Relatie herstellen of alleen blijven

Ruim een jaar geleden kregen mijn vriend en ik een relatie. Op dat moment woonde ik nog in m'n ouderlijk huis. Nadat we een paar maanden verkering hadden ben ik op niet zo'n fijne manier uit huis gegaan en in een pleeggezin terecht gekomen. Dit heeft een grote invloed op onze relatie gehad. Ik steunde heel erg op m'n vriend. Sinds kort ga ik naar de psycholoog en ben ik bezig alles te verwerken wat er vroeger is gebeurd en daarmee om te gaan. Helaas hebben we, een paar weken geleden, een punt achter onze relatie gezet. Dat was op dat moment de juiste keuze, de verhouding was niet gelijk (ergens logisch maar niet goed) en onze relatie was niet meer op God gericht. In het begin zijn we wel met de overtuiging de relatie aangegaan dat we samen God zouden dienen en eren.

In de periode dat ik alleen was, was God zeer dichtbij mij en heeft Hij mij heel veel geleerd. We hebben afgesproken dat we over twee weken elkaar toch weer spreken omdat we niet zeker zijn of dit de juiste keuze is. Het is namelijk zo dat we allebei overtuigd christen zijn en allebei ons leven in de dienst van God willen besteden. Ik heb in de Bijbel gezocht naar een antwoord. Dan kom je in 1 Korinthe 7 waar staat dat het beter is dat je alleen bent zodat je God beter kan dienen omdat dan de dienst van God alleen je focus heeft. Aan de andere kant lees je in Genesis (en op nog meer plaatsen in de Bijbel) dat God zegt dat het beter is dat de mens niet alleen is maar een hulp tegenover heeft. En uiteindelijk is het huwelijk toch een beeld van God en Zijn gemeente?

Mijn vraag is dus nu, mag ik, als ik m'n 'vriend' weer spreek proberen opnieuw te beginnen maar dan met God als middelpunt? Ik hou namelijk oprecht van hem. Of is het beter dat we er gewoon definitief een punt achter zetten aangezien het eerder ook niet gewerkt heeft? Ik wil graag Gods wil doen. Maar ik weet gewoon niet wat Hij van me wil. Uiteindelijk is een relatie niet het belangrijkste in m'n leven, daar ben ik van overtuigd. Uiteindelijk heeft mijn korte leven hier op aarde als doel God te eren en wil ik een middel in Zijn handen zijn om dat aan de wereld te laten zien. Maar mag dat samen met mijn 'vriend' of moet ik de afgelopen periode dus als ingrijpen van God opvatten en alleen verder gaan? Kan iemand me tips geven?

Beste vraagstelster,

Je schrijft je leeftijd er niet bij. Je bent het ouderlijk huis uitgegaan en kwam in een pleeggezin terecht. Was je nog geen achttien jaar? Je bent nu in behandeling bij een psycholoog. Dat lijkt me heel goed, want je zult zeker wel het een en ander te verwerken hebben.

Je schrijft dat je een punt achter je relatie hebt gezet en dat dit op dat moment de juiste keuze was omdat de verhouding niet gelijk was en je relatie niet meer op God was gericht. Wat bedoel je met het laatste? Je schrijft immers ook dat je allebei overtuigd christen bent en jullie je leven in dienst van God willen besteden. Je kunt toch ook heel goed sàmen op God gericht zijn? Maar nu twijfel je of je wel de goede beslissing hebt genomen en spreken jullie elkaar binnenkort weer.
    
Je schrijft ook dat er in 1 Korinthe 7 staat dat het beter is dat je alleen bent, zodat je God beter kunt dienen. Het is dan wel belangrijk om zo'n tekst te lezen in z'n context. Dat wil zeggen dat je goed kijkt in welke omstandigheden die tekst is geschreven. Er werd door mensen in die tijd negatief gedaan over het ongetrouwd zijn. En nu wil de apostel Paulus naast ongehuwden gaan staan en hen een hart onder de riem steken door te zeggen dat ongehuwd zijn ook heel waardevol kan zijn. Hij neemt zichzelf dan als voorbeeld. En inderdaad ben je als ongehuwde mobieler als je in het koninkrijk van God werkt. Maar gelukkig blijft ook weer niet iedereen ongehuwd, want dan zou de wereld gauw zijn uitgestorven. En terecht haal je zelf ook Genesis 1 aan. Het huwelijk is dan toch ook een beeld van God en Zijn gemeente zoals je zelf schrijft. Beide situaties, van zowel gehuwd als ongehuwd zijn, zijn waardevol. De gehuwde mens is niet méér mens dan de ongehuwde en de ongehuwde niet méér mens dan de gehuwde. In beide gevallen kun je God dienen. 

De vraag die je stelt is of je, als je je 'vriend' weer spreekt, mag proberen om opnieuw te beginnen maar dan met God als middelpunt. Want je houdt oprecht van je vriend, zo schrijf je. Maar de liefde tot God en de liefde tot je vriend hoeven elkaar toch niet in de weg te staan? Integendeel. Want wat is er mooier dan dat je samen de Heere dient? De verhouding tot je vriend is meer een horizontale relatie en de verhouding van jullie samen tot God meer een verticale relatie. Ga vooral niet steeds bij je zelf een afweging maken van wie je nu eigenlijk het meeste houdt, alsof de ene liefde in mindering zou komen op de andere. Het gaat hier niet om concurrerende grootheden. De Bijbel spreekt over “liefhebben in de Heere” waarbij de onderlinge band tussen man en vrouw juist wordt versterkt door de gemeenschappelijke liefde voor God.   

Je weet gewoon niet wat God van je wil, zeg je. Maar dat wordt je soms ook pas in de loop van de tijd duidelijk. Je krijgt van tevoren geen briefje uit de hemel. Door gebed en de Bijbel te lezen ga je de weg met God. Soms kan dat ook nog via een omweg gebeuren. Je zou ook kunnen zeggen dat het toch niet voor niets is dat je deze christelijke jongen bent tegengekomen? God leidt Zijn mensen vaak van stap tot stap. Misschien heeft God wel een mooie taak voor jullie samen weggelegd. Ik zou zeggen: ga gerust een relatie met je vriend aan, bidt tot God of Hij je (jullie) verder de weg wil wijzen en dan zal Hij dat ook zeker doen. 

Met hartelijke groet,
Alie Hoek-van Kooten 

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven