Geestelijk leven op laag pitje

Kan je een waar gelovige zijn maar dagen hebben dat je alleen maar bidt wanneer je gaat eten of bij het afsluiten van de dag? Kan het zo zijn dat je een waar geloof hebt ontvangen en soms toch met een hart van steen tijdens de avondmaalsdienst in de kerk zit? Is niet aan de bediening deelnemen een verloochening van Hem? En kan het zo zijn dat een gelovige die nooit aan de bediening van het Heilig Avondmaal deel neemt, toch bij de Heere hoort? Zou iemand van de Gereformeerde Gemeenten deze vragen willen beantwoorden?

Beste vriend of vriendin, 

Het is inderdaad geen goed teken als je alleen maar bidt rond het eten of afsluiten van de dag.  Het betekent niet dat er geen geestelijk leven is, maar het is wel op een laag pitje.  Bidden is de adem van de ziel die naar God uitgaat en dat daarom is het een teken van een heel ingezakt geestelijk leven als bidden uit gewoonte gebeurt. In zo'n geestelijke toestand zal ook alles in je geestelijke wandel met God aangetast worden.

Of dit alles betekent dat er geen geestelijk leven is, is onmogelijk voor mij te beantwoorden.  Toen David in zijn paleisleven verachterde in zijn gebedsleven, ging alles fout. Hij zondigde op een manier waarover misschien zelfs een waardig persoon zonder geestelijke leven van zou terugdeinzen. Toch was en bleef hij een kind van God. Het geestelijk leven was wel bedolven door zijn zondige keuzen en Psalm 32:3-4 beschrijft hoe het van binnen bij hem was. Ik acht dat hij toch nog naar de tempel ging en meedeed in alle godsdienstoefeningen. Maar dat deed hij niet met zijn hart, want hij had de Geest bedroefd en die hield Zijn zalige invloeden terug.

Daarom, doorzoek je hart en leven. Als jij een kind van God bent, dan ben je kind van God die de Heilige Geest diep bedroefd heeft. Verachtering van genade begint met het toegeven aan kleine zonden. Jerry Bridges spreekt over de “respectable sins”, waarmee hij bedoelt zonde waarvoor we ons nogal snel verontschuldigen. Onvrede, jaloezie, afgunst, leven met onbeleden geheime zonden, disrespect…

Doorzoek jezelf nauw. Lees de Heidelbergse Catechismusverklaring van de wet maar eens biddend door. Laat je door het Woord doorzoeken, want er is iets tussen jou en God waardoor de Geest Zich weerhoudt met Zijn heiligmakende invloeden.
 
Als er onbeleden zonden in je huwelijksrelatie zijn (als je getrouwd ben), is dat niet het einde van het huwelijk of betekent het niet dat je niet getrouwd bent. Maar het betekent wel dat je huwelijksleven kwijnt, afstandelijk is, de gloed van liefde heeft verloren, waarin vormelijk een kus gegeven wordt, maar waar de innige verbondenheid en intimiteit weg is. Zo gaat het ook met het geestelijk leven.  

Het kan ook zijn dat er geen geestelijke leven was. Dan worden er misschien wel goede vormen vastgehouden (bidden voor het eten en afsluiten van de dag), maar het leeft niet van binnen. Er is dan geen verheugen in God en liefde om Hem te zoeken, met Hem te spreken, dicht bij Hem te zijn, Hem te willen eren en bovenal Zijn geestelijke gemeenschap te ervaren.  

Kan  iemand een gelovige zijn die nooit aan de bediening van het Heilig Avondmaal deelneemt? Zeker. Er ligt veel duisternis over het Bijbelse begrip van het Heilig Avondmaal. Veel oprecht gelovigen denken heel vaak onbijbels over het Heilig Avondmaal en veronderstellen dat ze niet genoeg ervaren hebben of niet verzekerd zijn van hun aandeel in het Evangelie en daarom niet aan het Heilig Avondmaal mogen deelnemen. Het is heel triest dat dit zoveel gebeurt terwijl het Avondmaalsformulier dit helemaal niet zo uitlegt. De Heere Jezus stelde het Heilig Avondmaal in om juist de kleingelovigen te versterken in hun geloof. Het wel of niet deelnemen aan het Heilig Avondmaal is gelukkig niet zaligmakend. Dat is alleen het geloof in de Heere Jezus, zelfs al is het maar zo klein als slechts een blik op Hem, een hongeren naar Hem of een aarzelende belijden van Hem, zoals uitgebeeld in de trillende vinger van de vrouw die de zoom van Zijn kleed aanraakte.  

De Heere zegene deze gedachten als antwoord op je vraag.  

Hartelijke groeten, 
Pastor A. T. Vergunst