Vraag
Een paar jaar terug heeft mijn vriend verteld dat zijn moeder is vreemdgegaan toen hij klein was. Zijn ouders weten niet dat hij dit weet, maar hij heeft het namelijk zelf gezien. Hij durft het ze niet te zeggen, want ze liegen nogal eens als ze een keer weer ruzie gehad hebben en mijn vriend kan er dan zo verdrietig en wanhopig om worden. En ik word dan helemaal boos op m’n schoonouders wat ze hem dan aan doen. Elke keer zou ik ze willen vertellen dat hij alles al weet, maar dat wil mijn vriend niet. Ik kan soms zo boos op ze worden dan. Wat kan ik het beste doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wat kun je het beste doen als je boosheid voelt opkomen tegenover je schoonouders om wat ze je vriend aandoen, zoals jij het verwoordt. Áchter je vriend staan door hem de erkenning te geven dat hij verdriet mag hebben, ja zelfs boos mag zijn! Maar dat hij tegelijk óók het recht heeft om te willen dat jij er niet met je schoonmoeder over spreekt. Het is namelijk niet aan jou om eventueel te verhoudingen op scherp te zetten.
Een mooie eigenschap is meeleven, mee-lijden, maar pas op dat je niet tussen je vriend en zijn ouders in komt te staan. Misschien is een beetje afstand nemen een mogelijkheid, maar dat kan ik niet bepalen. Dat zul je zelf met hem moeten bepreken.
Het is een probleem, dat níet jóuw probleem is. Je kunt zaken niet meer ongedaan maken en een ander niet veranderen. Je kunt wél naast je vriend staan en hèm steun en liefde geven, juist daar waar híj dat het hardste nodig heeft. Namelijk in het eren van zijn ouders, hoe zondig ze ook zijn!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Stel je voor dat deze (schoon) moeder komt te overlijden, zonder haar hier ooit op gewezen te hebben…
Ook al kost het je misschien de “goede” verstandhouding (is dat goed te noemen?), volgens mij rust hier ook een plicht op.
Jakobus zou zeggen:
Broeders, (zuster in dit geval) als iemand onder u van de waarheid is afgedwaald en een ander doet hem terugkeren, weet dan dat hij die een zondaar van zijn dwaalweg doet terugkeren, een ziel zal redden van de dood en een menigte van zonden zal bedekken.
Jakobus 5:19-20
Je vriend heeft gezien dat zijn moeder vreemd ging toen hij klein was. Hij is nu in ieder geval groot genoeg om zelf verkering te hebben, dus het gaat hier echt over jaren geleden. Als ze vandaag de dag een verkeerde relatie had en jullie wisten daarvan, dan zou bovengenoemd stukje uit Jacobus tellen. Als nú het gesprek aangegaan wordt, kan dat alleen zijn vanuit de gedachte dat je vriend moeite heeft met de verwerking van wat hij heeft gezien.
Pas op dat jouw boosheid er niet voor zorgt dat je vriend zijn moeder tegen jou moet verdedigen; dan breng je hem juist in een spagaat in plaats van dat je een steun voor hem bent. Zijn moeder heeft zeker haar fouten en gebreken, maar ze blijft zijn moeder.
Jij bent veel bozer dan je vriend, terwijl jij aan de zijlijn staat. Natuurlijk mag je boos zijn over onrecht, maar breng die boosheid bij God. Hij zal oordelen. En kijk ook naar jezelfheb; ook jij en ik hebben nare karaktereigenschappen en verborgen zonden. Durf je het, als je daaraan denkt, aan om zo (genadeloos?) boos op je schoonmoeder te blijven? Want met het oordeel waarmee je oordeelt, zul je ook zelf geoordeeld worden (Matt. 7:2).
