Jongen in transitie aanspreken

Ik ben teamleider bij een bedrijf. Ze weten allemaal dat ik in God geloof. Sommigen personen vallen op hetzelfde geslacht, maar die personen weten dat ik vanuit de Bijbel geloof dat je zo geboren bent en je daarom er niets aan kan doen. Dat je zo bent is ook geen zonde. Maar wat je er mee doet, met hetzelfde geslacht, is wel een zonde. Maar wij respecteren elkaar in onze mening en gaan leuk met elkaar om als collega’s.

Maar waar ik nu tegen aan loop... er is een jongen die zich laat ombouwen naar een meisje, omdat hij zich zo voelt. Hij wil ook dat ik hem nu met “haar/zij” aanspreek. Zelf wil ik dit niet doen vanuit het geloof in God. Ik heb er heel veel moeite mee. We hebben het al besproken, maar weten niet zo goed hoe hier mee om te gaan. We vragen wel hoe het gaat, als hij een operatie heeft gehad en tonen interesse. Zelf vraag ik me af hoe kun je een meisje voelen terwijl je helemaal niet weet hoe dat is. Maar ik zou graag advies willen over hoe ik het beste met deze situatie om moet gaan.

Beste teamleider,

Met situaties zoals je die beschrijft, zullen we als christelijke minderheid in een seculiere maatschappij steeds meer geconfronteerd worden. We hebben te maken met mensen die een keuze maken die naar ons inzicht niet goed is en toch moeten we met hen blijven omgaan. God vraagt ons niet om ons terug te trekken in bastions van allemaal gelijkgezinden. Op een bepaalde manier zou dat wel makkelijker zijn, maar we zijn bedoeld als het zout van de aarde, niet van de eigen zoutpot.

Vragen waarvoor we dan geconfronteerd worden hebben vaak te maken met het dilemma tussen ‘relatie’ en ‘waarheid’. Een concreet voorbeeld: iemand in jouw team woont ongehuwd samen. Hij heeft het dus over zijn vriendin en niet over zijn vrouw. Als je alléén gaat voor de waarheid, zou je deze relatie niet mogen accepteren en erkennen, want als christenen geloven we dat seksualiteit voorbehouden is aan de huwelijksrelatie. Of je zou ervoor kunnen kiezen om het tegenover deze collega consequent te hebben over diens vrouw en het woord vriendin te vermijden (al klopt ook dat niet, want hij is niet getrouwd). Maar waarschijnlijk pas je je gewoon aan en zeg je bijvoorbeeld: “Het zou leuk zijn als je vriendin ook meekomt naar de nieuwjaarsreceptie.” Want je wilt de relatie met je collega behouden. Je wilt niet dat hij zich gekwetst voelt door jouw waarheid.

Uit je brief maak ik op dat je dit principe –terecht- ook toepast bij collega’s die een homoseksuele relatie hebben. Of nog beter: je probeert de principes van ‘relatie’ en ‘waarheid’ hier bij elkaar te houden. Vanuit de waarheid maak je kenbaar hoe jij denkt over seksualiteit en homoseksualiteit. Maar vanuit de relatie zeg je: “Wij respecteren elkaar in onze mening en gaan leuk met elkaar om als collega’s.” 

Eigenlijk is mijn vraag nu: zou je met dezelfde houding ook niet moeten omgaan met die jongen die in transitie is? Je kunt zeggen: vanuit de waarheid erken ik niet dat hij een ‘zij’ is geworden en dus weiger ik hem zo aan te spreken. Er zijn christenen die inderdaad vinden dat je er zo mee moet omgaan. Maar dan loop je dus wel het risico dat je de relatie met deze collega kwijtraakt. 

Is het dan niet beter dat je hier doet wat je blijkbaar bij andere kwesties ook al doet? Dus dat je bijvoorbeeld zegt: “Joh, ik heb er echt moeite mee om je aan te spreken als ‘zij’, want voor mij ben je nog steeds een jongen. Maar als ik jou er pijn mee doe wanneer ik je ‘hij’ blijf noemen, zal ik me aanpassen en proberen je aan te spreken als vrouw.” Ook dan houd je ‘relatie’ en ‘waarheid’ bij elkaar. Je verbergt niet hoe je erover denkt (waarheid), maar je respecteert de ander in zijn/haar keuze (relatie). 

Het gevolg zou kunnen zijn dat je in die relatie later nog meer kunt getuigen van dé Waarheid, onze Heere Jezus. Want de waarheid spreken zonder dat er een relatie is, dat gaat meestal niet. Het is ook niet het voorbeeld dat Jezus ons geeft.

Bij dit antwoord heb ik me laten inspireren door het boek “Embodied – Transgender identities, the church & what the Bible has to say” van Preston Sprinkle. Hij wijst transitie op bijbelse gronden af, maar bepleit ook dat we in ons spreken zoveel mogelijk aansluiten bij de ander, zonder daarbij de waarheid te ontkennen. 

Herman van Wijngaarden

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

33 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven