Onderlinge bijeenkomst nalaten

In Hebreeën 10:25 lezen we: “En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet dat de dag nadert.” Is dit een advies van de apostel of wordt hier een gebod van de Heere overtreden? Zo ja, welk gebod van de wet des Heeren? Je ziet soms dat mensen plotseling niet meer in de kerk komen. Eerst denk je, misschien zijn ze op vakantie. Maar dan blijkt later dat ze elders kerken.

Verder staat er in de tekst dat we elkaar moeten vermanen. Mag je mensen die elders gaan kerken erop aanspreken dat ze de onderlinge bijeenkomsten nalaten? Of is dit op hen niet van toepassing, want zeggen ze: ik laat de onderlinge bijeenkomsten niet na, want ik ga zondags gewoon naar de kerk, zij het een andere kerk en dat is ook een gemeente van Christus. Hebben ze gelijk? Slaat "onderlinge" in de tekst op de plaatselijke gemeente of op het geheel van de alle christelijke bijeenkomsten?

Beste vragensteller,

Dank voor je vraag waaruit belangstelling spreekt. Het gaat hier niet om een gebod uit de Wet des HEEREN. De Hebreeënbrief is door de apostel geschreven toen in de eerste eeuw na Christus’ hemelvaart er afval dreigde van de eerste christenen. Dat openbaart zich al gauw in een slordige kerkgang en het steeds minder betrokken raken bij de eigen christelijke gemeente. Het heeft niets te maken met een eventuele overgang naar een ander kerkverband. Maar met dreigend afvallen van God Zelf. Daarom roept de apostel zelf hier op tot een hartelijke betrokkenheid van alle leden persoonlijk.

Want in de christelijke gemeente waar iemand geloofsbelijdenis heeft gedaan, heeft diegene ook toegezegd  trouw mee te zullen leven. En trouw moet blijken. Onder andere in het trouw bezoeken van de zondagse erediensten. Doe je dat niet, dan ben je ontrouw en dreigt het gevaar om  helemaal los te raken van de Heere en Zijn dienst. En daar heeft de apostel zijn mensen niet voor over! Ook God niet! Vandaar dit vermanende woord: Houd vast je houvast! (Hebreeën 10:23).

Die verantwoordelijkheid heb je ook als gemeenteleden voor elkaar. Vandaar de oproep in vers 24. En het woord “vermanen” (in vers 25). Wie dat doet gaat niet trots boven iemand staan, maar naast hem/haar. Vanuit een gevoelde verantwoordelijkheid voor de medebroeder of zuster. Dat is de beleving van de gemeenschap der heiligen, als een geestelijke familie in de bruidsgemeente van de Heere Jezus  Zelf. Je wilt dan elkaar niet verliezen, omdat buiten Christus en Zijn volbrachte werk alleen een eeuwige nacht overblijft. Zie vers 26 en 29.  En daar heb je als doorleefde gelovige niemand voor over! “Onderlinge” slaat dus op elke plaatselijke gemeente, die onderdeel uit maakt van de wereldwijde Kerk des Heeren.

Laten we er geestelijk heel goed mee omgaan, omdat er ook in onze tijd zoveel (narigheid) in de kerken aan de hand is. En elkaar proberen vast te houden en mee te nemen achter de Heere aan als de Overste Leidsman en Voleinder van het ware geloof van al Gods kinderen. Zie Hebreeën 12:1 en 2. Dan gaat het goed en dan komt het uiteindelijk (eeuwig) goed! Hopelijk mag jij ook zelf in die geloofsovertuiging delen!

Met hartelijke groet,
Ds. H. H. Klomp