Vraag
Beste dr. C. A. van der Sluijs. Ik herken me heel vaak in wat u schrijft over het remonstrantisme. Een tijd lang was ik lid van een evangelische kerk en ik dacht heel vaak voor Jezus gekozen te hebben, maar al die tijd was ik onbekeerd. Toen ik later bekeerd werd zag ik in dat ik al die tijd nog onbekeerd was en door het remonstrantisme bedrogen was. Ik ben toen overgegaan naar een reformatorische kerk.
Tot mijn grote verdriet merk ik dat het remonstrantse geluid steeds meer voorkomt onder mensen die zichzelf gereformeerd noemen. Het lijkt bijna haast wel alsof men de remonstrantie massaal heeft onderschreven, als men haar inhoud kende. Wat de Arminianen van nu leren is eigenlijk gewoon hyperarminianisme.
Mijn vraag aan u is, hoe kun je mensen van de leer van de verkiezing en verwerping het beste overtuigen? Mijn tweede vraag is, hoe kan ik er voor zorgen dat ik dit in liefde doe, want ik bemerk bij mezelf altijd een gevoel van onmacht en ergernis als iemand niets meer wilt weten van de inhoud van de gereformeerde belijdenis.
Antwoord
Iemand van de waarheid en waarachtigheid van de Dordtse Leerregels of de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten overtuigen, kan niemand. Wat dit betreft kan het bij deze reactie blijven. Wonder boven wonder mag u het blijkbaar verstaan. Echt een wonder! Maar dat betekent tegelijkertijd lijden. Want zo ongeveer niemand zal je dan nog kunnen lijden. Dan sta je zo ongeveer eenzaam en alleen met God en met allen, die Zijn Naam ootmoedig vrezen.
Begin niet rationeel deze zaken toe te lichten, want dit kan eigenlijk en in wezen niet. Het hedendaagse verstandschristendom gaat dan van kwaad tot erger. Leef en getuig, als God het geeft, van de vrije gunst die eeuwig God bewoog. En dit kan alleen maar vanuit de liefde van God en tot God en zo tot onze naaste. Maar werp geen parels voor de zwijnen. Soms of vaak is zwijgen de meest zeggende manier van spreken. Dit werpt ons terug op onszelf, en zo op God en op Zijn Woord alleen. Let op de volgorde van de laatste woorden. Want we hebben zo langzamerhand meer dan genoeg Schriftgeleerden. Misschien wel net zo veel als in de tijd van de Heere Jezus. Zijn leer bracht Hem geen eer, maar bracht Hem aan het kruis. En zo kreeg God de eer, nochtans.
Nogmaals, echte liefde tot de naaste begint altijd bij God. Eén keer, en steeds weer, en steeds meer. Daarmee wil gezegd zijn, dat we zelf een keer, en steeds weer, moeten worden ingewonnen voor de leer van vrije genade. Net zo lang totdat we eeuwig zullen zingen van Gods goedertierenheên.
Sjalom!
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De leer van verkiezing en verwerping, is zo’n enorm geladen begrip geworden. Zowel “vrienden als vijanden” van deze leer raken hierbij soms in extremen.
Daarom vraag ik mij af, of u er goed aan doet om een speerpunt te maken van deze leer van verkiezing en verwerping. Hoewel de zaken natuurlijk in de Bijbel terug te vinden zijn, zie ik niet dat bijvoorbeeld een Paulus met deze leer als speerpunt de wereld in ging. Hij had een eenvoudige boodschap: Zondaren, er is behoud in het bloed van de Heere Jezus Christus, voor een ieder die in Hem gelooft! Paulus riep op tot geloof. In het gevolg daarvan was te zien, in wie de Heilige Geest het geloof werkte en in wie niet. En daar heb je volgens mij de uitkomst. Oordelen, wie nu werkelijk verkoren of verloren zijn, komt ons niet toe.
Ken je het verhaal van Spurgeon, die ergens kwam, waarbij hij een grote waarschuwing kreeg voor een bepaald Arminiaans persoon? Spurgeon wuifde deze waarschuwing weg en zei: “Ik zal hem slechts één ding vragen: Wie is de Heere Jezus Christus voor u persoonlijk?”
Je zegt dat Paulus niet met deze leer als speerpunt de wereld in ging. Hij had een eenvoudige boodschap: Zondaren, er is behoud in het bloed van de Heere Jezus Christus, voor een ieder die in Hem gelooft! Paulus riep op tot geloof. Dat zal zo zijn, maar je zegt verder: “In het gevolg daarvan was te zien, in wie de Heilige Geest het geloof werkte en in wie niet. En daar heb je volgens mij de uitkomst”. Maar, hoe zie je aan de hand daarvan nu wie er waarachtig tot God bekeerd is? Iedereen die naar Paulus prediking geluisterd heeft is toch niet automatisch bekeerd? Dit is toch niet de “uitkomst” van dat geladen begrip van verkiezing of eigen vrije wil?
“Oordelen, wie nu werkelijk verkoren of verloren zijn, komt ons niet toe”, zeg je. Daar gaat het hier echter niet over. Het gaat om het veroordelen van een valse leer. Het is juist onze plicht om dwalingen te veroordelen.
Als Paulus “vriend” van de leer der verkiezing was, (en dat was hij zondermeer), twijfel ik er geen moment aan dat de remonstrantse leer, een vijand van Paulus is en dus ook van God!
De vraagsteller merkt mijn terecht op, dat ”het remonstrantse geluid steeds meer voorkomt onder mensen die zichzelf gereformeerd noemen. Het lijkt bijna haast wel alsof men de remonstrantie massaal heeft onderschreven, als men haar inhoud kende”.
”De mens heeft een vrije wil om te geloven. Het geloof wordt aangeboden. Men moet dit geloof aannemen”. Van wat hier tussen aanhalingstekens staat, weet ik heel zeker dat veel lezers niet weten dat dit de leer van de remonstrant is.
Is het fout om hier een speerpunt van te maken? Bestudeert onze Formulieren van Enigheid dan eens. Als je daar niets mee hebt, mag je jezelf niet reformatorisch noemen. Voor velen misschien een opluchting, maar ja, dat is dan weer wel een keuze van onze eigen vrije wil.
Misschien ben ik niet helemaal duidelijk geweest. Met “de uitkomst” bedoel ik niet de uitkomst van de prediking, maar de uitkomst van de verkiezing en verwerping. En die is voor ons verborgen.
Hoewel de Bijbel daar in veel gevallen wel licht over geeft. Neem alle bekeringsgeschiedenissen in de Bijbel. Ik krijg niet de indruk dat deze mensen tot bekering kwamen door de leer van verkiezing of verwerping. Ze kwamen tot bekering, door het geloof in de Zaligmaker. En daardoor bleek (achteraf) hun verkiezing (zie beide brieven van Petrus). Dit heb ik bedoelt met “ uitkomst”.
en zo bedoel ik ook, er geen speerpunt van maken.
Met u ben ik ook een “vriend” van deze leer. En ik zeg niet dat u dit doet, maar we moeten oppassen Arminianisme met hypercalvinisme proberen te bestrijden. De gevolgen daarvan in extra regels en uitspraken hebben hierin meer kwaad dan goed gedaan, tot wanhoop aan toe.
De Bijbel lezen, zoals het er staat, mag dan niet meer, alles wordt gelezen door de bril van deze extreme leer.
Als we Farizeen kunnen vergelijken met Arminianen, dan is dit in de Bijbel inderdaad fel bestreden. Maar tegelijk was er in Gods oneindige liefde voor zondaren een ruime prediking en hartelijk aanbod van genade. Lieve mensen, dit mag toch alsjeblieft blijven bestaan? Dit laten we toch niet ten teloor gaan, om de Arminianen te bestrijden?
Overigens heb ik er wel een beetje moeite mee hoe in de beantwoording de Dordtse Leerregels als waarachtigheid worden aangemerkt. Volgens mij is alleen God en Gods Woord waarachtig. Maar ik neem aan dat ds. van der Sluijs dit ook niet zo bedoelt.
