Bijbels opkomen voor jezelf

Ik worstel met wat Bijbels is wat betreft het opkomen voor jezelf. Hoe moet je omgaan met aanhoudend bewust treiterijen van volwassen mensen? Moet je reageren, stil zijn, negeren of het over je heen laten komen? Aan Marijke Rots...

Beste vraagsteller,

Dank voor de vraag die je aan mij persoonlijk stelt. Jammer genoeg blijft het bij een algemeenheid, zonder verdere gegevens over omstandigheden, personen, situaties. Want, wie zijn die volwassen mensen, wanneer en waarom treiteren ze, hoe ‘bewust’ is dat? Dit  maakt dus een antwoord nog niet zo eenvoudig, juist ook omdat bij mijn weten de Bijbel niet iets zegt over ‘je móét dit of dat doen en dan is het goed’.
 
Maar oké, ik doe een poging om je vragen te beantwoorden. Daarbij een aantal dingen:

-Je hebt het over volwassenen, waar ik uit opmaak dat je zelf een jongere bent, misschien nog wel schoolgaand; 

-Wie die volwassenen zijn, schrijf je niet, maar hun gedrág is zeker níét volwassen! Bijbels is het om níet te treiteren, te plagen, te pesten, maar juist náást elkaar staan en lúisteren naar elkaar! Dat mag je ook zeker van volwassen mensen verwachten!;

-Hoe je het ook zegt -treiteren, plagen, pesten-, het zegt iets over díe mensen en níet over jou! Onthoud dat maar: zíj horen het niet te doen! Weet je, het is een oordeel uitspreken (op welke toon dan ook) over iemand (over jou) dat niet te pas komt; 

-Nu de vraag over hoe je ermee om zou kunnen gaan. Dat kan op verschillende manieren, zoals je zelf al zegt: reageren, stil zijn, negeren of het over je heen laten komen… nee, niets móét, of is de beste methode. Het gaat er om wat bij jóu past en wat in een bepaalde situatie passend is. Dat kan soms negeren zijn, of weglopen, het maar over je heen laten komen óf heel boos worden (maar dan is letten op je éigen woorden heel belangrijk, want al snel is je eigen lontje heel kort, nietwaar!). Je kunt er ook voor kiezen om nog iets anders doen, namelijk het gesprek aangaan of met een beetje humor de ‘volwassene’ van repliek dienen. Dat is niet gemakkelijk, maar in een gesprek kun je namelijk vertellen wat een en ander met jou doet: dat jij het ervaart als ‘aanhoudend bewust treiteren’ en dat dit jou enorm veel pijn doet. Het zóu immers zo kunnen zijn, dat de ‘volwassenen’ helemaal niet in de gaten hebben wat ze doen: het kan als zogenaamd grapje bedoeld zijn, of als klein plagerijtje. Zoiets. Dom natuurlijk, want het dóet iets met jou, wat zij blijkbaar niet in de gaten hebben. 

-Wat ik me afvraag: hoe heb je tot nu toe gereageerd? Laat je wel merken dat jij het getreiter níet leuk vindt? Misschien verstop jij jezelf wel zo goed, dat zij maar gewoon door kunnen gaan. Wat ik je zou willen aanraden is dus: laat zien dat je er boven staat. Dat jíj je meer volwassen gedraagt dan die ander(en)! Dat kan door een gesprek óf doordat je iemand, die jij wèl vertrouwt, vraagt om jou te helpen sámen in gesprek te gaan. Je kunt ook nog dit antwoord uitprinten en het laten lezen aan ‘de volwassenen’.
 
Wellicht helpt het je! En wat is nu Bijbels gezien het opkomen voor jezelf? Dat je laat zien -en horen, als dat nodig is- dat je een kind van God bent, dus er mag zijn en daarmee zijn wie je bent! Daar is moed voor nodig en dáár mag je om bidden: Heere, leer mij Uw weg en help mij als ik het moeilijk vind!

Tenslotte een mooie wijsheid die ik hoorde van iemand die toen al meer dan 100 jaar oud was: erger je niet, maar verwonder je slechts! Zó te kunnen relativeren wens ik je zeker toe,

Marijke Rots
 

Naschrift redactie: dit is het laatste antwoord van Marijke. Ze gaat met een welverdiend Refoweb-pensioen. Binnenkort volgt een afscheidsinterview op deze website.