Vraag
Mijn vraag is misschien gek omdat het niet erg christelijk klinkt, maar ik ben erg bang voor de wederkomst en ik niet mee mag naar de hemel. Dat is mijn grootste angst voor mij en mijn familie en ik bid er elke avond om dat we allemaal Jezus' weg navolgen en opgenomen mogen worden. Maar als ik kijk naar de nood en de ernst die ik heb, dan is die er bijna niet. Ik weet dat ik gezondigd heb en ik bid om vergeving, maar het voelt niet alsof ik er iets om geef en ik vind dat erg, want ik weet dat Jezus aan het kruis is gestorven ook voor mijn zonden. Maar soms voelt het alsof ik er niet in geloof. Ik heb er dan helemaal geen gevoel bij.
Soms twijfel ik zelfs en dat maakt mij zo nu en dan erg verdrietig en vaak ook bang. Ik wil heel graag geloven in God en geloven dat Jezus is gestorven voor mijn zonden, maar zodra ik dat doe lijkt het wel alsof die gedachten weggedrukt worden en of ik helemaal niet geloof. Maar is er iets waarvoor ik kan bidden of wat ik hier tegen/aan kan doen?
Ik vind het moeilijk om er over te praten met iemand, vandaar dat ik via hier de vraag stel. Ik (meisje) ben een twintiger.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Ik vind je vraag niet gek of onchristelijk. Integendeel, waren er maar meer mensen die bang waren om niet in de hemel te komen! Het grootste deel van de mensen zit helemaal niet met de vraag waar hun onsterfelijke ziel na hun dood of bij Jezus’ wederkomst naar toe zal gaan. Dat is óf omdat zij niet geloven in hemel en hel óf omdat ze niet werkelijk weten wat de Bijbel ons leert over de zaligheid en door onwetendheid en onverschilligheid denken dat het met hen wel goed komt. Daarom ben ik aan de ene kant juist blij dat jij je werkelijk zorgen maakt over je eeuwige bestemming.
Tussen haakjes: in je vraag heb je het over de wederkomst van Jezus, maar het kan zijn dat je vóór die tijd sterft en al voor God moet verschijnen. Al bij je sterven wordt definitief duidelijk of Christus je Zaligmaker is of niet en of je voor eeuwig bij Hem zult zijn. Bij Zijn wederkomst wordt je lichaam dan met je ziel herenigd en zal je eeuwige bestemming zijn op de plek die bij je sterven al duidelijk was geworden.
Aan de andere kant ben ik blij dat je veel bidt, dat je weet dat Jezus aan het kruis ook voor jouw zonden gestorven is. Je weet waar je moet zijn: bij Jezus. Tegelijk is je gevoel soms zo heel anders. Maar weet je, christenen leven niet uit hun gevoel. Ze leven uit het geloof. Dat is een belangrijk en fundamenteel onderscheid. Onze tijd staat bol van alles dat te maken heeft met gevoel, emotie en ervaring. Het is heel modern om wie je bent af te laten hangen van je gevoel. Het lijkt wel of iets pas waar is ‘als ik het zo voel’. Wat ik voel, lijkt wel bepalend voor wat waar is, alsof de waarheid afhankelijk is van mijn ervaring en gevoel.
De Bijbel leert ons echter dat we niet op ons gevoel kunnen bouwen, dat het zelfs vaak bedrieglijk is. Daarom bouwt het geloof op Gods belofte. God belooft eeuwige zaligheid aan iedereen die tot Jezus komt en in Hem gelooft. Wie tot Hem komt, wordt beslist niet door Hem uitgeworpen. Wanneer je in het gebed jezelf overgeeft aan Jezus, wijst Hij je zeker niet af. Wanneer je Hem vraagt al je zonden te vergeven en je eeuwig leven te geven, doet Hij dat zonder enige twijfel. Dat belooft Hij. Dat is Zijn eigen Woord. Daarvoor heeft Hij geleden en is Hij gestorven. Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Hij is de Zaligmaker van zondaren en daarom maakt Hij jou zonder enige twijfel voor eeuwig zalig wanneer je jezelf neerlegt in Zijn doorboorde handen.
Wat je dus moet doen, is je geloof bouwen op Christus’ belofte. Hou het Hem maar eerbiedig en vrijmoedig voor: Heere, u hebt het Zelf beloofd. Wie op U vertrouwt, is voor eeuwig zalig. Wie tot U komt, hoe zondig hij of zij ook is, wordt door U aangenomen als Gods kind. Zie, hier ben ik. Maak mij zalig volgens Uw eigen Woord en belofte.
Bouw dus niet op je gevoel. Gevoelens zijn wisselvallig en komen maar al te vaak voort uit je eigen zondige hart dat arglistig is en bedrieglijk. Of de duivel manipuleert je gevoelens. Niet wat je voelt, is doorslaggevend maar Gods belofte. Wat Jezus op Golgotha gedaan heeft, Zijn volbrachte werk, is doorslaggevend voor je zaligheid. Een kind van God leert hoe langer hoe meer Zijn geloof te bouwen op Christus als de vaste Rots van zijn behoud. Daar komt het gevoel lang niet altijd in mee. Sterker nog, Gods kind moet vaak geloven tegen zijn gevoel in. Ons gevoel strijdt vaak tegen het geloof en twijfelt aan Gods belofte. Ons gevoel kan zeggen: is het wel echt waar dat Jezus gestorven is voor mijn zonden? Ben ik niet te slecht? Moet ik niet een veel betere christen zijn? Geloof ik wel echt? En je kunt zelf vast nog wel meer dingen bedenken die je gevoel je ingeven. Maar wat je gevoel ook zegt, Gods belofte blijft staan. Ook al is je gevoel afwezig en ‘ervaar’ je niets: Jezus Christus blijft Dezelfde. Zijn belofte verandert niet. Hij is nog steeds dezelfde Zaligmaker als toen je voor de eerste keer naar Hem toe vluchtte. Hij ontvangt je nog steeds in Zijn onvoorstelbaar grote liefde en rijke genade als Hij altijd al deed. Zijn Evangelie van onverdiende genade verandert niet.
Een bekend voorbeeld dat in dit verband vaak gebruikt wordt, is dat van Geloof, Gevoel en Belofte die als drie personen worden voorgesteld. Ze lopen achter elkaar over een smal muurtje en er is niets voor nodig om er af te vallen. Belofte gaat voorop en zolang het Geloof maar naar voren kijkt, naar de Belofte, gaat het prima. Het Gevoel volgt dan vanzelf. Maar zodra het Geloof achterom kijkt om te zien of het Gevoel wel volgt, verliest hij de Belofte uit het oog en valt hij van het muurtje.
De strekking van deze beeldspraak is dat je het oog gericht moet op houden Gods belofte in Jezus. Ja, kijk maar naar Jezus Zelf en hou Hem voortdurend in het oog. Dan gaat het goed. Dan loop je op de smalle weg die naar het leven leidt. Kijk niet achterom of je gevoel wel meekomt. Zodra je dat doet en op je gevoel gaat letten, gaat het mis. Dan verlies je Jezus uit het oog. Als je Jezus ziet en Jezus alleen, zul je vroeger of later wel merken dat je hart overstroomt van liefde en genade, van vrede en vreugde, van zekerheid in Hem. Kortom: leef niet uit je gevoel, maar uit het geloof in je volkomen Zaligmaker. Vertrouw Hem op Zijn Woord, vertrouw op Zijn eigen belofte!
Hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B.M. Meuleman
- Geboortedatum:20-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Hoogeveen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Calvijn is het meen ik die zegt: waar het vuur van het geloof is, is de rook van de twijfel.
Weet je wie ook het gevoel niet had? Job! Lees Job 23:8 maar eens: ‘Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.’ Maar God was er wel. Zoals je wellicht weet, wordt in Hooglied de relatie tussen Christus en de Kerk getekend in het beeld van een relatie tussen man en vrouw. In jouw situatie kan je moed putten uit Hooglied 3:1: ‘IK zocht des nachts op mijn leger Hem Dien mijn ziel liefheeft; ik zocht Hem, maar ik vond Hem niet’. Lees hierbij ook de kanttekeningen. In Gods Woord zie je dus duidelijk terug dat gevoel soms kan ontbreken. Daarom hoeft dit je niet te verontrusten.
Toch lees ik na Pinksteren weinig over twijfel.
Ik vind uitdrukkingen, dat twijfel een soort van kenmerk van geloof zou zijn echt te ver gaan.
Als je op jezelf gaat zien of denkt dat je niet genoeg dit of dat hebt en daardoor niet op de Heere Jezus ziet, dat ga je twijfelen.
Paulus zegt, Ik ben verzekert dat noch dood... noch leven (...) ons zou kunnen scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus onze Heere.
Een mooi antwoord van ds Meuleman.
Geloof in de Heere Jezus en je zult gered worden.
Ik denk dat er (heel Bijbels) ook sprake is van groei in vertrouwen / opwas in de genade (2 Petrus 3 vers 18)
Ja idd maar ik denk nie dat groei in kennis en genade iets te maken met angst voor de oordeelsdag.
Oh even fout, ja kennis en oppas is er, Paulus verkondigde terstond Christus, Lydia's hart werd geopend dat zij geloofde... die twijfel komt vaak later... was het wel waar... het ik me niets ingebeelde... was het wel echt... ga dan opnieuw naar Jezus... vertel Hem alles... neem Hem opnieuw aan.
