Vergeven is loslaten wat geweest is

Tot vijf jaar geleden hadden mijn man en ik een best innige vriendschap met een wat ouder stel van eind 60. Mijn man heeft destijds na een gesprek met de vrouw van het stel de vriendschap per direct beëindigd omdat ze niet netjes over mij praatte en onwaarheden over mij zei. Mijn man stond 100 procent achter mij en kon niet anders dan de vriendschap verbreken.

Nu na vijf jaar zoekt ze weer contact via iemand anders met ons. Ik zit totaal niet te wachten om het contact weer op te pakken of te herstellen. Voor mij is het goed zo. Ik heb ze vijf jaar niet gehoord of gezien en mis de vriendschap ook niet. Mijn man is het daar niet mee eens en zegt dat mijn houding niet christelijk te noemen is en dat als iemand zelf weer toenadering zoekt, dat je dan niet zo bot en hard kan en mag zijn om te reageren door te zeggen dat je er niet op zit te wachten om weer met ze om te gaan. Heeft mijn man gelijk?

Beste mevrouw,
 
U stuurt een pittige vraag. Na een innige vriendschap met een ouder stel heeft uw man de vriendschap verbroken, omdat uw vriendin onwaarheden over u had verteld. Ja… en toen ging ieder zijn eigen weg. Van lieverlee sleet de boosheid, de pijn en u raakte er los van. Maar uw vroegere vriendin heeft er misschien nooit vrede mee gehad? En nu, na vijf jaar zoekt ze via een ander weer contact. Misschien kon ze “Het onze Vader” niet meer bidden: ”en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.” Wat weten we van de worstelingen die een ander heeft?

Voor u hoeft het niet meer, maar uw man wil als christen de mogelijkheid tot contact openen nu zij weer toenadering zoekt. Moeilijk he? Misschien voelt u zich weer opnieuw beledigd. U bent in die vijf jaar uit elkaar gegroeid. U hebt geen behoefte meer haar te ontmoeten. Maar als u uw Bijbeltje er bij open slaat en de woorden van de Heere Jezus leest in die indrukwekkende hoofdstukken in Mattheus 5,6 en 7… komt er dan geen vergevingsgezindheid bij u naar boven? De Bijbel is daar heel duidelijk in: wie vergeving van zonden zelf wil ontvangen, moet ook tegenover zijn naaste vergevingsgezind zijn… Het houdt in, als we de ander niet willen vergeven, dan krijgen we zelf ook geen vergeving.

U hoeft ook de vriendschap niet aan te gaan, zoals vroeger, maar geef wel de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Vergeven is loslaten wat geweest is. Achter je laten!  Leef daar biddend naar toe. Zoek hulp bij de Heere, op je knieën. Bij Jezus, de Zondeloze, Die nooit kwaadsprak over de ander, nooit boos werd, Die eindeloze liefde gaf aan zondige mensen die Hem aan het kruis gespijkerd hebben. Hij had mensen zo lief dat Hij voor hen stierf. Zouden wij dan niet een christelijke houding kunnen aannemen en daardoor ook zelf verlossing ervaren van wat vijf jaar geleden is gebeurd? Dat wens ik u van harte toe.

En ja… uw man heeft eigenlijk wel gelijk, vindt u ook niet?

Hartelijke groet en Gods zegen en wijsheid toegewenst, 
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven