Samenwonen door woningnood

Ik ben 30 jaar en opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten. Ik heb altijd geprobeerd mijn leven te leiden in overeenstemming met mijn geloof. Door de woningnood ben ik helaas gedwongen om samen te wonen met mijn vriend, iets wat ik nooit voor het huwelijk had willen doen. We willen in de toekomst trouwen, maar op dit moment is dat financieel en praktisch gewoon niet mogelijk. Hoewel we gescheiden slapen, voel ik me zo verloren en in strijd met mijn overtuigingen. Tel je samenwonen, ook al is het met gescheiden slaapkamers, als zondigen? Het idee dat we samen zijn maar niet getrouwd, maakt me verdrietig en onzeker. Is trouwen dan niet de enige juiste weg, zelfs als we nu nog niet klaar zijn voor die stap?

Wat me ook zo dwarszit, is dat ik om me heen steeds meer koppels zie die samenwonen zonder getrouwd te zijn. Het lijkt alsof dit steeds meer wordt geaccepteerd binnen de gemeente en mijn vriend ziet daardoor geen fout in wat wij ook doen. Ik ga hierdoor weer twijfelen, terwijl ik diep van binnen weet dat we trouw willen blijven aan onze waarden. Deze twijfels maken me zo wanhopig en verdrietig.

Beste steller van deze vraag,

Zonder meer precieze kennis van jullie omstandigheden is het lastig om een concreet antwoord te geven. Je beëindigt je vraag met: deze twijfels maken me zo wanhopig en verdrietig. In zekere zin ben ik daar blij om. Als je vriend echt van je houdt, dan is mijn advies: stop met samenwonen; zoek samen een andere oplossing. Zoek hulp bij eventuele familie en je kerkelijke gemeente voor het oplossen van de problemen die opgelost moeten worden. Leef apart tot jullie wél toe zijn aan het huwelijk. Breng nu offers om je op een Bijbelse manier voor te bereiden op het huwelijk. Volg samen een huwelijkscursus ter voorbereiding op het huwelijk, die op verschillende plaatsen gegeven wordt. Dat is de weg waarin je Gods zegen mag verwachten. Jullie brengen elkaar nu in verleiding en geven buitenstaanders de indruk dat jullie als man en vrouw samen leven zonder getrouwd te zijn. 

Verwacht geen antwoord dat je gerust stelt, dat wat jullie doen, vroeger wel zonde werd gevonden maar dat het dat echt niet is. In het Nieuwe Testament is de roeping van de christenen om getuige te zijn; daarom is belangrijk dat buitenstaanders geen kwaad kunnen spreken van de  christenen en moeten ze onberispelijk zijn, een goede naam hebben. Wij leven niet voor onszelf alleen. 

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat er zich allerlei veranderingen in de maatschappij voltrokken hebben in het denken over het huwelijk en relaties en dat veel jonge mensen in de kerk daardoor ook beïnvloed zijn. Ik betreur die ontwikkelingen. Het huwelijk als een relatie van liefde en trouw, als exclusieve relatie, als relatie die een afspiegeling is van de relatie van Christus en Zijn bruidsgemeente, als relatie waarbinnen de dienst van God geoefend wordt, is een heel kostbare christelijke waarde, die ook voor de maatschappij stabiliteit geeft. De boze is er veel aangelegen om het huwelijk te devalueren en ontheiligen.

Er zijn, denk ik, al vaker vragen over samenwonen gesteld; ik hoef die antwoorden niet te herhalen. Je kunt die nalezen. Ik wens je Gods genade toe om de weg van God te gaan en dat je daarin de vrede van God mag ontvangen.

Hartelijke groet,
Nico van Steensel