Porno kijken en heilig avondmaal

Er is hier niemand die deze zonde vergoelijkt en zegt dat hij het aan de hand mag houden.

Verschil in vertrekpunt is: moet je heilig zijn om aan het avondmaal te mogen deelnemen, of mag je een kind van God zijn die nog mag groeien in het geestelijke leven. Leef je in zonde of struikel je in zonde. Heb je verdriet van je zonden of leef je erop los.

De ene helft van de reageerders gaat ervan uit dat de vraagsteller bewust zich uitleeft in porno en zonde, de andere helft gaat ervan uit dat de vraagsteller worstelt met porno en struikelt in zonde.

Juist een struikelend iemand heeft genade zo nodig. Harde veroordelingen helpen dan niet.
Zo iemand veroordeelt zichzelf al zo vaak, dat hoeven wij niet dunnetjes over te doen.

Wijs zo iemand op de verlossing, genade en vergeving die er is. En geef zo iemand adviezen waar hij iets mee kan.

Harde, liefdeloze veroordeling is er al teveel in onze gezindte. Laten wij een andere geur verspreiden, namelijk die van Christus.

De persoon in kwestie zal zich dus eerst moeten opvijzelen tot een niveau waarop God (we slaan de omstanders even even over --> ok de opzieners dan wel inbegrepen) vindt dat de persoon er genoeg mee aan de slag is voordat deze aan de tafel mag verschijnen. Anders drinkt deze zich dus een oordeel, omdat de door Paulus beschreven situatie niet alleen betrekking zou hebben op 'schransen en het Lichaam niet onderscheiden'.

Dit 'genoeg' lijkt dan vervolgens te zijn:
- De zaak voor zichzelf ernstig seriues nemen
- Een hulpverlener in de arm nemen (anders geeft de persoon volgens velen blijk het niet serieus genoeg genomen te hebben)
- x aantal dagen 'vrij' te zijn, dan wel volledige overtuiging in zichzelf te hebben dat het niet meer gebeurd, dan wel, dat een volgens keer voldoende aangemerkt kan worden als 'struikelen' ipv terugvallen?

Vraag aan allemaal: is er volgens jullie dan geen verschil tussen slaaf van de satan/zonde zijn en worstelen met een verslaving?
M.i. is dat beslist niet hetzelfde. De Bijbelse slaaf van de zonde is geestelijk dood, heeft geen berouw over en strijd niet tegen zonde.

Natuurlijk is daar verschil in!

Door genade mag ik nu zeggen een ex-porno en prostitutie verslaafde te zijn. Ik heb jarenlang zelf lopen tobben. Uiteindelijk heeft God mijn verslaving gebroken. Betekent dit dat het bij iedereen zo moet gaan? Nee, de Heilige Geest werkt bij ieder op een andere manier. God kent iedereen en weet dus wat jij en ik nodig hebben. Het is een grote fout en een minachten van God als je denkt dat het bij iedereen hetzelfde moet gaan. Hij is vrij in wat Hij doet!

Ik ken veel mensen die hiermee worstelen. Juist door de genadeloze veroordeling van hun omgeving vinden zij het moeilijk om in het Licht te treden, om openheid te geven naar hun omgeving. Terwijl God ons juist mensen om ons heen geeft die met ons mee mogen bidden, die ons actief bevragen op onze strijd en hoe het ermee staat. Zó belangrijk. Je kunt het niet alleen, maar dat hoeft ook niet! En toch worstelen zóveel mensen alleen met dit probleem.

De grootste fout is om te denken dat we eerst genoeg zondekennis moeten hebben voordat je naar God mag gaan. God is juist geschikt voor ongeschikte zondaren!

Je mag bij God komen zoals je bent. Maar Hij houdt teveel van je om je te laten zoals je bent!

@willem b zeker niet, maar wel de hulpende hand bieden om van deze verslaving af te komen

Ik zie hier en daar wat vergelijkingen voorbij komen en wil er ook één lanceren: mogen rokers eigenlijk aan het avondmaal?

U slaat de spijker op de kop Markarcra, een verslaving aan roken lijkt bij onze cultuur en tradities te horen. Hoeveel mannenbroeders en vrouwenzusters steken een sigaret aan meteen na de kerkdienst ? Ernstig verslaafd.

"Mogen rokers aan het avondmaal". Met die vraag zie je dat dingen ingewikkeld kunnen worden wanneer je vereist dat iemand tot een (lastig te bepalen en te meten) bepaalde staat van zondeloosheid moet geraken om aan te mogen. Als je alles wat zonde is weert, is de tafel leeg. Je kunt dan eindeloos gaan redeneren: is iemand dan bijvoorbeeld nog welkom die willens en wetens, met het volle verstand en droge ogen, zonder enige vorm van terughoudenheid en vastbesloten een tweede schepje suiker (waarvan we weten dat het in 'enige mate' neer komt op 'zelfdoding') in de koffie gooit....?

Waarschijnlijk heeft ieder zijn/haar eigen verhaal met het Avondmaal.

Mij is het overkomen dat iemand mij verweet dat ik niet aan het H.A. ga. Hij vond mijn geloof niet volkomen. Ik was iemand die (figuurlijk gesproken) geen gebruik maakt van de rollator.
Ik nam dat nogal serieus en ben vervolgens op belijdeniscatechisatie gegaan. Met als doel om dan aan te gaan aan het H.A.

Vervolgens drama op de belijdeniscatechisatie. Ik ben nogal kritisch en de ds. kapte alles af en stuurde ons die avond naar huis. "Ja dan leer je het maar eens"
Ik dacht dat ik mijn excuses moest aanbieden en ben 3 dagen daarna naar de pastorie gegaan.
In het traject naar de Belijdenis toe kreeg ik het letterlijk heel benauwd gepaard met paniekaanvallen. Op het laatste moment de boel afgezegd. De anderen deden wel Belijdenis maar ik was er niet bij.

Waarschijnlijk heb ik een verkeerde gedachtegang, maar bepaalde citaten helpen daar niet bij. Ik denk echt dat er in de praktijk van het vieren van het Avondmaal foute belevingen zijn.

Ik ben bang dat:
*Ik geen speciale ervaring voel als ik aan ga.
*Ik een vervelende gedachte niet uit mijn hoofd krijg
*Ik geen vrede heb met de mensen met wie ik aan moet (er is iemand bij van wie ik walg)
*Ik een facade op moet zetten om heilig te zijn die ik nooit in stand kan houden
*Ik mezelf een oordeel eet en drink (ligt zwaar op de maag hoor).

Bijzonder is waarom al die angsten zich toespitsen op het H.A. Zo kan het toch niet bedoeld zijn? Dat je geroepen bent om heilig te leven zal waar zijn maar dat geld voor het hele leven. Waarom heeft alleen het H.A. toch dat aspect van de keuring van je geestelijke staat? Hoe zit het dan met bidden? Of je kerkgang? Of het ontvangen van de zegen? Nuja noem alle gebruiken van een eredienst maar op.
Het H.A. wordt vaak gebruikt als een maatstaf van je geestelijke welbevinden en ik ben daar op tegen.

Iemand schreef hierboven dat je geen zegen kunt verwachten als je aangaat met een zonde die je (bewust) aan de hand houdt. Dat is nogal wat om te zeggen. Kun je dat zo gebruiken? Wat voor zegen ontvang je dan na het gebruik van het Avondmaal? En hebben we niet allemaal zonden waar we niet vanaf komen? Neem mijn angststoornis nou. Dat is natuurlijk wat anders als een pornoverslaving maar moet je zulke dingen eerst overwinnen voor je aan gaat aan het H.A.? En maakt het H.A. je dan beter???

Dat je tegen de zonden moet strijden is een feit. Dat is niet alleen omdat je anders niet waardig genoeg bent om aan te gaan (wanneer ben je trouwens wel waardig genoeg) maar dat geld voor je hele leven. Toen de discipelen gebruik maakten met Jezus van het H.A. Was de hoofdopdracht 'Doe dat tot Mijn gedachtenis' dan is de focus op de eigen bevinding m.i. misplaatst.

@davinci - bedankt voor het voorbeeld van het 2e schepje suiker bij de koffie. Ik heb gelachen en humor kan heerlijk relativeren.

Een stukje overdrijven kan het punt soms net wat duidelijker maken :-)

Wat betreft angststoornis ben je zeker niet de enige. Wat dat betreft is het H.A. -waar iedereen zo muisstil is en zit (en waar niks mag fout gaan(?))- een uitdagende setting.

@ huisje-op-de-hei

Dank voor je openheid!

Ken je dit boekje https://drpdevries.com/2020/08/28/een-bijbels-eenvoudig-en-toegankelijk-boekje-over-het-vieren-van-het-heilig-avondmaal/?

Het is een Bijbels, eenvoudig en toegankelijk boekje over het vieren van het Heilig Avondmaal. Misschien heb je er iets aan..

Sterkte in alles!

@ Huisje_op_de _hei, je vraagt: waarom spitsen die angsten zich juist toe op het avondmaal en niet zo zeer op die andere gebruiken zoals gebed, kerkgang? Het zijn immers allen gebruiken om gemeenschap met God te hebben. Alleen het avondmaal heeft daarnaast nog een verzegelende werking. Het brood/wijn wordt als een zichtbaar merkteken van echtheid aangeboden (dit is Mijn lichaam/bloed wat voor u verbroken/vergoten is). De ontvanger is verplicht om te onderzoeken of hij dat waarmerk terecht mag aannemen. Test jezelf of Jezus Christus in je woont (2 Kor.13:5) Heb je o.a. de ogen van Jezus? Als dat niet het geval is en je maakt van genot je god, en je neemt het brood/wijn aan, dan wordt er een waarmerk van echtheid door jou op het werk van de duivel gezet (1 Kor.10:21). En dan ben je schuldig aan het Lichaam en Bloed van Jezus; God houdt het voor moord op Zijn Zoon (1 Kor.11:27).
De focus, zeg je, ligt op: “Doe dat tot Mijn gedachtenis” en niet op de eigen bevinding. De opdracht: “Doe dat tot Mijn gedachtenis’, doe je niet voordat je jezelf getest hebt ( 1 Kor.11:28). Paulus beveelt dit niet vanuit zichtzelf. Hij heeft hetgeen hij leert ontvangen van Jezus (1 Kor.11:23) en aan ons overgeleverd en bevolen om er aan vast te houden (1 Kor.11:1-2).

@ VrouwkeZonderNaam
Dankjewel voor de boekentip. Ik zal i.i.g. de achterflap even lezen van het boekje. In het verleden heb ik al eens eerder een tip van je gehad voor een boekje over het Avondmaal. Van ds. Hoest geloof ik. Moet eerlijk toegeven dat ik dat niet gelezen heb. Maar wel bedankt!

@CrA
Eerlijk gezegd heb ik grote moeite je te begrijpen. Het duurt even voordat ik bepaalde verbanden kan leggen. In mijn basisschoolrapport stond ooit eens: “bij rekenen soms traag van begrip”. (Ja juffrouw je had helemaal gelijk.)
Ik heb het idee dat je Bijbelteksten uit zijn verband rukt en toepast naar eigen goedvinden. In een eerdere reactie schreef je ergens dat je ‘die misstanden tegenwoordig niet meer zo hebt’. Dat gaat natuurlijk over die gemeenteleden die de tafel des Heeren zo gebruikten dat sommigen te veel aten waardoor er voor een ander niets meer was of anderen die te veel wijn namen en daardoor dronken werden. Dat is het toch waar Paulus tegen ageert bij 1 Korinthe 11 vanaf vers 17? Aangezien bij ons in de kerk het Avondmaal in heel afgemeten porties wordt uitgedeeld (borrelglaasjes wijn en stukjes brood ter grootte van een kiezelsteen) zal die zonde niet begaan worden.

Dus als ik mijzelf moet testen of ik aan kan gaan (jouw woorden) zal ik op dat onderdeel wel slagen. Dan kan ik dat item op het testlijstje wel afvinken. Makkelijk eigenlijk. Waar doe ik ook moeilijk over.

Ik ben het niet eens met je opvatting dat je jezelf moet testen om het “Doe dat tot Mijn gedachtenis” te volbrengen. Dan ligt weer de focus op jezelf en je eigen bevinding en dan hebben wij het zo druk daarmee dat je geen tijd hebt om te herdenken. En wat herdenken wij nu tijdens het Avondmaal? 1 Korinthe 11 vers 25 Evenzo nam Hij ook de drinkbeker, na het gebruiken van de maaltijd, en zei: Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in Mijn bloed. Doe dat, zo dikwijls als u die drinkt, tot Mijn gedachtenis. Vers 26 Want zo dikwijls als u dit brood eet en deze drinkbeker drinkt, verkondig de dood van de Heere, totdat Hij komt.
Vervolgens in vers 27 en 28 gaat het over de onwaardige wijze van eten en drinken wat TERUG WIJST op de eerder genoemde gemeenteleden die letterlijk teveel aten en dronken.

Laten we het Avondmaal niet moeilijker maken met testlijstjes en zelfonderzoek totdat je groen en geel ziet van het navelstaren.

Je bedroeft de Geest door deze zonde aan de hand te houden. En je kruisigt Christus als het ware opnieuw.
Belijd je zonden en bid vurig om de kracht van de Heilige Geest om te strijden tegen de zonde. Hij wil en kan jou hiervan verlossen, dat weet ik uit ervaring.