(...) Moet ik het pikken om min of meer op de tweede plaats te komen en te wacht...

Ik  (meisje, 18 jaar) heb nu vier maanden verkering met een jongen. Zijn familie is niet gelovig en dat vreet enorm aan hem. Als we samenzijn merk ik niets van zijn verliefdheid (nooit pakt hij m’n hand, kijkt lief naar me of slaat een arm om me heen) behalve dat hij cadeautjes geeft en lieve smsjes stuurt. Nu heb ik dit aangekaart en onverwacht zegt hij dat we beter over kunnen gaan op vriendschap. Dat brengt twijfels in me naar boven, twijfels aan mezelf: ben ik wel leuk genoeg, omdat hij een week eerder nog zei dat hij me nooit meer kwijt wil. Hij is weinig open over zijn gevoelens en gedachten en ik weet dat hij het moeilijk heeft. Ik moet nu geduld hebben of het misschien nog wat wordt in de toekomst omdat hij nu teveel druk ervaart (ouders, verkering etc). Moet ik het pikken om min of meer op de tweede plaats te komen en te wachten? Is het normaal dat hij geen intimiteit uit in het samenzijn?

Uit je vraag begrijp ik dat je vriend wel gelovig is geworden? Het vreet enorm aan hem dat zijn familie niet gelovig is. Kunnen jullie daar wel samen over praten? Het is toch vreemd dat hij niets van zijn verliefdheid kan laten merken als jullie samenzijn. Ik vind het echt terecht dat jij dit hebt aangekaart. Jammer dat hij er niet over wil praten. Dat zou hij toch wel moeten doen, hoe moeilijk dat misschien ook is. Eerlijk gezegd zie ik het verband niet tussen het feit dat zijn familie niet gelovig is en dat hij geen intimiteit naar jou toe durft te laten zien. Zou hij er ook niet iets over per brief aan jou te durven laten zien? Als dat zo blijft, kun je echt niet met elkaar trouwen. Als hij moeilijk zijn gevoelens kan uiten, moet hij echt hulp gaan zoeken. Zo kan het niet doorgaan.

Alie Hoek-van Kooten