Buitenechtelijke relatie opbiechten of achter me laten (2)

Beste ds. Meuleman. Ik wil nog even terugkomen op uw antwoord aan mij over 'Buitenechtelijke relatie opbiechten of achter me laten'. U vroeg me waarom ik het op zou biechten. Vorige week was het voorbereiding van het Heilig avondmaal. De dominee riep toen op als er iets tussen jou en je naaste instaat, dat je dat op moet lossen. Vandaar mijn vraag.

Al tientallen jaren had ik niets met het avondmaal. Maar er is veel veranderd de afgelopen maanden, waardoor het voor het eerst tot mijn hart is gaan spreken. Het is zo dat al die tijd van overspel ik ook gewoon contact had met zijn vrouw, we weleens koffie dronken en we gewoon met elkaar omgingen. Dit is ronduit iemand bedriegen. Toen maakte het me niets uit, ik deed dat gewoon. Nu het contact verbroken is, kom ik haar nog steeds tegen. We groeten elkaar vriendelijk maar ik voel me dan zo'n bedrieger. Opbiechten maakt denk ik hun relatie kapot, maar dan kan ik het toch achter me laten?

Ik durf nu niet aan het avondmaal te gaan. Schuldgevoel over het bedriegen overheerst. Ik weet dat de Heere Jezus kwam voor schuldige mensen. Maar de dominee zei ook als er iets tussen jou en je naaste in staat dat je het op moet lossen.

Beste vraagstelster,

Mijn vraag aan jou is inderdaad: wat zijn je diepste intenties en wat hoop je ermee te bereiken wanneer je de vrouw van je ex-minnaar vertelt over het overspel tussen jou en haar man. Ik heb die vraag gesteld omdat in een mensenhart allerlei motieven een rol kunnen spelen die ons brengen tot een bepaald besluit. We lezen in de Bijbel niet voor niets: "Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het; wie zal het kennen?", Jeremia 17:9. Ik denk dat je in de afgelopen jaren wel gemerkt hebt hoe arglistig ons hart zijn kan en hoe het ons tot allerlei zonden kan brengen, zelfs jaren lang. Daarom hebben we het gebed zo nodig uit Psalm 139: "Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten en zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg."

In je vraag komt een dilemma naar voren tussen je schuldgevoel ten opzichte van het Heilig Avondmaal enerzijds en je schuldgevoel over een mogelijk gebroken relatie tussen je ex-minnaar en zijn vrouw anderzijds. Mijn vraag blijft staan wat je diepste motieven zijn om je zondige relatie uit het verleden op te biechten. Deze vraag kun je alleen beantwoorden bij eerlijk zelfonderzoek voor Gods Aangezicht, in het licht van de genoemde bede uit Psalm 139. Cruciaal vind ik de zin: "Opbiechten maakt denk ik hun relatie kapot, maar dan kan ik het toch achter met laten?" Ik lees dit zo: je wilt met jezelf in het reine komen. Je wilt dat de gang naar het Avondmaal open voor je staat. Je wilt het achter je laten, maar ik ben niet zeker of dat nu het belangrijkste is dat je het achter je kunt laten. De prijs daarvoor is namelijk een relatie die kapot gaat en dan kun jij misschien -voor je gevoel wel verder- maar die andere relatie is stuk gegaan.

Is dat de prijs die je wilt betalen omdat jij het graag achter je wilt laten? Is het werkelijk nodig om met jezelf in het reine te komen, belangrijker nog, om met God in het reine te komen, dat de relatie van je ex-minnaar met zijn vrouw kapot gaat omdat jij je overspel opbiecht? Ik denk het niet. Je kunt heel goed met God in het reine komen door Hem je zonden te belijden, de overspelige relatie radicaal te verbreken en te vertrouwen op het verzoenend werk van Christus. Je hebt in feite niets meer te maken met je ex-minnaar en zijn huwelijk. Laat het los. Hij is degene die de verantwoordelijkheid draagt ten opzichte van zijn vrouw wanneer het gaat om zijn overspel. Hij is degene die het tegen haar moet zeggen en zij zal het zeker ook liever van hem horen dan van zijn ex-minnares. 

Laat ik, gezien je vervolgvraag, het je maar ronduit vragen: kan het zijn dat je het niet goed kunt hebben dat het huwelijk van je ex-minnaar er ogenschijnlijk ongeschonden van af komt? Spelen er, wellicht onbewust, toch motieven mee van jaloezie, misschien zelfs van wraakgevoelens richting je ex-minnaar die de schijn van zijn huwelijk ophoudt terwijl jijzelf door de mand bent gevallen? 

Ik besef dat dit scherpe vragen zijn, maar kijk eerlijk naar jezelf en stel jezelf deze vragen. Mijn standpunt in dezen blijft toch, afsluitend, dat het niet jouw taak is om het overspel op te biechten maar de taak van je ex-minnaar als man van zijn eigen vrouw. 

Hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven