Ik voel onwil in mij

Beste ds. Van den Brink. Ik keek vandaag het filmpje van Geloofstoerusting waarin u de vraag “ik voel onwil in mij” (zie onder) beantwoordt voor de derde keer. Zelf zit ik hier al een lange tijd mee en weet ik niet wat ik er mee moet. Aan de ene kant wil ik niets liever dan gewillig zijn, want als je ziet hoe gelukkig mensen met God kunnen zijn, wil ik dat ook. Maar diep van binnen wil ik me ook nog steeds niet onderwerpen. Er blijft zo veel weerstand en het komt steeds weer terug.

Ook ga ik dan graven in mezelf waarom dit er zit. Misschien ook een stuk Godsbeeld vanuit het verleden, maar ook echt niet willen buigen en onderwerpen is de grootste reden. U noemde al dat het uw taak is om mensen zo ver te krijgen om Jezus wel te willen zien. Ook dit heb ik echt op momenten. Maar als dan die onwil weer komt, denk ik vaak: ik zou willen dat ik vol overgave, vreugde en gewilligheid God zou willen dienen en geloven, maar eigenlijk wil ik me niet onderwerpen, maar ik moet wel, want anders ga ik verloren/naar de hel. Dus dan ben ik maar liever gewillig een dienaar/gelovige dan onwillig, want het moet toch als je naar de hemel wilt.

Nou, zo kunnen mijn gedachten nog wel doorgaan, maar niks is dus zuiver. Mijn motieven om wel gewillig te worden niet en nu ik door zo veel duidelijke prediking (mede van u) zie dat het niet mijn onkunde is, maar mijn onwil, blijft er niks meer over. Ik weet niet goed wat ik moet. Al zo vaak heb ik Jezus gepredikt gehoord en al zo vaak in gebed, mij aan Zijn voeten neergelegd, maar nog steeds is er dat stukje weerstand. Wat moet ik hier nu mee? Dit kan ik dus echt niet zelf veranderen en als ik het wel wil zijn mijn motieven niet zuiver... het blijft een cirkel. Op deze manier komt er nooit vreugde en een vaste basis van geloof.

Zouden de Ger. Gem.-dominees dit bedoelen met “je denkt wel dat je zo maar kan geloven, maar dit kan helemaal niet; als God je niet verandert, dan is het geen wedergeboorte maar een zelf-hulp evangelie?” Als ik dus de preken van “Jezus mogen vertrouwen” hoor en geloof, maar er verandert van binnen niks aan mijn onwil, zou de Heilige Geest hier dan toch niet in mee komen? Dat het toch een tijdgeloof of zelfbedrog is? Helpt u alstublieft.

Beste vragensteller,

Wat een worsteling, wat een gepieker, wat een verwarring... Ik noem dit ‘het parlement van de ziel’. Er is een grote hoeveelheid aan stemmen en ze roepen alle wat anders. Sommige zijn luid, andere zijn zacht. Waarnaar moet je nu luisteren? De beraadslaging gaat maar door! Zo is het ook bij de vader in Markus 9:23. Hij had al zoveel geprobeerd en had al zoveel teleurstellingen meegemaakt... Wat nu?

Jezus helpt de man echter pas als deze gelooft. Het geloof van deze vader houdt niet in dat de kakofonie voorbij is. Ook als hij gelooft, is er ongeloof (Markus 9:24). Maar (en dit is belangrijk) de vader gaat als het ware over van de beraadslaging naar de stemming. Voor de stemming in het parlement van de ziel hoef je geen unanieme uitkomst te hebben. Je hoeft ook niet naar de hardste schreeuwers te luisteren. Tegenstemmen zullen er altijd blijven. Naast de wil in je hart blijft er onwil, naast geloof blijft er ongeloof. Het gaat (om zo te zeggen) om de meerderheid. En voor de vader gaf het geloof de doorslag: “Ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp!”

Jij komt er niet uit als je maar blijft luisteren naar al die stemmen. Je zit vast in besluiteloosheid. Het wordt tijd voor jou om van de beraadslaging over te gaan naar de stemming. Wat geeft dan de doorslag: is het je wil om op de Zaligmaker te vertrouwen, of je onwil? Is het je weerstand om de regie over te geven, of is het het verlangen om Jezus te gehoorzamen? Wacht niet totdat het parlement van je ziel met één stem spreekt, want dat moment komt nooit.

Theodorus Beza, de opvolger van Calvijn, zegt in zijn geloofsbelijdenis: als er ooit één keer in je leven echt geloof is geweest, dan is het er nu nog. Hij beroept zich dan op Gods onveranderlijke verkiezing. Als God jou het geloof heeft gegeven, raak je dat nooit meer kwijt. Zelfs al is je geloof zwak en klein, en valt je ongeloof en onwil meer in het oog – als er geloof is, heeft God jou dat gegeven.
 
De strijd tegen ongeloof kan alleen gebeuren door te geloven. Je onwil zal slechts dan minder worden, als je de wil om te vertrouwen voedt. Wees geen toeschouwer van je eigen ziel, afwachten welke kant het zich op zal ontwikkelen, maar gehoorzaam de woorden van de Zaligmaker: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel” (Mattheüs 11:28-29).

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

242 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven