hij haar aanzien “om haar te begeren”, wat voor Jezus hetzelfde is als overspel. Zou het zo ook niet kunnen zijn met homoseksuele gevoelens? Een man aantrekkelijk vinden (aanzien) is op zich niet zondig. Je gaat de fout in als je hem “aanziet om te begeren.” 

Ik geloof dus dat een christen-homo op twee manieren met zijn gevoelens kan omgaan: een verkeerde, maar ook een goede. De goede manier houdt voor jou onder andere in dat je geen seks hebt met een man en dat je je gedachten niet de vrije loop laat gaan. Dat is niet makkelijk, maar het is dezelfde opdracht als die elke single heeft, hetero of homo.

"Je kunt je energie beter kunt steken in het verantwoord leren omgaan met je homo-zijn dan in het proberen al je homogevoelens kwijt te raken"

 

Hoe moeilijk het ook is, ik zou zeggen: accepteer dat je homo bent en probeer daar op een verantwoorde manier mee om te gaan. Er zijn veel christen-homo's die zo proberen te leven. Lees bijvoorbeeld het boek “Homo in de biblebelt”, waarin dertien personen hun verhaal doen. Het zijn geen succesverhalen, maar wel verhalen die laten zien dat je je energie beter kunt steken in het verantwoord leren omgaan met je homo-zijn dan in het proberen al je homogevoelens kwijt te raken (want als je echt homo bent, zal dat laatste niet lukken).

Ik vind het trouwens triest dat anderen je vroeger hebben geadviseerd om met een vrouw te trouwen, omdat ‘het’ dan wel zou overgaan. Ze hadden beter moeten (en kunnen) weten. Als deze mensen nog steeds tot je ‘adviseurs’ horen, wees daar dan erg voorzichtig mee. 

Kracht en zegen gewenst,
Herman van Wijngaarden