Initiatief nemen bij leuk meisje uit kerk

Al enige tijd heb ik de indruk dat in de kerk een jonge dame met regelmaat naar me kijkt. In het verleden heb ik dat ook wel eens gedacht, maar dat bleek verder betekenisloos te zijn. Dat is ook nu mijn gedachte, maar het laat me ook niet los. We kennen elkaar niet persoonlijk. Wel ben ik bij toeval haar naam te weten gekomen. Of ze die van mij ook kent, weet ik niet. In het verleden kwamen we elkaar regelmatig tegen voor de dienst. Daarbij groetten we elkaar eigenlijk altijd. Omdat ik tegenwoordig eerder naar de kerk ga en ergens anders zit, komt dat nu nagenoeg nooit voor. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Eerder vergissingen en teleurstellingen met betrekking tot relaties maken mij erg onzeker en terughoudend.

Er is een leeftijdsverschil tussen ons van 16,5 jaar. Zij is nog geen 20 en ik ben halverwege de 30. Hoe zal haar omgeving het vinden als ik haar benader? Wat me ook tegenhoudt om haar te benaderen is dat we, op het begroetten na, elkaar alleen kennen van gezicht. Misschien vergis ik mij gewoon en interpreteer ik haar kijken naar mij verkeerd. En als ik mij niet vergis, benader ik haar dan niet vanwege haar uiterlijk? Of komt het voor uit m'n verlangen om haar te leren kennen, waarbij haar uiterlijk weliswaar een rol speelt maar niet doorslaggevende is voor mij? In dit alles is voor mij het belangrijkste wat Gods wil en weg is. Ik breng het daarom ook in gebed en ik bid ook voor haar. Maar dat betekent voor mij niet dat ik alleen moet wachten. Misschien is dat voor nu wel het beste, maar ik weet het zelf niet goed. Wat is wijsheid? Kan ik het beter loslaten? Is het beter om te wachten tot ze wat ouder is? Of zou ik haar kunnen benaderen?

"Er is een leeftijdsverschil tussen ons van 16,5 jaar. Zij is nog geen 20 en ik ben halverwege de 30. Hoe zal haar omgeving het vinden als ik haar benader?"

 

Zo’n drie jaar geleden, vér voordat ik gevoelens voor haar heb gekregen (die zijn denk ik van het laatste halfjaar), miste ik regelmatig haar broer in de kerk. Ik weet niet wat de reden was van zijn afwezigheid, maar zijn afwezigheid viel me op en ik heb verschillende keren voor hem gebeden. Het is een herinnering die de laatste tijd regelmatig naar bovenkomt. Een herinnering waar niemand verder van weet. Weliswaar zoek ik er niet per se iets bijzonders achter. En tegelijk vraag ik me toch ook af, brengt de Heere haar op deze manier misschien zonder dat ik ernaar op zoek ben, op mijn levensweg? Zonder dat ik ernaar op zoek ben, zeg ik.

Een jaar geleden heb ik op liefdesgebied nog een grote teleurstelling gehad. Dat was niet voor het eerst. De pijn die dat geeft kan ik niet goed onder woorden brengen. En ik had langzamerhand voorgenomen om nooit meer een dame te benaderen... Tot nu. Maar het is gezien het leeftijdsverschil de minst voor de hand liggende liefde in heel mijn leven. Ook al kan de weg van de Heere wonderlijk en onmogelijk zijn, is het écht Zijn weg? Of is het mijn weg? Een vraag aan mevrouw Alie Hoek-van Kooten...

Beste vraagsteller, 

Toen ik je vraag gelezen had, had ik het gevoel dat je eigenlijk heel graag een keer zou willen kennismaken met dat meisje, maar dat je eigenlijk niet goed durft, temeer daar je de nodige teleurstellingen hebt meegemaakt op liefdesgebied. En dat valt zeker niet mee, want in het liefdesleven is een mens nu eenmaal erg kwetsbaar. Als je iemand aardig vindt, moet je immers met tere gevoelens voor de dag komen en je weet maar niet hoe dat door de ander zal worden opgevat. En zeker als je dus al eens teleurstellingen op dit gebied hebt meegemaakt, maakt dat het extra moeilijk. Je kunt er zelfs wel moedeloos van worden. Maar weet dit: veel mensen hebben op liefdesgebied de nodige teleurstellingen meegemaakt voordat ze de ware tegenkwamen en zijn later toch gelukkig getrouwd. Het pad der liefde gaat in deze gebroken wereld nu eenmaal niet over rozen, om het maar eens zo te zeggen.

"Veel mensen hebben op liefdesgebied de nodige teleurstellingen meegemaakt voordat ze de ware tegenkwamen en zijn later toch gelukkig getrouwd."

  

Maar nu over jouw situatie. Je schrijft dat ze regelmatig naar je kijkt, maar je schrijft er niet bij wat jij dan doet. Kijk jij ook regelmatig? Wees eens eerlijk: zou je nu als man echt willen dat zij  naar je toe komt en vraagt om een nadere kennismaking? Inderdaad is het leeftijdsverschil tussen jullie best wel groot. Op zich hoeft dat geen onoverkomelijk bezwaar te zijn. Maar jij hebt  al wel het een en ander meegemaakt en zij  waarschijnlijk nog niet. Dat is in ieder geval wel iets om rekening mee te houden. Maar het laat je in gedachten toch niet los en je moet steeds aan haar denken. Je zou natuurlijk het liefst willen dat je een briefje uit de hemel zou krijgen of het wat zou kunnen worden of niet, maar zo gaat het helaas niet. 

Dat jullie van dezelfde kerk zijn, is natuurlijk al een pré. Dus jullie delen hetzelfde geloof. Stel dat zij jou toch ook aardig vindt, dan zal ze het toch een beetje vreemd vinden dat je nu ergens anders in de kerk zit en haar dus niet meer tegenkomt om elkaar even gedag te zeggen. Ik zou in haar situatie dan denken: hij ziet er toch niets in, anders zou hij niet gekozen hebben voor dat patroon van nu eerder naar de kerk gaan en ergens anders gaan zitten. In zo’n situatie zijn hele kleine dingen heel erg belangrijk! 

Maar goed, om wat meer te weten te komen, zul je toch echt contact moeten willen gaan maken. Mensen denken dan soms dat ze dan meteen verkering hebben, maar zo is het echt niet. Contact maken gaat aan verkering vooraf. En als je contact legt dan kun je door de contacten  heen zien of er een verkering in zit of niet.  

Ik denk dat het ook goed is dat je probeert wat meer te weten te komen over haar. Wie is zij? Uit welke gezin komt ze? Wat doet ze? Enzovoort.  

En dan zou je haar toch kunnen schrijven of mailen dat je het leuk zou vinden om haar eens te ontmoeten om nader kennis te maken. Je kunt dan bijvoorbeeld vragen of ze het leuk zou vinden eens wat met je te gaan drinken op een terrasje of zo. Als ze daar dan positief op reageert, zou ik in het gesprek wel al gauw het leeftijdsverschil aan de orde brengen. Je zou dat zelfs eventueel al in de brief of mail kunnen zetten dat het leeftijdsverschil best wel groot is, maar dat je hoopt dat dit een gesprek niet in de weg staat. Als je met elkaar praat, kom je meer te weten van elkaar en dan kun je langzaam maar zeker kijken of een nadere kennismaking en dan later een relatie er in gaat zitten of niet.  

Je vraagt je af of de Heere haar op deze manier zonder dat je er naar op zoek bent, op je levensweg brengt? Tja, daar krijg je echt geen antwoord op. Het is goed om het in het gebed voor de Heere neer te leggen,  maar God gaat het niet voor je regelen. Je zult toch echt zelf iets moeten gaan doen. En als jij nog geen relatie hebt en zij ook niet en je bent lid van dezelfde kerk, dan kan een nadere kennismaking toch niet verkeerd zijn? God heeft het immers zo in de schepping gelegd dat een jongen en een meisje zich aangetrokken voelen tot elkaar en er zo een relatie uit zal kunnen ontstaan. Zo is het Gods weg. Dus als je beiden nog vrijgezel bent, ook al is er een groot leeftijdsverschil, en je dient dezelfde God, dan mag je nader kennis maken met elkaar. Maar dan moet jij als man en zeker ook als oudere wel het initiatief erin nemen. En dan is het uiteraard ook erg belangrijk dat je dat biddend doet, maar je zult ook echt zelf in actie moeten komen. 

Heel veel sterkte.

Met vriendelijke groet,
Alie Hoek-van Kooten