Overlijden ongelovige vrienden

Ds. R. W. van Mourik | 2 reacties | 10-10-2024| 09:39

Vraag

In korte tijd zijn twee ongelovige vrienden van mij overleden. Ik merk dat ik dit erg lastig vind. Eigenlijk vind ik geen troost, zoals bij het overlijden van gelovigen. De gedachte aan de hel dringt zich dan op en dan word ik boos en bitter, want ik kan me niet voorstellen dat zij daar zouden zijn. In de kerk vind ik het tegenovergestelde van troost en ik vind geen rust. Wat kan ik doen en hoe moet ik dit zien?


Antwoord

Natuurlijk heel goed te begrijpen dat er verdriet is om het overlijden van vrienden, maar het verdriet wordt nog zwaarder als er het besef is dat ze niet in het geloof gestorven zijn. Althans, dat was zo voor het oog dus blijkbaar duidelijk dat ze niet uit het geloof leefden. Ja, dan is er geen troostrijke gedachte dat ze voor altijd bij God zijn.

Maar het is nog wat anders als er bitterheid en boosheid is. En dat heeft vooral te maken met het feit dat je niet kunt geloven dat ze voor eeuwig verloren zijn. Ja, dan raakt dat aan het geloof of er inderdaad sprake is van twee soorten van sterven. Of door het sterven heen opgenomen te worden in heerlijkheid of het tegendeel.

Natuurlijk is het laatste een lastig en moeilijk gegeven, maar het is wel de realiteit van het spreken van de Schrift. Zelfs Jezus liet Zich daar niet onduidelijk over uit. Er is een eeuwig wee en een eeuwig wel. Alleen heeft Hij ons nooit gezegd dat wij daarover moeten oordelen. Wel dat we moeten strijden om in te gaan. In te gaan in die eeuwige heerlijkheid. Daar spoort ieder sterven ons toe aan, maar zeker van iemand waar we van moeten zeggen dat hij of zij in ongeloof leefde. Althans, zoals wij dat aan de buitenkant kunnen zien. Wij zijn geen hartenkenners.

Jammer dat je in de kerk geen troost en rust vindt. Nee, de kerk kan niet iedereen zalig spreken en naar de hemel laten gaan. Dan kunnen we de hel wel sluiten. Maar de kerk biedt wel troost aan allen die de toevlucht nemen tot Christus en bij Hem ook de rust vinden. Dat is hetgeen waartoe we worden aangespoord als we om ons heen mensen zien wegvallen waar onzekerheid is over hun lot. Het heil zoeken bij Christus alleen! Dat biedt vertroosting en echte rust. 

Ds. R. W. van Mourik

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

  • Geboortedatum:
    07-02-1958
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Alblasserdam
  • Status:
    Actief
138 artikelen
Ds. R. W. van Mourik

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
2 reacties
Doeterniettoe
10-10-2024 / 10:49
Mooi antwoord
Broodkruimel
10-10-2024 / 20:18
Misschien kan de gedachte je helpen dat God rechtvaardig is. Hij zal je vrienden dus niet onrechtvaardig behandelen.
Je kunt op dit bericht reageren. Klik hier om in te loggen.

Terug in de tijd

Bekering en eigen verantwoording

Ik heb een vraag wat betreft de bekering. Wat ik vaak in de Gereformeerde Gemeenten hoor is dat ik maar veel moet bidden om bekering. Wij kunnen tenslotte niets aan onze zaligheid doen en het is Gods ...
3 reacties
09-10-2014

Gewoon benieuwd

Stel dat het waar is dat de hel bestaat, waarom worden ongelovigen daar heen gestuurd? Als God een God van liefde is, dan is die straf toch wel erg gruwelijk? En als ik sterf als ongelovige en ik zie ...
1 reactie
09-10-2018

Filmpje kijken

Mijn zoontje van twee jaar mag van mij best eens een filmpje kijken, maar het zou me pijn doen als er in gevloekt wordt. Ik merk dat ik er daarom best krampachtig mee om ga van wel of niet doen. Kunne...
6 reacties
09-10-2017
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering