Stop met zoeken, laat je vinden

De vraag 'Trouwe kerkganger zonder God' is voor mij zó herkenbaar. Maar ik ben bang dat de vraagsteller (en zo vele anderen die hier mee worstelen) niet geholpen is met het antwoord, hoe waar het ook kan zijn. Ik heb jaren geprobeerd om mijn diepe twijfels te negeren en me te concentreren op de vragen en antwoorden die in de prediking wél volop aan de orde komen (over de toeëigening, de beloften, het welmenend aanbod, enzovoorts). Maar de dubbelheid waar je dan in terecht komt, maakt het uiteindelijk alleen maar ingewikkelder en dat is precies wat ik ook in deze vraag teruglees. Ik herken ook heel erg de schaamte van de vraagsteller om hierover te praten en ik ben bang dat in deze tijd van secularisatie véél meer mensen hier in stilte mee worstelen.

Kunnen jullie deze vraag daarom niet voorleggen aan dr. G. A. van den Brink? En kan hij daarbij dan ook ingaan op de uitspraak: “Het probleem is niet dat je niet kúnt geloven, het probleem is dat je het niet wilt.” Kun je dat wel zo zeggen, en zo ja, is het probleem dan dat je het niet met de juiste intenties wilt (dat je niet zo zeer verlangt naar God, maar naar zingeving, vervulling, echt geluk en authenticiteit)? Hoe kan dat dan veranderen?

Beste vragensteller,

Toen er nog niet zo lang Tomtoms waren, kon het gebeuren dat je verdwaald was, en dat je Tomtom het volgende bericht liet horen: “Begeef u naar de voorgeschreven route!” Dat is een mooie opdracht, maar je had er precies niets aan. Want je bent verdwaald en hebt geen idee hoe je op de voorgeschreven route komt. 

Ik proef deze zelfde hulpeloosheid en wanhoop in jouw vraag: wat gaat er fout bij mij en goed bij anderen, zodat zij wel tot geloof komen en ik niet? Hoe kom ik op de voorgeschreven route? In de antwoorden die je eerder hebt gekregen, hoor je doorklinken: “Jij doet iets fout. Als je nu dit of dat anders gaat doen, dan komt het goed met jou.” Hoe kom ik weg uit dit veld van diepe twijfels, hoe kom ik op een terrein waar ik wél enige kans op redding en zaligheid heb?

In alle discussies van het achterliggende halfjaar heb ik vaak gezegd: de kern van de zaak is ons godsbeeld. Hoe zien wij God? Als een gevaarlijke, dreigende, onberekenbare rechter – of als de liefdevolle Vader die zelfs Zijn Zoon niet heeft gespaard en Hem voor ons allen heeft overgegeven? Pas als wij goede gedachten van God hebben, kunnen wij Hem gaan geloven en vertrouwen.
 
Ook in jouw vraag gaat het om ons godsbeeld. De bijbel vertelt ons over een God die het verlorene zoekt en zalig maakt (Lukas 19:9). God zoekt het weggedrevene (Prediker 3:15). Hij is gevonden door hen die Hem niet zochten, Hij heeft Zich geopenbaard aan hen die naar Hem niet vroegen (Jesaja 65:1; Romeinen 10:20). Niemand is bij God een hopeloos geval. Sterker nog: hoe groter onze ellende, des te heerlijker zal Gods genade schitteren. Daarom heeft Hij een voorkeur voor grote zondaren (Mattheüs 9:12-13).

In de gelijkenis van het verloren schaap kon het schaap niet bij de herder komen. Maar de herder kon wel bij het schaap komen. En hij deed het ook: hij zocht, hij vond; hij nam het schaap en droeg het op zijn schouders. Hij was blij en vierde feest, want wat verloren was, werd gevonden (Lukas 15:4-6). En Jezus zegt: “Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen” (Johannes 10:16).
 
Kortom: stop met zoeken, laat je vinden. Jij kunt niet bij Jezus komen, maar Hij kan wel bij jou komen. Vertel aan God je leegte en verlangen, je teleurstelling en je mislukkingen. Zeg Hem: “Ik stop ermee om U te zoeken. Mijn hoop is vanaf nu dat U mij vindt.” Dat is spannend, want je zet al je vertrouwen op de welwillendheid van God alléén. Wat nu als Hij mij niet wil oprapen...?
 
Maar toch is dit wat geloof is. Het geloof richt zich niet op het aanbod van genade, op beloften, op kenmerken, op de doop of wat dan ook (alsof dat zaken zouden zijn die wij kunnen gebruiken om God te beheersen en te voorspellen!). Het geloof richt Zich op het karakter van God: “Die God is ons een God van heil. Hij schenkt uit goedheid zonder peil ons het eeuwig zalig leven” (Ps. [berijmd] 68:10). “Wil je geloven?” betekent dus: “Wil jij je door God laten vinden?”

Ook voor mij is het spannend om dit antwoord te geven. Want ook ik kan God niet beheersen, kan Hem niet verplichten jou te redden. Maar gezien de diepe liefde van God en Zijn brandende hartstocht voor verloren zondaren durf ik het toch wel met dit antwoord aan. Er is geen voorgeschreven route waar jij terecht moet zien te komen. Het hoeft ook niet. Want genade is precies dit, dat God jou vindt waar jij nu bent.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

242 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven